Katalog

Dorota Strumiłło, 2014-05-21
łódź

Sztuka, Konspekty

Nowe praktyki sztuki: sztuka krytyczna

- n +

Nowe praktyki sztuki: sztuka krytyczna
Cele lekcji:
Uczeń:
• zna terminy określające nowe praktyki w sztuce, potrafi powiązać je z twórcami
• wskazuje trudności, jakie istnieją w odbiorze sztu¬ki współczesnej,
• prezentuje sylwetki wybranych polskich twórców, tłumaczy- wskazuje na czym polega nowatorstwo podejmowanych przez nich działań,
• przedstawia elementy języka nowych praktyk sztuki,
• wyjaśnia, różnice pomiędzy odbiorem sztuki tradycyjnej i współczesnej,
• analizuje i interpretuje wybrane dzieła Katarzyny Kozyry „Piramida zwierząt”1993, „Więzy krwi”1995 , „Łaźnia męska”1999


Metody:
• metody aktywizujące – prezentacje uczniów
• rozmowa kierowana,
• praca z tekstem,
• praca z materiałem ilustracyjnym,
• wykład.


Formy pracy:
indywidualna, grupowa, zbiorowa.


Środki dydaktyczne:
• film pt. „Artur Żmijewski - Drżące ciała” http://www.youtube.com/watch?v=yRIVtwVtr2c
• karta pracy „Katarzyna Kozyra, Casting” zredagowane przez: Zachęta Narodowa Galeria Sztuki na licencji Creative Commons, zawierająca fragmenty artykułów z Gazety Wyborczej
• prezentacja PowerPoint „Sztuka krytyczna”
• reprodukcja fotografii z działań pt. „Piramida zwierząt” – Kozyry, rzeźby Gerharda Marcksa przedstawiająca czterech muzykantów; fotosy „Więzy krwi”, fotografie „Łaźnia męska”



Przebieg lekcji:
Faza wprowadzająca
1. Nauczyciel po podaniu tematu informuje o zakresie tematu i podejmowanych planach do zrealizowania.
2. Uczniowie oglądają prezentację PowerPoint „Sztuka krytyczna”, na podstawie której wykonują w zeszytach krótkie notatki.
3. Następnie nauczyciel rozmawia z uczniami na temat zmian zachodzących w sztuce polskiej w drugiej połowie XX w. i zadaje pytania:
• Czy znaliście takie pojęcia jak: sztuka krytyczna, sztuka ciała, postmodernistyczna praktyka. Co one oznaczają?
• Jak zmieniał się język sztuki?

Faza realizacyjna
1. Klasa zostaje podzielona na cztery grupy. Po przeczytaniu przez jednego z uczniów wstępnego tekstu o Katarzynie Kozyrze, każda z grup ma zapoznać z kartami pracy.
2. Nauczyciel prezentuje dodatkowe materiały multimedialne(fotografie) umożliwiające wykonanie poszczególnych zadań.
3. Uczniowie w grupach, po podziale pracy wykonują przydzielone im zadania
4. Po upływie wyznaczonego czasu liderzy grup prezentują wyniki swojej pracy.
5. Uczniowie zaznajamiają się dzięki temu z innymi projektami artystki.

Faza podsumowująca
Uczniowie ustalają metodą śnieżnej kuli, co jest najważniejszą wartością prac Katarzyny Kozyry w polskiej sztuce współczesnej. Nauczyciel rysuje na tablicy koło, na którego obwodzie zapisywane są propozycje grup. Następnie w środku wybrany uczeń wpisuje ostateczne wnioski.


Zadanie domowe:
• Zapoznaj się z twórczością
Zbigniewa Libery - http://kultura.newsweek.pl/zbigniew-libera--artysta-nie-oszukuje,98554,1,1.html,
Zofii Kulik - http://kultura.wp.pl/title,Zofia-Kulik Desenie,wid,9476614,wiadomosc.html?ticaid=112c3d
http://kultura.newsweek.pl/kwiekulik--duet-legenda,104269,1,1.html
lub Krzysztofa Wodiczki - http://kultura.trojmiasto.pl/Za-Granica-Sztuki-Krzysztof-Wodiczko-imp392003.html



Dodatkowe materiały dla nauczyciela:
1) Źródła: dotyczące Katarzyny Kozyry
http://www.indeks73.pl/pl_,web_journal,_,50,_,142.php
2) o sztuce krytycznej
http://www.nina.gov.pl/ninateka/kolekcje/kolekcja-sztuki-współczesnej/słowa/artykuł/2012/10/23/sztuka-krytyczna
3) Karty pracy:
http://otwartazacheta.pl/index.php?action=view/object&objid=3288&fraza=Materia%C5%82y%20edukacyjne%20do%20wystawy%20Katarzyna%20Kozyra.%20Casting&lang=pl
4) streszczenie problematyki dzieł:
Piramida zwierząt, 1993, wideo, wł. Zachęta Narodowa Galeria Sztuki
Zadawanie śmierci zwierzętom w sposób cywilizowany i przemysłowy odbywa się anonimowo i poza oczami późniejszych konsumentów. Odebranie życia zwierzęciu w sposób jawny i przez indywiduum — jest powodem oburzenia i napiętnowania. Świadomie wystawiłam się na tę próbę. Stokroć straszniejszą była obserwacja śmierci konia niż wszystkie inwektywy, które padły pod moim adresem. Chcąc być konsekwentną, wzięłam na swoje sumienie także śmierć zwierząt padłych. Moja kompozycja jest o śmierci generalnie i o śmierci tych konkretnych czterech zwierząt.

Więzy krwi, 1995, fotografie, wł. CSW Zamek Ujazdowski
Praca ta powstała w 1995 roku pod wpływem wydarzeń w byłej Jugosławii. Znak czerwonego czerwienią krwi krzyża i półksiężyca to symbole organizacji humanitarnych niosących pomoc człowiekowi. Realizując tę pracę, myślałam o symbolicznej metaforze bratobójczej rywalizacji i walki na tle ideologii religijnych i etnicznych.

Łaźnia, 1997, wideoinstalacja, dep. artystki w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki
Byłam [...] na wystawie w Budapeszcie i po raz pierwszy w życiu trafiłam tam do publicznej łaźni tureckiej. Miejsce to zachwyciło mnie bez reszty. Ponure i ciemne wnętrze z niesamowitą atmosferą. Przedziwne kobiety poruszające się i zachowujące w sposób całkowicie odmienny od tego, co przyzwyczajeni jesteśmy oglądać na co dzień. Było w nich wszystko z wyjątkiem erotyki.
Z Katarzyną Kozyrą rozmawia Piotr Sarzyński, Coś mi siedzi z tyłu czaszki, „Polityka” 1998, nr 5 (31.01), s. 43

Łaźnia męska, 1999, wideoinstalacja, wł. Zachęta Narodowa Galeria Sztuki
W męskiej łaźni najbardziej interesująca okazała się sytuacja przebywania wśród mężczyzn, podczas gdy oni mnie „nie widzieli”. Miałam czapkę niewidkę. Cóż to za satysfakcja robić facetów w konia. Kobieta przebiera się za faceta. I to działa, mimo że wszyscy tam na siebie patrzyli, nikt nie rozpoznał we mnie kobiety. Wiesz co o tym teraz myślę? To jest sauna tylko dla facetów. Więc nawet gdyby ręcznik odkleił się od moich cycków, to do głowy by im nie przyszło, że może wśród nich znaleźć się inna płeć. Nikt by nie skapował, że ten klient z cyckami to naprawdę baba. Byłam lepiej ukryta za ich przeświadczeniem, że jestem facetem niż za męskim przebraniem.
[w:] Paszport do męskiego templum. Z Katarzyną Kozyrą rozmawia Artur Żmijewski. Warszawa, 25 lutego 1999 r. [w:] Artur Żmijewski, Drżące ciała. Rozmowy z artystami, Seria „Krytyki Politycznej” t. 2, Warszawa 2008, wyd. II, s. 202 Skandalistka Kasia K. z cyklu Encyklopedia Sztuki XX wieku, 1999 r., reż. Grażyna Bryżuk, 38 min, tłum. ang. Jolanta Kozak

Dorota Strumiłło
Wiedza o kulturze
28.01.2013

Wyświetleń: 1633


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.