Uczeń klasy pierwszej, objęty został indywidualną opieką terapeutyczną na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego dotyczącego zespołu Aspergera. Chłopiec regularnie uczestniczy w zajęciach logopedycznych w wymiarze 2 godzin tygodniowo.
Zajęcia koncentrują się wokół kształtowania prawidłowej mowy i wymowy poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie fonetycznym, leksykalnym i gramatycznym. Ćwiczenia prowadzone są zgodnie z metodą symultaniczno-sekwencyjną przy wykorzystaniu programu słuchowego E. Wianeckiej. Dzięki przyswajaniu kolejnych paradygmatów chłopiec nie tylko doskonali artykulację, ale także usprawnia technikę czytania. Chłopiec czyta już proste teksty, dzieli wyrazy na sylaby, układa z sylab wyrazy, a z wyrazów zdania. Potrafi wyodrębnić w zdaniu czynność (pytanie: co robi?), wykonawcę czynności (pytanie: kto?) oraz przedmiot czynności (najczęściej w formie dopełniacza lub biernika). Podczas wymowy kontrolowanej pojawia się już wymowa dźwięcznej głoski „b” i „d”. Dalszych ćwiczeń wymaga wywoływanie głosek szczelinowych [f v s z], gdyż są one nadal zdeformowane.
Wraz z ćwiczeniami praksji oralnej prowadzone są ćwiczenia oddechowe mające na celu wzmacnianie mięśni wydechowych, a także wydłużanie fazy wydechowej i dostosowywanie wydechu do wypowiedzi. Z kolei zadaniem ćwiczeń fonacyjnych jest wypracowanie u chłopca umiejętności regulowania natężenia głosu podczas mówienia.
Istotny element terapii logopedycznej stanową ćwiczenia analizy i syntezy wzrokowej, które uczeń wykonuje coraz lepiej, a także percepcji słuchowej, gdyż ta jest u niego osłabiona. Ze względu na problemy artykulacyjne chłopiec ma problemy z różnicowaniem głosek ułożonych w opozycjach dźwięczna/ bezdźwięczna, twarda/miękka, szumiąca/sycząca. Nie potrafi także wskazać ani samodzielnie zbudować rymu do podanego wyrazu.
Mimo intensywnych ćwiczeń leksykalnych konieczne jest utrwalanie i poszerzanie zasobu semantycznego, gdyż słownik chłopca jest ubogi. Nie potrafi podać znaczenia wyrazów, nie rozumie sformułowań metaforycznych ani związków frazeologicznych. Ma problemy ze wskazywaniem relacji czasowych i przestrzennych, a także nazywaniem emocji. Układa już w kolejności chronologicznej proste historyjki obrazkowe, ale często nie potrafi zwerbalizować zależności między nimi. W ćwiczeniach z chłopcem warto wykorzystań doskonałą pamięć symultaniczną i sekwencyjną. Należy zwracać uwagę, aby chłopiec wykonywał zdania prawą ręką i prawidłowo trzymał narzędzie piszące.
Zachowanie chłopca podczas zajęć uległo znacznej poprawie. Nie reaguje krzykiem ani przesadnym śmiechem, ale pojawiają się nadal echolalie. Zdarzają mu się momenty dekoncentracji i próby odbiegnięcia od tematu, ale udaje się go zdyscyplinować i zachęcić, a nawet zaciekawić kolejnymi etapami lekcji. Niezbędne podczas wszystkich zajęć jest utrzymywanie kontaktu wzrokowego z chłopcem, szczególnie w sytuacjach dialogu.


.

Wyświetleń: 1210