Scenariusz uroczystości zakończenia roku klas szóstych

Narrator: Witamy Państwa na uroczystości zakończenia roku klas szóstych. Dziś po raz ostatni jesteśmy razem z Wami w szkole, w której przeżyliśmy sześć lat naszego życia. Za kilka godzin opuścimy te tak dobrze znane nam mury i wyfruniemy w daleki świat, ale zawsze będziemy pamiętać, że to właśnie tutaj odnosiliśmy nasze pierwsze sukcesy, znaleźliśmy przyjaciół, dorośliśmy.
W podziękowaniu za pracę i trud włożony w nasze wychowanie, chcielibyśmy zaprezentować ułożony przez nas program artystyczny.

(Uczniowie wchodzą na scenę, jeden z nich niesie w ręce zwój papieru, pozostali trzymają po jednym medalu i róży.)

Uczeń 1. (rozwija rulon i czyta): Niniejszym przedstawiam protokół
z ostatniego zebrania klas szóstych, na którym dokonano podsumowania działalności uczniowskiej od 1 września 2004 roku do 25 czerwca 2010 roku.
Po burzliwej dyskusji i zaciętych sporach ustalono co następuje:

Uczeń 2. Po pierwsze: brać uczniowska ma na swoim koncie wiele bardzo chwalebnych czynów, które zapisały się złotymi zgłoskami w historii naszej szkoły, ale opowiadać o nich nie będziemy, bo nie wypada się chwalić.

Uczeń 3. Po drugie: zdarzały się także małe wpadki, ale o nich dziś mówić nie będziemy, bo nie chcemy, by pozostały po nas nieprzyjemne wspomnienia.

Uczeń 4. Po trzecie: przepraszamy naszych nauczycieli za ogromny opór, jaki napotykali chcąc wbić nam do głowy niezbędną wiedzę i uznajemy, że nawet stosowanie wobec nas tak wymyślnych tortur, jak klasówki i odpytywanie miało swój szczytny cel.

Uczeń 5. Po czwarte: doceniamy Wasze zaangażowanie i dlatego każdego z Was chcielibyśmy nagrodzić dziś medalem za zasługi, jakich dokonał na polu naszej edukacji. Odznaczenia przygotowaliśmy także dla innych pracowników naszej szkoły, dzięki którym funkcjonuje ona bez zarzutu, jest ładna, czysta i bezpieczna.

Uczeń 6. Pierwsze odznaczenie przygotowaliśmy dla naszej pani dyrektor, za troskę o wszystkich uczniów i pracowników szkoły oraz za czuwanie nad wszystkim, co się w szkole dzieje. A dzieje się czasem sporo, oj, sporo. Za to, że potrafi dopilnować wszystkiego mamy dla niej dziś Order Oczu Dookoła Głowy.

Uczeń 7. Kolejny order przygotowaliśmy dla pani, która pilnowała nas, pocieszała i opiekowała się nami, kiedy jako grupka wystraszonych przedszkolaków przekroczyliśmy szkolny próg. Dzięki niej przekonaliśmy się, że szkoła wcale nie jest taka straszna, choć chodzenie do niej bywa uciążliwe. Zwłaszcza w poniedziałek rano. Dla pani magister Agnieszki Majek mamy dziś Medal Matczynej Troskliwości.

Uczeń 8. Następne odznaczenie mamy dla tej z pań, która najpierw była naszą wychowawczynią w klasach młodszych, a potem nauczała nas przyrody. Jej zawdzięczamy znajomość budowy żaby i wszechświata, ona towarzyszyła nam na wycieczkach i dbała o to, byśmy wyrośli na mądrych i przede wszystkim logicznie myślących ludzi. Dla pani magister Barbary Dobrzyńskiej mamy dziś Medal Matki Ziemii.

Uczeń 10. Czas teraz na odznaczenie dla osoby, dzięki której poznaliśmy podstawy królowej nauk - matematyki. To niezrównana znawczyni równań, liczb niewymiernych i wzorów wszelakich. Pani Beacie Skoroda, za uśmiech i cierpliwość do "entej" potęgi wręczamy dziś Order Pitagorasa.

Uczeń 11. Kolejny order wręczymy za chwilę pani, której specjalnością były czasowniki posiłkowe ora operatory (cokolwiek to znaczy) i mówienie do nas w języku zgoła obcym. I choć nie zawsze rozumieliśmy, o co jej chodzi, ona nie zrezygnowała i dzięki niej wiemy już, że słowo "always" niekoniecznie musi kojarzyć się z reklamą. A Kidy mówiła „zapomnijcie pażałsta” wcale nie chodziło jej o to żebyśmy cokolwiek wyrzucali ze swojej pamięci. Dla najbardziej niezrozumianej osoby w szkole, pani magister Anny Wosiak mamy Order Wieży Babel.

Uczeń 12. Nadszedł czas na uhonorowanie pani, która przez trzy lata zmagała się z naszymi wypracowaniami usiłując domyślić się, jaką światłą myśl zaszyfrował uczeń pismem klinowym w swym zeszycie i która z poświęceniem walczyła z bykami - oczywiście tymi ortograficznymi. To właśnie ona również usiłowała przekazać nam wiedzę o przeszłości. Przeszłość tą poznaliśmy gruntownie, choć czasami szło to nieco opornie i mieliśmy wrażenie, że niezasłużenie cierpimy za błędy naszych przodków. Dla pani magister Agaty Wilkowskiej przyznajemy Historyczny Order Profesora Miodka.

Uczeń 13. Odznaczenie następne jest specjalnie dla pań, które uświadomiły nam, że pisanie po murach i muzyka disco polo niekoniecznie muszą być szczytem aktywności twórczej człowieka. To one pokazały nam świat prawdziwej sztuki, zapoznały z muzyką prawdziwych mistrzów i nauczyły robić wiele pięknych rzeczy oraz „coś z niczego” . Dla pań magister Barbary Dobrzyńskiej i pani magister Ewy Grabowskiej przygotowaliśmy Ordery Dziewięciu Muz.

Uczeń 14. Następnym odznaczeniem chcielibyśmy uhonorować pana magistra Marcina Gutowskiego, dzięki któremu mogliśmy rozruszać nasze mięśnie i kości po wyczerpującym siedzeniu w niemal całkowitym bezruchu na innych lekcjach oraz dowiedzieć się, na czym polega prawdziwa sportowa rywalizacja. Dla naszego pana od w-f mamy dziś Order Fair Play.

Uczeń 15. Dwa następne odznaczenia są szczególne. Przygotowaliśmy je dla tych dwojga nauczycieli, którzy uświadamiali nam, że człowiek prócz ciała ma jeszcze i duszę. To oni tłumaczyli, że wartościami ważniejszymi od pieniądza i kariery są wiara, nadzieja i miłość. To oni pomagali zrozumieć świat i wpajali nieustannie zasady poprawnego funkcjonowania człowieka w społeczeństwie, w zgodzie ze wszystkimi ludźmi i wartościami oraz jak radzić sobie z przeciwnościami losu. Panią magister Annę Wosiak i księdza Szczepana Borkowskiego chcieliśmy odznaczyć dziś Medalem Anielskiej Cierpliwości.

Uczeń 16. Order kolejny jest dla pani, która najbardziej znana była z tego, że liczyła książki przez nas przeczytane (tych z reguły było za mało). Dlatego panią magister Halinę Dąbrowską chcieliśmy obdarować dziś Orderem Mola Książkowego.

Uczeń 17. Następne odznaczenie dedykujemy pani, która wyprowadziła nas z błędu, że „Windows” to nie tylko okna. Nauczyła nas do czego służy „ENTER” i że myszki nie zawsze trzeba się bać. Dla pani magister Bogusławy Więcek wręczamy Order Hakera.
Uczeń 18. Kolejne medale są dla pań, które dbały o nasze puste brzuszki. Górowały pyszne zupy. I choć nie zawsze według własnych gustów je lubiliśmy, bądź po prostu nie mieliśmy na nie ochoty „tu i teraz” to zawsze z podziwem docenialiśmy ich pracę i talenta kulinarne. Dla pań Ilony Zalewskiej i Wiesławy Ciok przyznajemy Ordery Złotej Warząchwi.

Uczeń 19. Czas na ostatnie już odznaczenia - ostatnie, ale nie najgorsze. Chcielibyśmy dać je tym osobom, które codziennie dbały o to, by szkoła nasza była czysta, jasna i ładna. Za cierpliwe naprawianie pourywanych klamek i zamiatanie kilogramów piachu z korytarza, za całą ciężką pracę chcielibyśmy dziś podziękować paniom Marioli Trzeciak i pani Stanisławie Orzoł wręczamy Ordery Syzyfowej Pracy.

Uczeń 20. Wyjątkowe ordery wręczamy przedstawicielom Gminy Krasnosielc. Za to, że od najmłodszych lat o nas dbali, dofinansowali nasze „marzenia”, i wierzyli w nasz rozwój. Pokładali w nas nadzieję, że to dzięki nim będziemy w przyszłości zaprocentuje przynajmniej ze zdwojoną silą. Wam wszystkim dziękujemy i dedykujemy Ordery Przyjaciela Naszej Szkoły.

Narrator: Niech te odznaczenia będą pamiątką po nas…absolwentach Publicznej Szkoły Podstawowej im. św. Stanisława Kostki w Amelinie rocznika 2009/2010.




Uczeń. Kart w kalendarzu było niemało.
Codziennie jedną zdejmował czas
I cóż powiecie, ot! Przeleciało
7 lat minęło jak z bicza trzasł.

II Uczeń. Trudno uwierzyć, że to już koniec naszych zmagań w tej szkole. Minęło tyle lat. Szliśmy przez te lata różnie: były szczęśliwe dni z piątkami i szóstkami, ale zdarzały się i też złe, kiedy nie udała się klasówka lub czegoś nie nauczyliśmy się.

III Uczeń. W chwilach radosnych i smutnych byli z nami nauczyciele. Spędziliśmy razem z nimi wiele wspólnych godzin. Dlatego dzisiaj w podziękowaniu za dar najpiękniejszy: za wiedzę i serce całemu gronu pedagogicznemu, pani dyrektor i pracownikom szkoły oraz rodzicom dedykujemy nasz program artystyczny, którym żegnamy się z naszą szkołą.

IV Uczeń. Wszystko się kończy i wszystko przemija,
I sen się kończy i cudowne marzenia,
Lecz jest coś w życiu, co nigdy nie mija
A tym są miłe wspomnienia!
A więc powspominajmy trochę!

V Uczeń. Przed niespełna 7 laty, a niektórych nawet wcześniej, do tej szkoły przyprowadzili rodzice. Niepewni, trochę przestraszeni, trzymaliśmy ich mocno za rękę.
Z sercem pełnym obaw i oczami lśniącymi od łez, z trudem rozstawaliśmy się z rodzicami.

VI Uczeń. Bardzo szybko okazało się jednak, że chodzenie do szkoły ma swoje dobre strony. Można tu było bawić się w grupie koleżanek i kolegów. To właśnie w szkole rodziły się pierwsze przyjaźnie i sympatie. Niektóre z nich przetrwały próbę czasu i towarzyszą nam nadal.
VII Uczeń. W klasie I szybko uczyliśmy się czytać i pisać. Wielkim przeżyciem było dla nas ślubowanie klasy pierwszej i pasowanie na ucznia. Zaczęliśmy korzystać z biblioteki.
Możliwość samodzielnego czytania książek otworzyła przed nami nowy, kolorowy świat.
VIII Uczeń. Klasa II to dla wielu wspomnienia związane z pierwszą komunią świętą: pierwszy w życiu egzamin, pierwszy garnitur, pierwsza suknia jak marzenie. Ach! byliśmy wszyscy aniołkami.

Piosenka „Anioły”( śpiewają uczniowie, którzy nie zawsze byli grzeczni)
1. Gdyby do szkoły chodziły anioły,
Wyglądałoby to dosyć normalnie.
Tyle tylko, że anioł, anioła
W czasie lekcji piórnikiem nie walnie
2. Gdyby do szkoły chodziły anioły,
Nie wiem, jakie stawiano by stopnie
Tyle tylko, że przerwa
Tyle tylko, że przerwa
Wyglądałaby całkiem okropnie!
3. Bo na anielskiej przerwie,
chodzono by parami.
Dzień dobry!
Przepraszam!
Och! Ach!
4. Bo na anielskiej przerwie
Tak mówiąc między nami,
Nudno byłoby, że aż strach!

5. Do naszej szkoły nie chodzą anioły.
Rzec by można, że nawet odwrotnie.
Czasem słychać tu wrzaski piekielne,
Podkreślano to już wielokrotnie!
A jak coś fruwa po klasie, to gąbka
Albo trampki ciśnięte diabelnie!

IX. Uczeń. W klasie III czuliśmy się już bardzo swobodnie. Poznaliśmy przecież wiele tajników szkolnego życia. Na starszych kolegów patrzyliśmy z podziwem i zazdrością.

X. Uczeń. Klasa IV to początek kolejnego etapu edukacyjnego. Panią, która uczyła nas wszystkiego, zastąpili nauczyciele różnych przedmiotów. Byliśmy już jednak doświadczonymi uczniami- szybko, więc dostosowaliśmy się do nowych wymagań.

XI. Uczeń. W klasie V zazdrościliśmy szóstoklasistom, którzy opuszczali szkołę, by rozpocząć naukę w gimnazjum. Poza tym chyba nic ciekawego – no, może trochę więcej nauki!

XII. Uczeń. Klasa VI zaskoczyła nas ogromem wiadomości i umiejętności, które trzeba było zdobyć. Pisaliśmy dużo próbnych testów. Bywało, że chcieliśmy podkreślić swoją dorosłość. Nie zawsze było to miłe i rozsądne. Za to dzisiaj przepraszamy.
W drugim półroczu zmobilizowaliśmy jednak wszystkie siły, aby ten najważniejszy test wypadł jak najlepiej. I częściowo nam się udało!


XIII. Uczeń. Dlaczego przypominamy to wszystko?
Otóż wraz przekroczeniem progów gimnazjum zamknie się za nami pewien etap życia, najpiękniejszy i jeszcze beztroski- czas dzieciństwa. Bo przecież skończyliśmy już 12 lat!

Piosenka :12-latki” (na melodię „Ja mam 20 lat”)
Ja mam 12 lat ty masz 12 lat przed nami siódme nieba
Dziś nie potrzeba więcej nam do szczęścia chyba już nic.

Ja mam 12 lat ty masz 12 lat cóż więcej nam potrzeba
Dwunastolatkom zawsze w pas się kłania świat cały świat

12-latki, 12-latki to ja i ty, to ja i ty!
Zapytaj Ojca, zapytaj matki, jakie się wtedy ma sny!

Ja mam 12 lat, ty masz 12 lat nie będzie nigdy więcej
Bo zakochani zawsze mają tylko 12 lat

12-latki lubią kino
12-latki lubią teatr
12-latki lubią słońce
12-latki lubią gwiazdy
12-latki lubią tańczyć
12-latki Medisona
12-latki Charlestona

12-latki, 12-latki to ja i ty, to ja i ty!
Zapytaj Ojca, zapytaj matki, jakie się wtedy ma sny!

Ja mam 12 lat, ty masz 12 lat nie będzie nigdy więcej
Bo zakochani zawsze mają tylko 12 lat

Cały świat, cudny świat ma jak my 12 lat
Jak my wszyscy ma 12 lat



XIV. Uczeń. Choć o szkole każdy myśli, co innego,
To wszyscy wnet dojdą do wniosku jednego:
Że, choć w szkole nudno i źle bywać może,
To bez niej sto razy i nudniej i gorzej!
Bo szkoła to miejsce takie najdziwniejsze,
Które z upływem lat staje się piękniejsze,
I najcudowniejszą mają ją w pamięci
Nie ci, co tu chodzą, – ale ABSOLWENCI!

Oda „Do szkoły”
Szkoło! Uczelnio moja! Ty jesteś jak zdrowie.
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie
Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie,
widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
Wy chmury piękne, które z dala lśnicie,
Otuchą napełniałyście me naukowe życie.
I mnie ucznia do wiedzy naganialiście z trudem,
I godnie czuwałyście nad tym szkolnym ludem!

Chociaż łzy się obficie z oczu nieraz lały,
Gdy do dziennika jedynki się sypały,
I nad niejedną głową zbierały się chmury
To nikt z naszej klasy nie bywał ponury!!


Piosenka „Tak jak w szkole”
REF. Tak jak w szkole nigdy potem ci nie będzie,
Choćbyś zjeździł za przygodą cały świat
Jeśli nawet wszystko poznasz i zdobędziesz
Nie zapomnisz tego smaku szkolnych lat.

1. Jeszcze plecak i mundurek, ale co dzień rośniesz w górę,
I świadectwa się zmieniają, to się wie.
Miewasz złe i dobre stopnie, czasem nudzisz się okropnie,
Ale lubisz, kiedy dzwonek wzywa cię.
REF
2. Coraz szersze okno świata, coraz wyżej myślą wzlatasz,
Jak Kopernik chciałbyś ruszyć ziemski glob.
Bo kto z książką jest w przyjaźni, temu łatwiej, temu raźniej
I na pewno szybciej znajdzie własny trop.
REF


XV. Uczeń. Szkoła to nie tylko budynek, ławki, krzesła, tablice, sala gimnastyczna, biblioteka. Szkoła to przede wszystkim nauczyciele i uczniowie oraz pracownicy administracji.


Pani dyrektor świetnie szkołą kieruje
A na lekcjach maluchów wychowuje.

Pani Skoroda wzory cierpliwie nam klaruje,
A nas niestety tylko stać na dwóje.

Pani Wilkowska cały alfabet zna narodowy,
I nim nabija nasze skołatane głowy.

Pani Wosiak słówek angielskich zna wiele
Więc wszyscy w Anglii to jej przyjaciele.

Pani Dobrzyńska zna tajemnic wiele z dziedziny przygody
Wie, co jest dobre dla zdrowia i urody.

Pan Wilkowska historię zna całą,
Którą katuje już teraz dziatwę małą

Ksiądz Borkowski do Boga nas prowadzi,
Ze złych ścieżek stara się sprowadzić.

Pani Dobrzyńska też nam swe lata poświęciła,
I wszystkiego nas maluchów nauczyła

Pani Dąbrowska zawsze nam pomaga,
Książki, czasopisma na półkach równiutko układa
Wszystkim za serce bardzo dziękujemy
I skromny kwiatek teraz darujemy!

XVI Uczeń. Żegnamy, więc wszystkich nauczycieli.
Za minione lata dobre i złe
Za to, że nas rozumieli
Dziękujemy wam za troskliwe dnie!
(Wręczanie kwiatów)
Naszym młodszym koleżankom i kolegom
Zostawiamy uśmiech dobrych chwil
W sercach waszych niech zawsze zostanie
Radość z mądrze minionych tu dni!
(Wszyscy razem)
Cześć nasza szkoło, żegnaj już czas
Gimnazjum teraz zaprasza nas1
(wszyscy razem)

Wyświetleń: 945