Katalog

Beata Sulowska-Strzelczyk, 2013-05-14
Ruda Śląska

Język angielski, Referaty

SKUTECZNE NAUCZANIE JĘZYKA ANGIELSKIEGO DZIECI W MŁODSZYM WIEKU SZKOLNYM

- n +

Nauka języka obcego dzieci ma swoją wyraźną specyfikę. Małe dzieci charakteryzuje przede wszystkim potrzeba zabawy. Na tym poziomie istotne jest osłuchiwanie dzieci z językiem obcym poprzez opowiadania, bajki, wiersze, piosenki, filmy.
Istnieje także potrzeba wprowadzenia do nauki mówienia, ale możliwości są tu często ograniczone do typowych zwrotów, prostych zdań i mowy naśladowczej w postaci piosenek i rymowanek.
W nauczaniu języka na etapie edukacji wczesnoszkolnej, ważniejszy jest sposób pracy niż jej wymierny efekt. Wskazana jest nauka multisensoryczna, czyli zaangażowanie wszystkich receptorów zmysłowych.
Małe dzieci cechuje szybkie zapominanie, pomimo szybkiego zapamiętywania, i krótkie odcinki koncentracji. Oznacza to, że nauczanie musi odbywać się poprzez wielokrotne powtórzenia, które powinny być dla dzieci atrakcyjne.
Proces uczenia języka to znakomita okazja do ćwiczenia pamięci, rozwoju inteligencji i abstrakcyjnego myślenia dziecka. Nauczanie języków obcych pełni ważną rolę wśród innych przedmiotów. Język obcy jest nie tylko przedmiotem, ale i narzędziem nauczania, a tym samym może być nośnikiem określonych treści. Dlatego też, w szczególny sposób wpływa na jego rozwój intelektualny, emocjonalny i społeczny. Poprzez naukę języka obcego doskonali się pamięć, rozwija myślenie, ale przede wszystkim uzmysławia dziecku, że istnieją jeszcze inne języki oprócz języka polskiego, którymi można się porozumiewać.
A oto metody i techniki pracy wykorzystywane do nauki języka angielskiego.


METODY PRACY
 metoda reagowania całym ciałem (TPR – Total Physical Response) – opiera się ona na rozumieniu i wykonywaniu instrukcji wydawanych przez nauczyciela; zakłada, że uczniowie pokazują zrozumienie poleceń nauczyciela ruchem, gestem, a nauczyciel wspomaga swoje polecenia językiem ciała; dzieci uczą się poprzez działanie - w większym stopniu poprzez fizyczne reakcje, niż dzięki werbalnemu powtarzaniu; służy rozwijaniu sprawności słuchania; jest przydatna w nauczaniu tej grupy wiekowej, ponieważ wykorzystuje ruch w nauce języka oraz zakłada, że nauczanie ma być dla dzieci wyłącznie przyjemnością (wykluczenie sytuacji rodzących stres);
 metoda audiolingwalna – często wykorzystywana w pracy z dziećmi, istotą jest tu powtarzanie za wzorem (nauczycielem lub płytą), chórem i indywidualnie, wielokrotne powtarzanie (drills) wyrażeń, zwrotów, słów, zdań dla wyrobienia nawyków językowych oraz uczenie się na pamięć wierszyków, ćwiczeń rytmicznych (chants), piosnek dla usprawnienia płynności, wymowy i intonacji; służy rozwijaniu zarówno sprawności słuchania, jak i mówienia; dzięki wspólnemu śpiewaniu czy recytowaniu, zachęca nawet nieśmiałe dzieci;
 metoda komunikacyjna – wszystkie sytuacje mające miejsce na zajęciach są pretekstem do komunikowania się; komunikacja ma miejsce w sytuacji, w której występuje: luka informacyjna, możliwość wyboru treści form językowych, a także reakcja rozmówcy; pełna komunikacja jest połączona z celowością; reakcja rozmówcy powinna zaspokoić oczekiwania komunikacyjne inicjatora rozmowy (feedback);
 blended learning – to kształcenie wykorzystujące różne techniki przekazywania wiedzy. Polega ona na połączeniu zasobów wirtualnych z tradycyjnymi. Przykładem może być wydawanie poleceń podczas tradycyjnej lekcji, przy jednoczesnym użyciu najnowszych rozwiązań technologicznych. W dosłownym tego słowa znaczeniu blended learning ma miejsce wtedy, gdy nauczyciel wykorzystuje dwie metody nauczania. Jednak najczęściej, pojęcie to odnosi się do zastosowania technologii w nauczaniu. Bardzo dobrym przykładem użycia tej techniki jest przeprowadzenie zajęć wprowadzających w sali, po których nauczyciel zadaje pracę domową do zrobienia na platformie internetowej.

TECHNIKI PRACY
 nauka przez zabawę – gry i zabawy językowe – główny sposób zapamiętywania języka, szczególnie w okresie beztekstowym; są to ćwiczenia atrakcyjne dla dzieci, które w tym wieku uczą się prawie wyłącznie podczas gier i zabaw. Mogą to być gry i zabawy ze słownikiem obrazkowym, z flashcards, bingo,domino; zabawy ruchowe: ( np. simon says), gry planszowe i inne;
 nauka przez piosenkę – odpowiedni dobór piosenek pozwala na wprowadzenie każdej struktury gramatycznej i słownictwa; są najczęściej połączone z ruchem, co odpowiada potrzebom dzieci w wieku wczesnoszkolnym; zapamiętywaniu sprzyja melodia, rytm, rym i właśnie ruch;
 nauka przez działanie – regułą jest to, że na każdych zajęciach dzieci wykonują jakieś zadania, prace, czynności; każda aktywność (wycinanie, malowanie, klejenie, kolorowanie itp.) jest doskonałym pretekstem do wprowadzania i stosowania social language; Technika ta wdraża zasady współdziałania, pomagania kolegom, wykazywania troski o innych, dzięki czemu pomaga w realizacji celów kształcenia ogólnego, jakim jest np. kształcenie poprawnych kontaktów z innymi dziećmi;
 projekty – zajęcia związane z fazą zastosowania języka (production/application stage); dają możliwość integrowania programu nauczania języka z programem realizowanym w ramach nauczania początkowego; stwarzają okazję do kształtowania umiejętności współdziałania w sytuacjach szkolnych i pozaszkolnych, zdobywania wiedzy i informacji, rozwijania samodzielności;
 techniki teatralne (drama) – odgrywanie ról, krótkie scenki, inscenizacje, dialogi jest doskonałą formą nauki szczególnie dla dzieci z niską samooceną, gdyż niejako zwalnia ich z „odpowiedzialności” za ewentualne błędy językowe; technika ta umożliwia obcowanie z adaptacjami dziel literackich;
 techniki multimedialne (programy komputerowe, internet) – docieranie do materiałów autentycznych lub publikowanych w języku angielskim może być czynnikiem motywacyjnym; gry i zabawy komputerowe stanowią atrakcyjną dla ucznia formę utrwalenia materiału językowego opracowanego na zajęciach i znacznie rozbudzają jego motywację wewnętrzną; obraz w połączeniu z dźwiękiem znacznie poszerza możliwości przyswajania języka;

TECHNIKI NAUCZANIA SPRAWNOŚCI JĘZYKOWYCH

 sprawności receptywne (receptive skills):
o słuchanie - zdefiniowanie zadań przed wysłuchaniem tekstu, prezentacja ilustracji, łączenie rysunków w pary, uzupełnianie luk informacyjnych, wybieranie odpowiedzi typu „prawda/fałsz”;
o czytanie – zdefiniowanie zadań przed wysłuchaniem tekstu, wprowadzenie „banku słów kluczowych”, prezentacja ilustracji, zwrócenie uwagi na tytuł, łączenie w pary, uzupełnianie luk informacyjnych, wybieranie odpowiedzi typu „prawda/fałsz”, układanie rozsypanek zdaniowych);
 sprawności produktywne (productive skills):
o mówienie – powtarzanie za wzorem, wykorzystanie „banku słów”, wcześniejsze wysłuchanie
o omawianego tekstu lub zapoznanie się z tekstem pisanym, zwrócenie uwagi na temat wypowiedzi, uzupełnianie luk informacyjnych;
o pisanie - wcześniejsze zdefiniowanie zdań, wcześniejsze przeczytanie analogicznego tekstu, wcześniejsze wprowadzenie „banku słów kluczowych”, wykorzystanie tabel, formularzy, wykresów przedstawionych w formie graficznej, uzupełnianie luk informacyjnych, wykorzystanie gotowych fragmentów wcześniej napisanego i pociętego na akapity, zdania, wyrazy tekstu.



Bibliografia:
1. Komorowska H. (2002), Metodyka nauczania języków obcych, Warszawa, Fraszka
Edukacyjna.
2. Lewandowska E. Maciszewska B. (2000), Program nauczania języka angielskiego
klasy I - III szkoły podstawowej, Warszawa, Longman.







Wyświetleń: 1032


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.