Katalog Katarzyna Szifer-Kamińska, 2013-02-15 Stargard Szczeciński Język polski, Sprawdziany i testy Starożytność - sprawdzian wiadomościStarożytność – praca klasowa 1. Wskaż i omów okresy literatury starożytnej. Zwróć uwagę na gatunki literackie dominujące w danym okresie. • ………………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………………… 2. Wskaż głównych filozofów greckich oraz krótko scharakteryzuj ich poglądy filozoficzne: • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… 3. Omów mitologiczną koncepcję powstania świata – stwórz schemat. 4. Uzupełnij tabelę: bóstwo zakres obowiązków Atena Hera Artemida Apollo Posejdon Hefajstos 5. Wskaż i omów elementy kompozycyjne tragedii antycznej. • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… 6. Wskaz i omów wyznaczniki gatunkowe tragedii antycznej. • …………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………… 7. Przeczytaj tekst i wykonaj polecenia. "Apollo był synem Dzeusa i Latony. Urodził się na wyspie Delos, pod drzewem palmowym. Gdy miał przyjść na świat, ze wszystkich stron przypłynęły łabędzie, a otoczywszy zwartym kołem błogosławioną wyspę śpiewały cudnie. Od tej chwili jałowe skały Delos zakwitły i napełniły się radością świeżej zieleni. Dźwięki muzyki i hymnów wznosiły się ku niebu w błękitnych zwojach kadzidlanych. Rzesze pobożnych wyznawców Apollina szły ku białym świątyniom, ukrytym wśród palm, cyprysów i wawrzynów. Apollo był najpiękniejszy z bogów. Wysoki, smukły, jasnowłosy, zachował dar wiecznej młodości i boskie przejrzyste oczy, które widziały daleko w głąb czasu i przestrzeni. Był bogiem wyroczni i wróżb, a odblask jego urody odgadywano w złotym obliczu słońca, którego był panem. Jako ten, co daje jasnowidzenie, był Apollo patronem wieszczów, śpiewaków i poetów, których zwano "dziatwą Apollina". Sam grał mistrzowsko na cytrze. 1. Jak zwierzęta i przyroda powitały narodziny Apollina? ............................................................................................................................................................................................................ 2. Fragment tekstu opisujący wygląd Apollina to: a. autocharakterystyka b. opis c. opowiadanie 3. Dlaczego Apollo został patronem wieszczów, śpiewaków i poetów? ........................................................................................................................................................................................................... 8. Wskaż i omów zasady panujące w teatrze starożytnej Grecji. • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… • ………………………………………………………………………………………………………………………… 9. Wyjaśnij pojęcia: • retoryka ……………………………………………………………………………………………………… • poezja tyrtejska ………………………………………………………………………………… • mit …………………………………………………………………………………………………………………… • topos ……………………………………………………………………………………………………………… • patos ……………………………………………………………………………………………………………… • fatum ……………………………………………………………………………………………………………… • katharsis ……………………………………………………………………………………………………… 10. Przeczytaj uważnie tekst i wykonaj polecenia. Król Edyp [Stasimon II] Chór Niechbym ja słowom i sprawom co święte Cześć wierną dał i pokłony. Strzegą ich prawa w eterze poczęte, Nadziemskie strzegą zakony. Olimp im ojcem, z ziemskiego bo łona Takie nie poczną się płody, Ani ich fala zapomnień pokona. Trwa w nich bóg wielki, mocny, wiecznie młody Pycha rodzi tytanów; gdy pychy tej szały Prawa i miarę przekroczą, Runie na głowę ze stromej gdzieś skały, Gdzie głębie zgubą się mroczą. Nic jej stamtąd nie wyzwoli. Do boga wzniosę ja prośbę gorącą, By zbawił tego, co nas rotował w niedoli. Bóg mi ostoją i wiernym obrońcą! A gdy ludzi czyn lub głos Prawa obrazi i święte bóstw trony, Niech ich straszny dogna los, Skarci dumy wzlot szalonej, Gdy za brudnym zyskiem gonią, Gdy od ludzi złych nie stronią, Świętość grzeszną skażą dłonią. Któż by jeszcze się chełpił, iż kary on groty I bogów odeprze gniewy? Jeśliby takie część miały roboty, Na cóż me tańce i śpiewy? Już do Olimpii nie pójdę, nie pójdę Delfów ja szlakiem, Nie ujrzy mnie Abejski chram, Aż niebo swym wszechwidnym znakiem Mowom ludzi zada kłam. O Zeusie, jeśli ty panem niebiosów, O wszechwładco ziemi losów, Bacz na krnąbrność ludzkich głosów. Co bóg o Laiosie wieści, Mają już za sen i mary I Apollo już bez cześci! Wniwecz idą wiary. 1. Wskaż, jakie cechy przypisane są boskim prawom. 2. Wskaż fragment, w którym Chór zwraca się do boga i wskaż, w jaki sposób go charakteryzuje. 3. Wskaż, jaką opinię o ludziach wypowiada Chór. Wyświetleń: 2400
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |