Katalog

Beata Olek, 2013-02-12
Łuków

Historia, Scenariusze

Scenariusz Święta Niepodległości

- n +

Scenariusz z okazji 94 rocznicy odzyskania niepodległości - 11 listopada 2012 r.

Opracowała – Beata Olek

Narrator 1
Dziś 11-go listopada, obchodzimy 94 rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę. Jest to uroczystość wyjątkowa. Polska po 123 latach niewoli wyzwoliła się spod jarzma zaborców. Przez ponad stulecie nasz kraj nie istniał na mapach. Dzisiejszy dzień niech będzie refleksją nad historią i współczesnością naszej Ojczyzny. Nie może zacierać się pamięć narodowa o tych ważnych dla Polski wydarzeniach.
Recytator
"Każda epoka ma swe własne cele
I zapomina o wczorajszych snach...
Nieście więc wiedzy pochodnię na czele
I nowy udział bierzcie w wieków dziele,
Przyszłości budujcie gmach!
Ale nie depczcie przeszłości ołtarzy,
Choć macie sami doskonalsze wznieść;
Na nich się jeszcze święty ogień żarzy,
I wy winniście im cześć." ( Adam Asnyk)
Narrator 2
Tragedię narodu skazanego na nieistnienie rozpoczyna rok 1772, gdy Rosja, Prusy i Austria przystąpiły do I rozbioru Polski. Mimo rozpoczęcia reform wewnętrznych w kraju, zakończonych uchwaleniem Konstytucji 3 Maja, w 1793 r. doszło do II rozbioru Polski. Tym razem Polacy nie pozostali bierni, chwycili za broń w 1794 r. Po sukcesach w bitwie pod Racławicami, przyszła klęska maciejowicka. Państwo niegdyś wielkie przestało istnieć. Polska znika z mapy Europy w 1795 r. po III rozbiorze . W końcu października 1795 roku Rosja, Austria i Prusy podpisały porozumienie, na mocy którego Królestwo Polskie „obecnie i na zawsze uznane jest za nieistniejące”.
Narrator 1
Niecałe dwa lata po trzecim rozbiorze, w lipcu 1797 roku w miasteczku Reggio we Włoszech, gdzie stacjonowały wówczas słynne Legiony Polskie, dowodzone przez generała Jana Henryka Dąbrowskiego, powstała z tej tęsknoty i wiary w wskrzeszenie ojczyzny najbardziej znana polska pieśń: „Jeszcze Polska nie umarła, kiedy my żyjemy; co nam obca moc wydarła, szablą odbijemy”.
Narrator 2
O polskość polskich dusz, o mowę ojców piórem walczyli nasi pisarze i poeci:
Święta miłości kochanej Ojczyzny..- pisał Ignacy Krasicki i kończył –
Byle cię można wspomóc, byle wspierać!
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.”
Narrator 1
Niedługo potem odżyły na nowo nadzieje Polaków. Nadszedł pamiętny rok 1830.
29 listopada 1830 r. młodzi żołnierze ze Szkoły Podchorążych w Warszawie pod wodzą Piotra Wysockiego chwycili za broń i ruszyli przeciwko wojskom rosyjskim. Powstanie upadło. I wtedy rozpoczął się okres niebywałych prześladowań.
Recytator
O Polsko! Święte Twe imię
Po cichu i po kryjomu
Z trwogą za siebie i innych
Szeptano w ojców mych domach.
Prawdziwe jakieś nieprawdy
Opowiadano o Tobie
Mówiono, że jesteś świętą,
Mówiono, że leżysz w grobie. (E. Słoński, Ta, co nie zginęła)
Narrator 1
Ale nie leżała w grobie dopóki w polskich piersiach biły polskie serca, dopóki polskiej mowy uczono w polskich domach. To polska rogata dusza nie pozwoliła sobie narzucić innej mowy od tej jedynej, ojczystej…
Pieśń – Rota – Nie rzucim ziemi…(M. Konopnicka)
Recytator
Smutno mi, Boże! – Dla mnie na zachodzie,
rozlałeś tęczę blasków promienistą.
Przede mną gasisz w lazurowej wodzie
gwiazdę ognistą.
Choć mi tak niebo ty złocisz i morze ...
Smutno mi, Boże!
Jak puste kłosy, z podniesioną głową
stoję rozkoszy próżen i dosytu ...
Dla obcych ludzi mam twarz jednakową,
ciszę błękitu.
Ale przed tobą głąb serca otworzę ...
Smutno mi, Boże!
Żem często dumał nad mogiłą ludzi,
żem prawie nie znał rodzinnego domu.
Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi
przy blaskach gromu.
Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę ...
Smutno mi, Boże /„Smutno mi, Boże” – J. Słowacki/
Recytator
„Był taki rok - rok 63. Śnieżył się styczeń
Poszli niepomni przestrogi obliczeń.
Poszli, by walczyć najgodniej, najprościej.
Życie położyć przy budowie dzieła,
Które się zwało wskrzeszeniem wolności,
I krzyknąć światu - Polska nie zginęła!”
Narrator 2
Kolejny zryw Polaków to powstanie styczniowe w 1863r, kolejna próba, by uczynić kraj wolnym. Wykorzystano trudną sytuację w Rosji. Jednak i to powstanie upadło. Po jego upadku nastąpiły represje. Wielu Polaków zostało wywiezionych na Sybir.
Narrator 1
Czekaliśmy na sprzyjającą sytuację międzynarodową, na taki czas, kiedy naszych wrogów poróżnią sprzeczne interesy. A tymczasem tęskniliśmy za Polską wolną i szczęśliwą.
Recytator
Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
podnoszą z ziemi przez uszanowanie
dla darów nieba ...
Tęskno mi, Panie.
Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
popsować gniazdo na gruszy bocianie,
bo wszystkim służą ...
Tęskno mi, Panie.
Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony
są jak odwieczne Chrystusa wyznanie:
bądź pochwalony ...
Tęskno mi, Panie.
Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,
której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,
równie niewinnej ...
Tęskno mi, Panie.
Do bez-tęsknoty i do bez-myślenia,
do tych, co mają tak za tak - nie za nie,
bez światło-cienia.
Tęskno mi, Panie... („Moja piosenka” – C. K. Norwid)
Narrator 2
1 sierpnia 1914 roku wybuchła wojna między Rosją a Niemcami i Austrią. Polacy stanęli przed ogromną szansą, i niezwykłą tragedią. W sercach Polaków zapłonęła nadzieja, że nadejdzie wyzwolenie. 6 sierpnia Józef Piłsudski rusza ze swymi Legionami do boju. Rozpoczął się ostatni etap walki o wolność.
Narrator 1
Józef Piłsudski tak mówił 3 sierpnia 1914 r.:
Recytator- Piłsudski
„Żołnierze! Spotkał was ten zaszczyt niezmierny, że pierwsi pójdziecie do Królestwa i przestąpicie granice rosyjskiego zaboru jako czołowa kolumna wojska polskiego, idąca walczyć za odrodzenie ojczyzny”.
Narrator 2
I oto sen o wolnej Polsce spełnia się. W te dni listopadowe 1918 r. gdy rozpadała się władza niemieckich, austriackich i rosyjskich okupantów państwo polskie odradzało się naprawdę.
Narrator 1
Niekwestionowanym bohaterem wydarzeń I wojny światowej był Józef Piłsudski - dowódca Pierwszej Brygady, a następnie Naczelnik Państwa. To właśnie jemu - symbolowi bojownika o niepodległość Polski - Rada Regencyjna w Warszawie przekazała 11 listopada 1918 roku władzę wojskową, a później także cywilną. Tego dnia rozbrojono niemiecki garnizon w Warszawie, co stanowiło symbol uwolnienia Polski od znienawidzonego okupanta.
11 listopada 1918 roku Niemcy podpisały kapitulację. Koniec wojny! Mamy wolną Polskę!
Recytator
„Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!
Łańcuch twych kajdan stał się tym łańcuchem
Na którym z lochu, co był twą stolicą
lat sto swym własnym dźwignęłaś się duchem.
Żadne cię miana nad to nie zaszczycą,
Co być nie mogło przez wiek twą ozdobą!
Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą!
Lecz czymś największym, czym być można:
Sobą!” ( Leopold Staff „Polsko, nie jesteś ty już niewolnicą)
Narrator 2
Przywołajmy pamięcią tych, którzy wywalczyli nam niepodległość, dzięki którym możemy dzisiaj żyć w wolnym, demokratycznym kraju. Proszę wszystkich o powstanie! Apel Poległych.
Czyta uczeń przywołując tych co zginęli za ojczyznę.
Wyświetleń: 849


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.