Cele ogólne:
- kształtowanie umiejętności układania i prowadzenia rozmów telefonicznych
(dialogów).
- rozwijanie fantazji i twórczej inwencji uczniów.

Cele operacyjne- dziecko:
- rozumie jak ważną funkcję spełnia telefon w życiu współczesnego człowieka,
- wyrabia w sobie poczucie odpowiedzialności w związku z posiadaniem
telefonu,
- zna numery alarmowe i potrafi z nich skorzystać.

Środki dydaktyczne:
plansze z numerami telefonów alarmowych, kartki z zadaniami dla 4 grup, kredki, kolorowy papier, kartki formatu A-4, tekst wiersza

Przebieg:
I. Zabawy wprowadzające.
1. „Głuchy telefon”- nauczyciel rozpoczyna zabawę.
2. Uczestnicy dobierają się w pary. Jedna osoba zostaje bez pary i daje komendę, np.: plecy do pleców, łokieć do łokcia, pięta do brody, broda do kolana- w tym momencie wszyscy zmieniają szybko swoich partnerów i wykonują komendę.
II. Zajęcia właściwe.
1. Zagadka
„Ma słuchawkę, przewód
lub jest całkiem nowy, bezprzewodowy,
wtedy mówią o nim- komórkowy”.
(telefon)
2. Rozmowa nauczyciela z dziećmi o rodzajach telefonu i jego
użyteczności.
- Kto z was ma w domu telefon? Jaki to telefon?
- Skąd można dzwonić, jeśli nie macie w domu telefonu?
- Czy domownicy często korzystają z telefonu i jakie sprawy załatwiają?
- Czy wiecie, kto wynalazł telefon? (Bell- 1876 amerykański filozof, ilustracje najstarszych i nowocześniejszych aparatów telefonicznych).
3. Ćwiczenia dramowe- wprawki dramatyczne.
Nauczyciel: Za chwilę zadzwoni telefon. Podnieście słuchawkę i wysłuchajcie skierowanej do was informacji. Wykorzystując twarz, ręce i całe ciało, pokażcie swoją reakcję na przekazywane wiadomości. Gdy klasnę odłóżcie słuchawki.
Dzieci w czterech grupach otrzymują na kartkach zadania i ilustrują je kolejno. Pozostałe dzieci odgadują, jakiego rodzaju to była wiadomość.
a) Grupa „słucha” wiadomości o wygranej wycieczce do Disneylandu (radość)
b) Grupa „słucha” informacji o wypadku kogoś bliskiego. (zaskoczenie, rozpacz, strach)
c) Grupa „słucha” kolegi, który opowiada o wycieczce (życzliwe zainteresowanie)
d) Grupa „słucha” wyrzutów rodzica, do którego dzwonił ze skargą nauczyciel (poczucie winy, skrucha).
4. Odczytanie wiersza.
„Gadatliwe żabki”
Halo! Halo
To ty?
Wreszcie!
Co u ciebie?
Jak tam w Rabce?
Jak się w Rabce żyje żabce?
Co z pogodą, jakie zmiany?
Odleciały juz bociany?
Juz najwyższa pora na nich.
A co oprócz spraw bocianich?
Ach! Nic nie wiesz!
Więc kochanie,
właśnie wczoraj na straganie
płaszcz kupiłam – jasny groszek,
cały sezon go ponoszę.
Wiesz, bo mówią w każdym sklepie,
że w zielonym mi najlepiej.

Mam pantofle - też zielone.
Najmodniejsze,
podwyższone.
I pończoszki elastyczne,
nie za drogie to...
a śliczne.
I tak żabki gadu, gadu,
od śniadania do obiadu,
o sukienkach,
o spódniczkach,
butach, paskach i guziczkach...

A rozmowa zamiejscowa,
słono płaci się za słowa.
Nic gadułom nie pomoże.
Kto tu winien?
Żabka może?

Analiza treści wiersza.
-Kim byli uczestnicy rozmowy telefonicznej?
-W jakim celu rozmawiali, czy konieczna była tak długa rozmowa?
- W jakich innych sytuacjach korzystamy z telefonu?
(aby porozmawiać, w sytuacjach, gdy potrzebujemy:
pomocy lekarza; pogotowie lekarskie- nr 999
pomocy straży pożarnej- nr 998
interwencji policji- nr 997
wyeksponowanie numerów na planszy).
- W jaki sposób rozmawiać po wybraniu numerów alarmowych?-
uświadomienie dzieciom konsekwencji zajmowania tych numerów
bez potrzeby.
- Jak należy reagować na telefony pomyłkowe?
- W jaki sposób należy grzecznie odbierać telefon?
5. Ćwiczenia dramowe- scenki improwizowane pt. „Połączenia darmowe”.
Nauczyciel: Dzieli grupę na 3 grupy. Każda grupa otrzymuje zadanie przedstawienia wydarzenia w formie scenki.
Nauczyciel: „Gdy poznacie temat scenki, wybierzcie numer telefonu, który będzie wam potrzebny. Gdy ja siądę przy stoliku będę panią przyjmującą zgłoszenia telefonów alarmowych.
a) Jesteście na podwórku. Podczas zabawy kolega spadł z roweru i nie może się podnieść, płacze.
b) Jesteście na ulicy. Na waszych oczach doszło do wypadku drogowego.
c) Podczas wycieczki pieszej za miasto zauważyliście, że nieopodal lasu palą się trawy na łąkach.”
Uczniowie po krótkiej naradzie w grupie prezentują scenki improwizowane.


III. Podsumowanie.
Dzieci za pomocą środków plastycznych przedstawiają pojazd strażacki, policyjny i karetkę pogotowia ratunkowego.

Wyświetleń: 3000