Oskar i pani Róża” Erica Emmanuela Schmitta źródłem mądrości życiowych. Scenariusz lekcji języka polskiego w gimnazjum
Cele lekcji: -uczeń
• zna pojęcie aforyzmu,
• wypowiada się na temat utworu
• potrafi wyjaśnić znaczenie cytatów
• umie odczytać dosłowne i przenośne znaczenie utworu
Tok lekcji:
1. Rozmowa z uczniami na temat treści lektury. Uczniowie bardzo szybko zauważają, że ma ona znaczenie dosłowne i przenośne.
2.Próba uchwycenia znaczenia dosłownego. Ogłoszenie konkursu na zredagowanie krótkiej notatki. Może ona wyglądać w ten sposób: Jest to historia przyjaźni chłopca –Oskara chorującego na raka i wolontariuszki Róży.
3.Przypomnienie definicji przypowieści oraz treści najważniejszych przypowieści biblijnych.
4.Próba uchwycenia znaczenia metaforycznego utworu –praca techniką „635”.(Sześć osób, przez pięć minut ,wpadnie na pięć różnych pomysłów). Ja z uwagi na liczebność klas trochę ją modyfikuję. Uczniowie, siedząc parami w ławkach, kończą zdanie : Utwór „Oskar i pani Róża” opowiada o…
Odpowiedzi udzielają wszyscy jednocześnie, zapisują tylko jeden pomysł. Potem oddają kartkę ze swoją odpowiedzią osobom siedzącym za nimi, a otrzymują kartkę od poprzedników. Kartki poruszają się zgodnie ze wskazówkami zegara. Po otrzymaniu kartki, uważnie czytają jej zawartość, ponieważ nie można zapisać odpowiedzi, która już na niej jest, ani powtarzać ciągle ten sam pomysł. Kiedy kartki po zrobionej rundzie wrócą do właścicieli, odczytujemy je i zapisujemy najlepsze propozycje, np.
• Sile i pięknie przyjaźni
• Poszukiwaniu odpowiedzi na pytania o sens życia
• Odwadze w walce z chorobą
• Pokorze wobec losu
• Poszukiwaniu Boga
• Czerpaniu radości z każdego dnia życia
• Trudnych relacjach z bliskimi
• Dostrzeganiu piękna otaczającego świata
• Bezsilności człowieka wobec śmierci
• Cierpieniu
5. Przypomnienie pojęcia aforyzmu.
6.Uczniowie otrzymują zestawy aforyzmów pochodzących z lektury. Ich zadaniem jest przeczytać je, wybrać trzy najbardziej do nich przemawiające, przemyśleć ich treść i wyjaśnić ich znaczenie.
Aforyzmy
„Myśli, których się nie zdradza, ciążą nam, zagnieżdżają się, paraliżują nas, nie dopuszczają nowych i w końcu zaczynają gnić”
„Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni”
„Jeśli w szpitalu powiecie coś o umieraniu, nikt nie usłyszy”
„Dojrzewanie to jest naprawdę syf! Dobrze, że przechodzi się przez to tylko raz!”
„Nikt nie może uniknąć cierpienia. Ani Bóg, ani ty. Ani twoi rodzice, ani ja”
„(…) są dwa rodzaje bólu(…) cierpienie fizyczne i cierpienie duchowe. Cierpienie fizyczne się znosi. Cierpienie duchowe się wybiera.”
„Ludzie boją się umierać, bo odczuwają lęk przed nieznanym.”
„To nie sztuka mieć dzieci, ale trzeba jeszcze mieć czas, żeby je wychować”
„Z chorobą jest tak jak ze śmiercią. Jest faktem. Nie jest żadną karą”
„Pierwszy związek jest zawsze bardzo kruchy, podatny na różne wstrząsy, ale jeśli jest dobry, trzeba walczyć o jego zachowanie.”
„Fajne jest życie we dwoje. Szczególnie po pięćdziesiątce, kiedy ma się za sobą różne przejścia”
„Tak to już jest z człowiekiem, że na starość nie za bardzo lubi podróżować”
„Kiedy się spotyka kogoś miłego, zwykle się myśli, że jest biedny”

„Najciekawsze pytania wciąż pozostają pytaniami. Kryją w sobie tajemnicę”
„Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy”
7. Na podsumowaniu lekcji skupiamy się na autorach aforyzmów. Są nimi dziesięciolatek i zwykła wolontariuszka. Tym bardziej zaskakują spostrzeżenia w nich zawarte.
8. Jako zadanie domowe prosimy uczniów o znalezienie maksymy życiowej(spoza lektury), która szczególnie się uczniom podoba.
Opracowała: Marzena Tomczak

Wyświetleń: 25050