I. CELE:
- zapoznanie z pojęciem asertywności,
- wypracowanie metod zachowań asertywnych,

II. METODY:
- mini wykład
- praca w zespołach
- praca indywidualna

III. MATERIAŁY:
- tablica załącznik numer 3,
- kartki samoprzylepne,
- tablica z korka lub arkusz papieru

IV. PRZEBIEG ZAJĘĆ:

Ćwiczenie 1.

Wielkość grupy: do 30 osób.
Czas: 10 minut
Pomoce: Tablica ,,Podstawowe wiadomości o asertywności”, tablica do pisania, karteczki samoprzylepne.

Wychowawca prezentuje tablicę ,,Podstawowe wiadomości o asertywności”, krótko omawiając problematykę podając zwięzłą definicję np. ,,Asertywność to pełne, bezpośrednie, stanowcze i spokojne wyrażanie swoich uczuć, poglądów i postaw wobec innych osób, w sposób respektujący uczucia, poglądy i postawy tych osób. Jest to prawo do wyrażania siebie w kontaktach społecznych bez agresji i ranienia kogokolwiek . Asertywności można się nauczyć, nie jest to cecha wrodzona. Asertywność sprawia, że można się nadal lubić i szanować mając inne usposobienie, gusty, opinie czy światopogląd.
W skład umiejętności asertywnych wchodzi:
- obrona swoich praw,
- wyrażanie uczuć pozytywnych,
- wyrażanie uczuć negatywnych,
- przyjmowanie uczuć i opinii innych osób,
- obrona własnych przekonań,
- zabieranie głosu na forum publicznym,
- reakcja na własne poczucie winy lub krzywdy,
Warto powtarzać sobie często tzw. Zdania pro-asertywne np.: ,,mam prawo być sobą”, ,,chcę dbać o siebie”, ,,jestem silny/a”, ,,jestem w porządku nawet wówczas, gdy się nie podobam niektórym osobom”, ,,jestem ważny/a”, ,,jestem kimś wartościowym”, ,,mam prawo mówić, że czegoś nie wiem”, ,,mam prawo do popełniania błędów”, ,,mam wiele mocnych stron”, ,,nie muszę być doskonały/a”, ,,potrafię być stanowczy/a”, ,,mam prawo robić to, na co mam ochotę , jeśli nikt na tym nie cierpi i jeśli nie jest to niezgodne z prawem”, mam prawo być zakłopotany/a”, ,,oczywiście, że się denerwuję, gdy każe mi się robić coś, czego się boję”, ,,wiele mnie kosztuje mówienie prawdy ale robię to i za każdym razem idzie mi lepiej” itp.”.
Uczniowie najciekawsze zdania zapisują na specjalnej tablicy oraz układają własne zdania o asertywności i zapisują ja na kartkach samoprzylepnych umieszczając je pod już zapisanymi zdaniami.

Ćwiczenie 2.

Wielkość grupy: do 30 osób.
Czas: 25 minut.
Pomoce: Tablica

Sposób realizacji
1. Grupa dzieli się na pary
2. Prowadzący informuje, iż jedna osoba z pary będzie zadawała pytania, a druga będzie na nie odpowiadała.
3. Prowadzący przedstawia uczestnikom pewną sytuację, np. młody człowiek prosi rodziców o zgodę na wyjście wieczorem z przyjaciółmi, nocowanie u kolegi lub o pieniądze na bilet do kina.
4. Na tablicy wypisuje się następujące czasowniki:

a) pytać
b) domagać
c) prosić
d) grozić
e) błagać
f) negocjować
g) nalegać

5. W parach uczestnicy odgrywają siedem razy opisaną wyżej sytuację, za każdym razem modyfikując swoje zachowanie zgodnie ze wskazówką zawartą w powyższych podpunktach. Należy rozpocząć od punktu a) i dojść do punktu g).
6. Omawiamy przebieg ćwiczenia z całą grupą.

Podsumowanie
Wybrane pary odgrywają poszczególne scenki (od a do g) przed całą grupą. Prowadzący wypisuje na tablicy słowa charakterystyczne dla danej scenki i określa, czy oznaczają one agresywność, uległość, czy też asertywność. W podsumowaniu można zadać m. in. Następujące pytania:

- Czy ton głosu był różny w poszczególnych scenkach? Jakie środki niewerbalne były używane?
- Czy w określonej sytuacji może pojawić się więcej niż jeden typ zachowania? Jak to jest możliwe?

LITERATURA:

Król-Fijewska M., Trening asertywności, WSiP Warszawa, 1991.
Johnson D.W., Umiejętności interpersonalne i samorealizacja, PTP Warszawa, 1985
Mellibruda J., Ja, Ty, My, Nasza Księgarnia, Warszawa,1980
Praszkier R., Różycki A., Bliskie spotkania. Rzecz o treningu grupowym, Nasza Księgarnia, Warszawa, 1983.

Wyświetleń: 1666