Konspekt zajęć świetlicowych


Temat: „Uczę się jak radzić sobie ze złością”- wyrażanie negatywnych uczuć w sposób asertywny.


Cele ogólne:
.
• rozwijanie umiejętności nazywania i rozpoznawania emocji
• uświadomienie uczniom znaczenia emocji w życiu człowieka
• uczenie wyrażania emocji w sposób prawidłowy, akceptowany



Cele wychowawcze:

o umiejętność współpracy w grupie
o kształtowanie postawy koleżeństwa



Cele operacyjne:
Uczeń:
• posiada podstawową wiedzę na temat emocji
• potrafi rozpoznawać i nazywać emocje np. smutek, radość, złość
• wie, jak asertywnie wyrażać negatywne uczucia, aby nie krzywdzić innych
• potrafi się relaksować

Forma pracy:

- zbiorowa
- indywidualna
- grupowa
- krąg


Metody:

-burza mózgów
-drama
-bajka terapeutyczna
-pogadanka



Środki: magnetofon, płyta, karteczki dla dzieci, mazaki, gazety, kosz, walizka,piłka


Przebieg zajęć:

1. Powitanie. Zabawa na powitanie: dzieci siedzą na krzesłach w kręgu, prowadzący mówi swoje imię i dodaje przymiotnik zaczynający się na ta sama głoskę np. Anna -ambitna, następnie podaje piłkę wybranej osobie, która robi to samo. Każdy po kolei wymienia różne formy swojego imienia (np. Gosia, Małgorzata, Małgosia, Gosieńka, Gośka).
2. Zapoznanie dzieci z tematem zajęć.
3. „Zgadnij, jakie to uczucie?” –Uczniowie losują kartki z nazwami uczuć, np. radość, smutek, złość, zadowolenie, wstręt, gniew(każdy po jednej); nie zdradzają nikomu treści swoich losów. Następnie kolejno gestami, mimiką twarzy prezentują „swoje” uczucia. Pozostałe osoby zgadują, jakie uczucia przedstawia ich kolega.
(Nazwy uczuć powtarzają się, by uczniowie dostrzegli, że ludzie wyrażają takie same uczucia inaczej).
4. Pogadanka na temat złości:
o Czy można się złościć?
o Kiedy się złościmy?,
o Czy złoszczenie się jest złe?
o Co cię złości?
o Jak reagujesz, gdy jesteś rozzłoszczony?

5. Pozbywanie się złości-„Burza mózgów” - dzieci zapisują na przygotowanych karteczkach sposoby radzenia sobie ze złością. Każdy zapisuje swój pomysł na pasku papieru. Wszystkie paski układane są w środku kręgu. Dzieci wspólnie z nauczycielem segregują karteczki na zasadzie "walizka lub kosz" tzn. pomysły,które nie szkodzą nam samym i innym wkładamy do walizki jako "dobre", pozostałe wrzucamy do kosza. Uczniowie odczytują głośno pomysły włożone do walizki
i przyklejają na duży arkusz papieru tworząc plakat.
(Nauczyciel może uzupełnić listę pomysłów jak pozbyć się złości, np. pisanie listów złości, rysowanie złości, papierowa wojna, pudełko z gazetami, które można gnieść do woli, tupanie, "ludzik złości" - skarpeta z namalowaną twarzą, do której można włożyć rękę
i powiedzieć jej o swoim zdenerwowaniu).

6. Zabawa - Papierowe kule. Dzieci dzielą się na dwie, jednakowej wielkości podgrupy, wyznaczają pole walki. Na sygnał nauczyciela dzieci zaczynają formować kule z papieru i obrzucać się nimi nawzajem, rzucają kulki na siedząco, zza pleców i pomiędzy nogami Na sygnał nauczyciela, kończą "papierową wojnę" i z kul kształtują wielka kulę spokoju.

7. Drama. Odgrywanie scenek, w których uczniowie asertywnie wyrażają gniew. Zwrócenie szczególnej uwagi na następujące etapy wypowiedzi asertywnych:
1)Udzielenie informacji:,(co mi przeszkadza), 2) Wyrażenie uczuć, (jakie uczucia wywołuje we mnie to zachowanie), 3) Przywołanie zaplecza (informacja, co zrobi jeżeli osoba denerwująca nas nie zmieni swojego zachowania), 4)korzystanie z zaplecza.
Np. Nie lubię, kiedy tak do mnie mówisz. Bardzo mnie to złości. Jeśli tak dalej będziesz mnie nazywał nie będę się z tobą przyjaźnił! Nauczyciel stwarza sytuację problemową wymagająca rozstrzygnięcia:
„Kolega z klasy przezywa cię, a przezwisko nie jest przez ciebie lubiane.
Jak zachowasz się w takiej sytuacji?” Następnie proponuje, aby uczniowie„1” zgromadzili się po prawej stronie sali i przygotowali scenkę przedstawiającą zachowanieဠagresywne w tej sytuacji, natomiast uczniowie„2” gromadzą się z lewej strony sali i przygotowują scenkę przedstawiającą zachowanie alternatywne w stosunku do agresji (asertywne).

8. Bajka terapeutyczna połączona z wizualizacją: nauczyciel czyta bajkę Eriki Meyer Glitza: „Banda Dziewcząt”- dzieci wcielają się w akcję bajki - na zakończenie dzieci budzą się ze snu i nadal są dziećmi. Przedstawiciele zespołów prezentują scenki, po czym wywiązuje się krótka dyskusja nad tym, które zachowanie bardziej podobało się uczniom i dlaczego?
Analiza bajki terapeutycznej, której efektem jest zachęcenie uczniów do pracy nad złością i agresją, zmiana myślenia i zapanowanie nad uczuciami.

9. Podsumowanie zajęć, pożegnanie - przekazywanie iskierki przyjaźni.


Załącznik nr 1 –„Relaksacja”


,,Leżę wygodnie. Odczuwam spokój. Rozprężam wszystkie mięśnie ciała, czuję jak napięcie stopniowo ustępuje. Oddycham lekko, równo, spokojnie. Wszystko staje się mało ważne. Zapominam o kłopotach, spływają po mnie jak woda. Odczuwam spokój, błogi spokój. Rozluźniam mięśnie lewej ręki. Lewa ręka staje się ciężka i ciepła, coraz cięższa i cieplejsza, przylega bezwładnie do podłoża. Nie mogę, nie chcę jej unieść. Odczuwam spokój, kojący, bezpieczne spokój. Oddycham lekko, równo, spokojnie. Teraz prawa ręka staje się ciężka i ciepła, ciężka jak ołowiana kula, nie mogę i nie chcę nią ruszać. Spokój. Obie moje ręce spoczywają bezwładnie. Rozluźniam mięśnie lewej nogi. Noga staje się ciężka i ciepła, coraz cięższa i cieplejsza, jak z ołowiu. Nie mogę jej podnieść. Oddycham spokojnie, odczuwam spokój. Rozluźniam mięśnie prawej nogi, jest ciężka i ciepła, nie mogę już nią ruszać, nie chcę nią ruszać. Obie moje nogi spoczywają bezwładnie. Odczuwam spokój, kojący, bezpieczny spokój. Z rąk ciepło promieniuje na klatkę piersiową. Z nóg przesuwa się w kierunku brzucha. Ciepło ogarnia całe moje ciało. Czuję, że leżę na słonecznej plaży, jest południe, a ciepło ze słońca ogarnia całe moje ciało. Moje ciało jest ciepłe w słonecznej kąpieli. Czuję odprężenie i zespolenie z naturą. Nie myślę o niczym. Wszystko jest odległe i obojętne. Całe ciało jest przyjemnie odprężone. Odczuwam głęboki, wewnętrzny spokój. Trwam w ciszy i spokoju, moje ciało wypoczywa w harmonii z naturą. Jest mi dobrze. Powoli moje ciało odzyskuje właściwy ciężar, czuję przypływ energii i radości życia, znów mam siłę do pokonania wszystkich trudności, otwieram oczy”.






Opracowanie: mgr Anita Majka

Wyświetleń: 10608