Katalog

Aneta Nierychła - Działak , 2011-04-26
Kazimierz Biskupi

Historia, Scenariusze

Scenariusz Partiotycznego Konkursu Recytatorskiego „Kiedy przyjdą podpalić twój dom, ten, w którym mieszkasz – Polskę…”

- n +

Scenariusz Patriotycznego Konkursu Recytatorskiego
rok szkolny 2010/2011
„Kiedy przyjdą podpalić twój dom, ten, w którym mieszkasz – Polskę…”
– Władysław Broniewski –
Witam bardzo serdecznie na Patriotycznym Konkursie Recytatorskim. Pragnę przypomnieć wszystkim uczestnikom konkursu nasz regulamin. Otóż celem naszego konkursu jest:
• pielęgnowanie postaw patriotycznych,
• upowszechnienie kultury języka wśród młodzieży,
• popularyzowanie piękna i wartości narodowej kultury,
• rozbudzanie i rozwijanie zainteresowań poezją patriotyczną,
• rozwijanie recytatorskich i aktorskich uzdolnień młodzieży,
• promocja talentów,
• krzewienie patriotyzmu w społeczeństwie szkolnym poprzez utwory literackie o tematyce patriotycznej,
• rozwijanie zdolności recytatorskich,
• upowszechnianie poezji patriotycznej,
• rozwijanie uzdolnień twórczych i doskonalenie umiejętności recytatorskich,
• rozbudzanie wrażliwości na piękno Ojczyzny ukazane w poezji oraz upowszechnianie kultury żywego słowa wśród dzieci i młodzieży,
• wspieranie uzdolnień i pomoc w rozwijaniu zainteresowań uczniowskich,
• przypomnienie historii Polski poprzez treści zawarte w wierszach,
• kształtowanie szeroko pojętej kultury słowa oraz doskonalenie umiejętności warsztatowych,
• kształtowanie świadomej i właściwej postawy patriotycznej poprzez interpretację wiersza,
• uwrażliwianie i budzenie szacunku do symboli narodowych,
• wyrabianie nawyku poszanowania dóbr państwa polskiego.
Mam prośbę, aby poszczególni uczestnicy konkursu, którzy zarecytują wiersz zajęli swoje miejsca tak, aby nie zakłócać występów pozostałych uczestników. Występy uczestników konkursu recytatorskiego odbyły się drogą losowania, także kolejność ich nie jest przypadkowa. Pragnę przedstawić skład komisji, która będzie czuwała nad prawidłowym przebiegiem konkursu:
- przewodnicząca konkursu – dyrektor p. Dorota Dolańska,
- członkowie konkursu: p. Magdalena Gradecka, p. Marcin Kieliszak
-1-
Jako pierwsza wystąpi Daria Woźniak, która zarecytuje wiersz Hanny Januszewskiej „Mój dom – moja ojczyzna”. Serdecznie zapraszam Darię.
„Mój dom – moja ojczyzna” Hanna Januszewska
Noc jest od gwiazd świetlista. Pod niebem – ziemia ojczysta migoce oknami chat.
Tchnienie jej – naszym tchnieniem, śpi pod nocy sklepieniem ojczyzna – najbliższy świat.
Ojczyzna – świat najbliższy, bicie jej serca słyszysz, jej serce z twoim drży.
W te noce od gwiazd jasne – jej sny – to nasze własne – jednakie mamy sny.
Noc mija, gwiazdy gasną, już słonce świeci jasno na okna, ściany, sień.
Słońce świat cały złoci, spieszy się matka, ojciec, by im nie umknął dzień.
Już dzieci piją mleko, chce im się biec daleko, jak wicher co polem mknie.
A gdy tkną stopą ziemi, poczują, jak wraz z nimi ziemia ojczysta tchnie.
Kolejnym uczestnikiem konkursu jest Patryk Zieliński, który zarecytuje fragment twórczości Adama Mickiewicza pt.: „Oda do młodości”. Posłuchajmy go.
„Oda do młodości” Adam Mickiewicz
Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy;
Młodości! dodaj mi skrzydła!
Niech nad martwym wzlecę światem
W rajską dziedzinę ułudy:
Kędy zapał tworzy cudy,
Nowości potrząsa kwiatem
I obleka w nadziei złote malowidła. -2-
Niechaj, kogo wiek zamroczy,
Chyląc ku ziemi poradlone czoło,
Takie widzi świata koło,
Jakie tępymi zakreśla oczy.
Młodości! ty nad poziomy
Wylatuj, a okiem słońca
Ludzkości całe ogromy
Przeniknij z końca do końca.

Patrz na dół - kędy wieczna mgła zaciemia
Obszar gnuśności zalany odmętem;
To ziemia!
Patrz. jak nad jej wody trupie
Wzbił się jakiś płaz w skorupie.
Sam sobie sterem, żeglarzem, okrętem;
Goniąc za żywiołkami drobniejszego płazu,
To się wzbija, to w głąb wali;
Nie lgnie do niego fala, ani on do fali;
A wtem jak bańka prysnął o szmat głazu.
Nikt nie znał jego życia, nie zna jego zguby:
To samoluby!

A jakie ma oblicze ojczyzna? Na to pytanie odpowie nam wierszem Tadeusza Różewicza Marta Przybylak – „Oblicze ojczyzny”. Zapraszam Ciebie Marto.
*** (Oblicze Ojczyzny) Tadeusz Różewicz
Ojczyzna To Kraj Dzieciństwa,
Miejsce Urodzenia,
To Jest Ta Mała Najbliższa
Ojczyzna.
Miasto, Miasteczko, Wieś,
Ulica, Dom, Podwórko,
Pierwsza Miłość,
Las Na Horyzoncie,
Groby.
W Dzieciństwie Poznaje Się
Kwiaty, Zioła, Zboża,
Zwierzęta, -3-
Pola, Łąki,
Słowa, Owoce.
Ojczyzna Się Śmieje.
Na Początku Ojczyzna
Jest Blisko,
Na Wyciagnięcie Ręki.
Dopiero Później Rośnie,
Krwawi,
Boli.
Ania Roszak w wierszu Tadeusza Kubiaka chce nam pokazać jaki powinniśmy mieć stosunek do „Grobów Nieznanych Żołnierzy” – nie niszczmy ich, zapalajmy na nich symboliczny znicz, a przede wszystkim pomódlmy się za ich dusze, bo oni też proszą nas o codzienną modlitwę. Aniu oddaję Tobie głos.
„Grób Nieznanego Żołnierza” Tadeusz Kubiak To tu zebrano prochy
z najdalszych frontów świata.
Dumny grobowiec w kamieniu,
Bezimienna mogiła w kwiatach.

To tu niejedna z matek
ciężko głowę pochyla,
jakby nad grobem własnego
zaginionego syna.
To tu się chylą sztandary,
płyną laurowe wieńce,
to tu przysięgamy – szepcząc:
- Wojny już nigdy więcej!
Nigdy więcej!
A jak postrzega dzisiejszy kraj znany nam satyryk Jan Pietrzak? To już wyjaśni nam Arleta Wawrzyniak recytując wiersz jego autorstwa „Taki kraj”.
„Taki kraj” Jan Pietrzak Jest takie miejsce u zbiegu dróg
gdzie się spotyka z zachodem wschód
nasz pępek świata nasz biedny raj
jest takie miejsce, taki kraj.
-4-

Nad pastwiskami ciągnący dym
Wierzby jak mary w welonach mgły
Tu krzyż przydrożny, tam święty gaj
Jest takie miejsce, taki kraj

Kto tutaj zechce, w rozpaczy tkwić
Załamać ręce, płakać i pić
Ten święte prawo, ma bez dwóch zdań
Jest takie miejsce, taki kraj

Nadziei uczą, Ci co na stos
Umieli rzucić, swój życia los
Za ojców groby, za Trzeci Maj
Jest takie miejsce, taki kraj

Z pokoleń trudu, z ofiarnej krwi
Zwycięskiej chwały nadejdą dni
Dopomóż Boże i wytrwać daj
Tu nasze miejsce, to nasz kraj.

O zaszczytnym orderze odwagi, sławie, męstwie i „żołnierskiej cnocie” – krzyżu Virtuti Militari marzy niejeden żołnierz. Posłuchajmy teraz Patryka Lewandowskiego w wierszu Artura Oppmana „Krzyż Virtuti Militari”.
Krzyż „Virtuti Militari” Artur Oppman
Czarno – niebieska wstążka, A przy niej srebrny krzyż: Virtuti Militari. Co znaczy to ? - Czy wiesz?
Znaczy „żołnierskiej cnocie”, Szlachetni o niej śnią,
A zdobyć ten krzyż można: Pogardą śmiercią, krwią.
Kto w boju mężnie staje, Idąc na armat spiż, Temu Ojczyzna daje Żołnierskiej cnoty krzyż.
Chorągwie i sztandary Zwycięsko szumią w krąg, -5- A on ów dar nad dary Z Ojczyzny bierze rąk.
Szanuj tę pierś, na której Błyszczy ten święty znak I proś w pacierzu Boga Byś się zasłużył tak.
By wódz na polu chwały Na pierś ci przypiął go Virtuti krzyż, zdobyty Pogardą śmierci, krwią.
Teraz czas pogawędzić sobie. Pewnie ciekawi jesteście o czym? Oczywiście o ziemi ojczystej. Znany wiersz Wisławy Szymborskiej „Gawęda o ziemi ojczystej” wykona Nikola Staniewska. Prosimy.
„Gawęda o ziemi ojczystej” Wisława Szymborska
Bez tej miłości można żyć,
mieć serce puste jak orzeszek,
malutki los naparstkiem pić
z dala od zgryzot i pocieszeń,
na własną miarę znać nadzieję,
w mroku kryjówkę sobie wić,
o blasku próchna mówić „dnieje”,
o blasku słońca nic nie mówić.

Jakiej miłości brakło im,
że są jak okno wypalone,
rozbite szkło, rozwiany dym,
jak drzewo z nagła powalone,
które za płytko wrosło w ziemię,
któremu wyrwał wiatr korzenie
i jeszcze żyje cząstkę czasu,
ale już traci swe zielenie
i już nie szumi w chórze lasu?

Ziemio ojczysta, ziemio jasna,
nie będę powalonym drzewem.
Codziennie mocniej w ciebie wrastam
radością, smutkiem, dumą, gniewem.
Nie będę jak zerwana nić.

-6-

Odrzucam pustobrzmiące słowa.
Można nie kochać cię – i żyć,
ale nie można owocować.

Kolejną uczestniczką konkursu jest Nikola Kowalska, która przedstawi nam wiersz Tadeusza Kubiaka pt.: „Rozmowa”.
„Rozmowa” Tadeusz Kubiak
Spotkałem drzewo w lesie, - Dębie, ile masz lat? - Może sto, może dwieście. Stary jestem jak świat.
Zszedłem do rzeki: - Wisło, kiedy dali ci imię? – Tysiąc lat, może więcej to imię ze mną płynie.
O dębie, od stuleci wrośnięty w naszą ziemię! O Wisło, już lat tysiąc słynąca swym imieniem.
„Do kraju tego…” takimi słowami rozpoczyna się wiersz „Moja piosnka [II]” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, który przytoczy nam Aleksandra Klanowska. Prosimy Cię Olu.
„Moja piosnka [II]” Konstanty Ildefons Gałczyński
Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba
Podnoszą z ziemi przez uszanowanie
Dla darów Nieba....
Tęskno mi, Panie...

Do kraju tego, gdzie winą jest dużą
Popsować gniazdo na gruszy bocianie,
Bo wszystkim służą...
Tęskno mi, Panie...

Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony
Są, jak odwieczne Chrystusa wyznanie,
„Bądź pochwalony!”
Tęskno mi, Panie...
-7-
Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej,
Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie,
Równie niewinnej...
Tęskno mi, Panie...
Do bez – tęsknoty i do bez-myślenia,
Do tych, co mają tak za tak – nie za nie,
Bez światło – cienia...
Tęskno mi, Panie...

Tęskno mi owdzie, gdzie któż o mnie stoi?
I tak być musi, choć się tak nie stanie
Przyjaźni mojéj...
Tęskno mi, Panie...
W okresie wojennym i powojennym powstało wiele utworów nieznanego autorstwa. Jednym z nich jest wiersz „Moja ojczyzna”, który przedstawi nam Norbert Wojnicz. Oddaje głos Norbertowi.

„Moja Ojczyzna”
Kto mi powiada, że moja ojczyzna
Pola, zieloność, okopy
Chaty i kwiaty, i sioła - niech wyzna
Że - to jej stopy.

Dziecka - nikt z ramion matki nie odbiera
Pacholę - do kolan jej sięga
Syn - piersi dorósł i ramię podpiera
To - praw mych księga

Ojczyzna moja nie stąd wstawa czołem
Ja ciałem zza Eufratu
A duchem sponad Chaosu się wziąłem
Czynsz płacę światu

Naród mię żaden nie zbawił ni stworzył
Wieczność pamiętam przed wiekiem
Klucz Dawidowy usta mi otworzył
Rzym nazwał człekiem

Myślę, że już niecierpliwi się i czeka na swój występ Julia Radzimska, która w wierszu Czesława Janczarskiego opowie nam jaka jest „Nasza ziemia” .
-8-
„Nasza ziemia” Czesław Janczarski
Nasza ziemia jest piękna i najbliższa, bo nasza. Dobra jak oczy matki, kiedy patrzą na nas.
Tu rośniemy, tu co dzień nas zabawa zaprasza.
Tutaj budzi się słońce, nasze słońce z rana…
Nasza ziemia nas karmi, daje nam złote ziarno, wiosną błękit i kwiaty, latem słodkie wiśnie.
Więc kochajmy tę ziemię – i piaszczystą i czarną. Zasypiajmy spokojnie, kiedy gwiazda błyśnie.
Po niej wystąpi Patrycja Olejnik, która w wierszu Czesława Janczarskiego odpowie na pytanie „Co to jest Polska”.
„Co to jest Polska” Czesław Janczarski
- Co to jest Polska? – spytał Jaś w przedszkolu. Polska – to wieś i las, i zboże w polu,
i szosa, którą pędzi do miasta autobus, i samolot, co leci wysoko nad tobą.


-9-
Polska – to miasto, strumień i rzeka, i komin fabryczny, co dymi z daleka,
a nawet obłoki, gdy nad nami mkną. Polska to jest także twój rodzinny dom.
A przedszkole? Tak – i przedszkole, i róża w ogrodzie, i książka na stole.
„Ziemio rodzinna, ziemio moja ojczysta” to wołanie Ludmiły Mariańskiej, które za chwile zostanie wypowiedziane przez Dominikę Olczak. Poproszę Ciebie Dominiko.
„Ziemia rodzinna” Ludmiła Mariańska
Ziemio, na której rosnę. Ojczyzno! Kocham cię całą: każdą jodłę i sosnę, zielony dąb, brzozę białą.

Wszystkie twe drzewa.
I ptaki przelatujące pod niebem,
nawet chwasty – chabry i maki.
I zboże, które jest chlebem.

Kocham rzek twoich wody
i mazowieckie piachy.
Owocujące ogrody
i złote wiślane łachy.

Góry, gdy jesień je złoci
i kiedy śpią zimą – w śniegu.
I łąki pełne sto kroci,
i domy Zagłębia Śląskiego. -10-
Drogie mi w polu ognisko
i Odrą płynące statki
i drogą mi nade wszystko
rodzona mowa mej matki.

Jak deszcz dzwoniący po rynnach
jest dźwięczna, śpiewna i czysta.
Ziemio moja rodzinna!
Ziemio moja ojczysta!
Julka Kuznowicz w wierszu Marii Sulimy „Ojczyzno” obiecuje, że zawsze do Niej powróci. Zatem oddajmy jej glos.
„Ojczyzno” Maria Sulima
Ja do ciebie powrócę szmerem wody źródlanej,
Tą piosenką, co nucą serca gdzieś zakochanych.
Ja do ciebie powrócę szronem biało-srebrzystym,
Kryształową narzutą czy powietrzem czystym.
Ja do ciebie powrócę wonią łąki kwitnącej,
Tą jutrzenką, co rzuca pierwszy promień gorący.
Ja do ciebie powrócę wtórem liści alei,
Tylko czas niech nie skraca mej gasnącej nadziei.
Niech mnie życie nie smuci, nie rozżala deszcz rzewny,
Ja do ciebie powrócę, ma Ojczyzno – na pewno.
A teraz wystąpi kolejny uczestnik konkursu – Łukasz Smaga, który przedstawi nam wiersz Antoniego Bogusławskiego „Rota harcerska”.
„Rota harcerska” Antoni Bogusławski
Polska ziemia – to nasz kraj!
Daj jej, Boże, szczęście – daj!
Dla niej i dla Ciebie
Ptaków śpiew na niebie
dzwoni wiosną w cudny maj.

-11-
Z polskiej ziemi wiedziem ród.
Dla niej radość, dla niej trud!
Dla niej złote ziarno,
dla niej rzeszą karną
pszczoły z kwiatów biorą miód.

Dla tej ziemi będziem żyć,
Braci kochać, wrogów bić!
Na tej ziemi, Boże,
gdy ugasisz zorze,
snem spokojnym daj nam śnić!
Powoli zbliżamy się do końca pierwszej części naszego konkursu. Ale przedtem posłuchajmy wzruszającego wiersza Krzysztofa Kamila Baczyńskiego „Elegia o …( chłopcu polskim)”, który wykona Kamila Kowalska.
„Elegia o... (chłopcu polskim)” Krzysztof Kamil Baczyński
Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.
Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemnościach, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?
„Bagnet na broń! Trzeba krwi!” – takimi słowami nawoływał do walki naród Polski Władysław Broniewski, dziś przedstawi go nam przedostatni uczestnik konkursu – Rafał Radzimski

-12-
„Bagnet na broń” Władysław Broniewski
Kiedy przyjdą podpalić twój dom,
ten, w którym mieszkasz - Polskę,
kiedy rzucą przed siebie grom
kiedy runą żelaznym wojskiem
i pod drzwiami staną, i nocą
kolbami w drzwi załomocą -
ty, ze snu podnosząc skroń,
stań u drzwi.
Bagnet na broń!
Trzeba krwi!

Są w ojczyźnie rachunki krzywd,
obca dłoń ich też nie przekreśli,
ale krwi nie odmówi nikt:
wysączymy ją z piersi i z pieśni.
Cóż, że nieraz smakował gorzko
na tej ziemi więzienny chleb?
Za tę dłoń podniesioną nad Polską-
kula w łeb!

Ogniomistrzu i serc, i słów,
poeto, nie w pieśni troska.
Dzisiaj wiersz-to strzelecki rów,
okrzyk i rozkaz:
Bagnet na broń!
Bagnet na broń!
A gdyby umierać przyszło,
przypomnimy, co rzekł Cambronne,
i powiemy to samo nad Wisłą.
-13-
Ostatnim uczestnikiem konkursu jest Szymon Tomczak, który wybrał sobie wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Pieśń o żołnierzach z Westerplatte”.
„Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” Konstanty Ildefons Gałczyński

Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.

(A lato było piękne tego roku.)

I tak śpiewali: Ach to nic,
że tak bolały rany,
bo jakże słodko teraz iść
na te niebieskie polany.

(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu
na bukiety.)

W Gdańsku staliśmy tak jak mur,
gwiżdżąc na szwabską armatę,
teraz wznosimy się wśród chmur,
żołnierze z Westerplatte.

I ci, co dobry mają wzrok
i słuch, słyszeli pono,
jak dudni w chmurach równy krok
Morskiego Batalionu.
I śpiew słyszano taki: - By
słoneczny czas wyzyskać,
będziemy grzać się w ciepłe dni
na rajskich wrzosowiskach. -14-

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął
i smutek krążył światem,
w środek Warszawy spłyniemy w dół,
żołnierze z Westerplatte.
1939

Oto wszyscy uczestnicy naszego konkursu. Teraz zapraszam was na słodki poczęstunek, a nasze jury na obrady i wyłonienie I, II i III miejsca w kategorii wiersz patriotyczny.
Po krótkiej przerwie.
Witam was ponownie. Mamy już laureatów w kategorii wiersz patriotyczny. I tak oto przedstawiają się następujące wyniki:
- miejsce I zajęła Arleta Wawrzyniak – kl. VI,
- miejsce II zajęła Nikola Kowalska – kl. III,
- miejsce III zajęła Patrycja Olejnik – kl. IV.
-
SERDECZNIE DZIĘKUJĘ WSZYSTKIM SŁUCHACZOM ZA UWAGĘ.
PROSZĘ O ROZEJŚCIE SIĘ DO SWOICH KLAS.


Opracowała: mgr Aneta Nierychła – Działak nauczycielka Szkoły Podstawowej w Krągoli
Wyświetleń: 3666


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.