Obrazy poetyckie w wierszu „Przepaść” T. Różewicza – scenariusz lekcji języka polskiego w klasie V.

Cel ogólny:
Rozwijanie poczucia odpowiedzialności za własne zachowanie w stosunku do starszych.
Cele szczegółowe:
uczeń:
• odczytuje sensy ukryte wiersza,
• dostrzega cechy języka poetyckiego,
• szanuje ludzi, szczególnie starszych,
• nazywa uczucia towarzyszące utworowi,
• zwraca uwagę na relacje międzyludzkie,
• ćwiczy poprawne i swobodne wypowiadanie się,
• doskonali umiejętność formułowania własnych wniosków,
• odwołuje się do odpowiednich cytatów.

Odbiorcy: kl. V
Formy i metody pracy: indywidualna, grupowa; metoda problemowa, drama, przekład intersemiotyczny, mapa skojarzeń, ćw. redakcyjne
Pomoce dydaktyczne:
- wiersz „Przepaść” Tadeusza Różewicza,
- ilustracja przedstawiająca człowieka nad przepaścią,
- rysunki uczniów – ilustracje do wiersza

Przebieg lekcji:

I Organizacja pracy.
1) Zapisanie tematu lekcji.
II Sprawdzenie pracy domowej.
III Wprowadzenie do lekcji.
1) Prośba do uczniów o przyjrzenie się fotografii, przedstawiającej człowieka nad górską przepaścią.
Pytania:
- Jak sądzisz, co czuje widoczny na niej człowiek?
- Wyobraź sobie, że jesteś na jego miejscu. Opowiedz, co czujesz.
2) Wspólne zapisanie na tablicy skojarzeń do słowa „przepaść”.
3) Głośne odczytanie wiersza.

IV Opracowanie nowego materiału.
1) Wskazanie bohaterów wiersza. Uczniowie mają ułożyć o każdej postaci jedno zdanie, dotyczące jej wyglądu lub zachowania.
2) Przedstawienie własnymi słowami sytuacji opisanej w utworze i wskazanie co ma ona wspólnego z sytuacją osoby na zdjęciu.
3) Pytanie, o uczucia i nastrój babci oraz jej sposób postrzegania świata.
4) Sporządzenie ilustracji w postaci barwnych plam, przedstawiających emocje babci z wiersza.

V Zebranie i podsumowanie materiału.
1) Wytłumaczenie znaczenia tytułu wiersza.
2) Omówienie sposobu zachowania chłopca, który pomógł staruszce (propozycje gestów i słów, które mógł wypowiedzieć).
3) Odegranie scenki, przedstawiającej zachowanie chłopca.
4) Samodzielne redagowanie kilkuzdaniowej oceny zachowania chłopca.

VI Zadanie pracy domowej.
Napisz, jakie poetyckie przesłanie dotyczące człowieka wypływa z wiersza „Przepaść”.


Warszawa – stolica naszego kraju – scenariusz lekcji języka polskiego w klasie IV.

Cel ogólny:
Rozwijanie świadomości patriotycznej, poczucia tożsamości z własnym krajem.
Cele szczegółowe:
uczeń:
• wyjaśnia pojęcie stolicy,
• wymienia najważniejsze zabytki Warszawy,
• wskazuje na mapie Warszawę i wcześniejsze stolice oraz region, w którym mieszka, odczytuje plan miasta,
• wymienia inne stolice europejskie,
• odczytuje sens wiersza,
• określa nastrój i uczucia wyrażone w wierszu,
• rozpoznaje zdania wykrzyknikowe,
• ćwiczy poprawne i swobodne wypowiadanie się,
• doskonali umiejętność formułowania własnych wniosków.
Odbiorcy: kl. IV

Formy i metody pracy: indywidualna, grupowa, praca z mapą, metoda problemowa

Pomoce dydaktyczne: wiersz „Warszawa” J. Tuwima, podręcznik „Daję słowo”, mapa fizyczna Polski, ilustracje przedstawiające zabytki Warszawy, informacje o poszczególnych zabytkach, plan Warszawy

Przebieg lekcji:

I Organizacja pracy.
II Sprawdzenie pracy domowej.
III Wprowadzenie do lekcji.
1) Zapisanie tematu lekcji.
2) Wyjaśnienie przez uczniów pojęcia stolicy.
3) Wymienienie znanych stolic europejskich.
4) Wskazanie na mapie Polski:
- Warszawy,
- dawnych stolic Polski,
- regionu, w którym położona jest wieś Rafałówka.

IV Opracowanie nowego materiału.
1) Głośne odczytanie wiersza.
2) Wspólne wykonanie ćwiczeń z podręcznika (1,2,3/62).
3) Wyjaśnienie pojęcia zdania wykrzyknikowego.
4) Wypisanie z tekstu przykładów zdań wykrzyknikowych.

V Zebranie i podsumowanie materiału.
1) Indywidualne przygotowanie krótkich wypowiedzi o wylosowanym zabytku Warszawy.
2) Zapoznanie uczniów z planem Warszawy- zlokalizowanie prezentowanych obiektów.
3) Dyskusja na temat obiektu, którego najbardziej brakuje w miejscowości uczniów.

VI Zadanie pracy domowej.
Ćw. 8/62

Kto często gości w świecie wartości, ten zna wagę uśmiechu, szczęścia i miłości – scenariusz lekcji języka polskiego w klasie V.


Cel ogólny lekcji:
Uczeń efektywnie współdziała w zespole, pracuje w grupie.

Cele szczegółowe:
• uczniowie aktywnie angażują się w pracę swojego zespołu
• grupa w sposób akceptowany przez wszystkich jej członków wybiera lidera
• w grupie istnieje sprawiedliwy podział pracy
• grupa wspólnie formułuje wnioski z pracy
• grupa dokonuje wyboru i oceny wartości
• grupa analizuje i interpretuje utwór liryczny
• uczniowie w grupie dostrzegają otaczający świat, a w nim siebie i innych.

Odbiorcy: kl. V
Formy i metody pracy: w grupach, indywidualna
Metody aktywizujące: słoneczko, loteria, puzzle
Pomoce dydaktyczne: losy-bileciki, koperty A4, kolorowe czasopisma, kleje, nożyczki, arkusze papieru, puzzle, odbitki kserograficzne tekstu wiersza, żółte kartoniki

Tok lekcji

I Organizacja pracy
1) Instrukcja dla wchodzących wywieszona na drzwiach klasy z żądaniem opłaty za wstęp na lekcję. Losowanie przez poszczególnych uczniów bilecików z „opłatą” np. „Podaj rękę koledze stojącemu najbliżej”, „Powiedz coś miłego koledze stojącemu najdalej”, „Przywitaj wszystkich głośno” itp.
II Sprawdzenie pracy domowej
III Wprowadzenie do lekcji
1) Zapisanie tematu lekcji.
2) Utworzenie 3 czteroosobowych grup wg następującego opisu:
Wyjście dzieci na zakupy:
- pieszo, aby uniknąć tłoku (jedynki),
- samochodem, który zepsuł się i trzeba go było zepchnąć na pobocze, by nie tarasował drogi (dwójki),
- znów pieszo, w dodatku zaczął padać deszcz, a tylko co trzecia osoba miała parasol (trójki),
- wreszcie pociągiem podmiejskim, w skład którego wchodzi lokomotywa i trzy wagoniki (czwórki)
3) Zaproponowanie grupom zakupów w supermarkecie. Rozdanie „toreb” ( kopert A4 ) i kolorowych katalogów. Z kolorowych czasopism, katalogów, pojedynczych kartek reklamujących różne artykuły wybieranie przedmiotów zakupu i przyklejanie ich na koperty.

IV Opracowanie nowego materiału
1) Prezentacja zakupów, oglądanie toreb, ocenianie wartości nabytych towarów.
2) Zadanie pytania uczniom, czy wszystko można kupić. Może jest coś, czego nie znajdą na półkach sklepowych, bo tego się nie produkuje, bo to nie ma ceny.
3) Zapisanie tych rzeczy na oddzielnych karteczkach (każda grupa dostaje 8 karteczek).
4) Wspólne ułożenie w grupie na dużym arkuszu papieru „słoneczka”. Takie same lub bardzo podobne sformułowania tworzą 1 promień.
Np.
- zdrowie,
- mama, tata, babcia, rodzice,
- życzliwość, uprzejmość, być sympatycznym,
- szczęście, powodzenie,
- życie,
- uśmiech, radość
5) Prezentacja pracy uczniów- możliwość wyrażenia swojej opinii i szybkiego poznania opinii koleżanek i kolegów – świata wartości grupy.
6) Głośne odczytanie wiersza J. Kulmowej „Po niczemu”.
7) Zaproponowanie uczniom ułożenie analogicznego słoneczka do wiersza. Uczniowie powinni dojść do wniosku, że wystarczy tylko przedłużyć promienie ułożonego już przez nich słoneczka ( wzbogacenie jednego promienia o słowa: wiatr, chmury, obłok, śpiew ptaków, szum brzóz, zapachy przyrody).

V Zebranie i podsumowanie materiału.

1) Wybieranie w grupach cytatu do podpisania słoneczka (najpełniej oddającego sens)np. „najlepsze
co Bóg zesłał na ziemię
to patrzenie
a nie liczenie
słuchanie, a nie kupowanie.”
Wspólne wnioski- uczniowie dostrzegają, że w życiu liczą się nie tylko wartości materialne (do kupienia w sklepie).
2)Jako podsumowanie lekcji uzupełnienie przez uczniów zdań zapisanych na poszczególnych elementach puzzli.
VI Zadanie pracy domowej.
1) Ułożenie puzzli i wklejenie do zeszytu.





Miły, milszy, najmilszy - stopniowanie przymiotników - scenariusz lekcji języka polskiego w klasie IV.

Cel ogólny:
Kształcenie umiejętności stopniowania przymiotników w oparciu o wnioski z przeprowadzonej diagnozy wstępnej.
Cele szczegółowe:
uczeń:
• podaje trzy sposoby stopniowania przymiotników: regularne, nieregularne, opisowe,
• wymienia przymiotniki stopniujące się nieregularnie,
• tworzy od podanych przymiotników stopień równy, wyższy i najwyższy, określając typ stopniowania,
• wymienia przymiotniki niepodlegające stopniowaniu,
• zauważa, że nie stosuje się jednocześnie dwóch sposobów stopniowania tego samego przymiotnika,
• rozpoznaje podstawowe części mowy i określa ich formę gramatyczną,
• buduje zdania pojedyncze i potrafi je rozwinąć,
• uzupełnia tekst z lukami,
• dzieli wyrazy na głoski, litery, sylaby,
• porządkuje wyrazy wg kolejności alfabetycznej,
• poprawnie zapisuje partykułę „nie” z przymiotnikami w stopniu równym oraz wyższym i najwyższym,
• rozumie pisemne polecenia.

Odbiorcy: kl. IV

Formy i metody pracy: indywidualna, grupowa, zbiorowa

Pomoce dydaktyczne: M. Siembor, H. Szaniawska, Język polski. Kształcenie językowe (wybrane ćwiczenia), D. Chwastniewska, D. Różek, Język polski. Ćwiczenia z gramatyki dla klasy IV szkoły podstawowej. Cz. 2 (wybrane ćwiczenia), karteczki z wyrazami należącymi do różnych części mowy, kolorowy papier (płatki kwiatów), ksero.
Przebieg lekcji:

I Organizacja pracy.
II Sprawdzenie pracy domowej.
III Wprowadzenie do lekcji.
5) Zapisanie tematu lekcji.
6) Rozdanie uczniom pojedynczych karteczek z wpisanym wyrazem np: psa, książkę, dziecko, dużego, ciekawą, dobremu, prowadzę, przeczytało.
7) Polecenie utworzenia grup według części mowy, do jakiej należy wyraz na przydzielonej karteczce (3 grupy: rzeczowniki, przymiotniki, czasowniki).
8) Zadaniem każdej z grup jest nazwanie części mowy, jaką reprezentują oraz określenie formy gramatycznej jednego (wybranego) wyrazu z grupy (rzeczowniki, przymiotniki – przypadek, liczba, rodzaj; czasowniki – osoba, liczba, rodzaj, czas).
9) Kolejnym zadaniem uczniów jest utworzenie z przymiotnika, rzeczownika i czasownika 2 zdań pojedynczych oraz rozwinięcie ich dodatkowym wyrazem ( grupy muszą ze sobą współpracować).
np Prowadzę dużego psa na spacer. Małe dziecko przeczytało ciekawą książkę.
10) Uczniowie samodzielnie wykonują ćwiczenie na kartkach, polegające na rozpoznaniu przymiotników wśród różnych części mowy (ćw. 6/36 Język polski. Ćwiczenia z gramatyki dla klasy IV szkoły podstawowej. Cz. 2).

IV Opracowanie nowego materiału.
5) Wybór 3 osób z klasy ( o różnym wzroście) w celu wskazania stopnia ich wysokości względem siebie. (wysoki – wyższy – najwyższy).
6) Wspólne wykonanie ćwiczenia 2/102 – na kartkach Język polski. Kształcenie językowe.
7) W postaci wniosków z ćwiczenia wskazanie 3 sposobów stopniowania przymiotników – regularny, nieregularny, opisowy. Wyjaśnienie uczniom, że nie stosuje się jednocześnie dwóch sposobów stopniowania tego samego przymiotnika.
8) Rozdanie każdemu z uczniów 2 kolorowych kartek – płatków, na których mają samodzielnie wpisać dowolny przymiotnik w stopniu równym, wyższym i najwyższym.
9) Uczniowie kolejno umieszczają swoje płatki wokół środka 3 kwiatów z napisami: stopniowanie regularne, stopniowanie nieregularne, stopniowanie opisowe.
10) Sformułowanie wniosku o niestopniowaności niektórych przymiotników (nazywających materiał, z którego wykonano określony przedmiot): drewniany, jedwabny, skalny, szklany, papierowy, srebrny, kamienny, aksamitny).
11) Indywidualne uporządkowanie wypisanych na tablicy przykładów przymiotników niestopniowanych wg kolejności alfabetycznej.

V Zebranie i podsumowanie materiału.
1) Podanie uczniom zasady o łącznej pisowni nie z przymiotnikami w stopniu równym, a rozdzielnej – w stopniu wyższym i najwyższym.
2) Wspólne wykonanie ćwiczenia 8/105 – na kartkach Język polski. Kształcenie językowe.
3) Rozdanie uczniom kartek z wpisanymi w postać ludzika zadaniami:
• Znajdź kogoś, kto ma tyle samo sylab w imieniu co ty.
• Znajdź kogoś, kto ma tyle samo liter w imieniu co ty.
• Znajdź kogoś, kogo imię ma tyle samo głosek co twoje.
• Znajdź kogoś, z kim napiszesz 3 przymiotniki w stopniu wyższym.

VI Zadanie pracy domowej.
Ćw. 7,9 – kartki (Język polski. Kształcenie językowe)

Przemoc w szkole – scenariusz lekcji wychowawczej w klasie VI.

Cele:
• przypomnienie uczniom znaczenia słowa „przemoc”,
• kształtowanie właściwej postawy ucznia w szkole, koleżeństwa, szacunku wobec innych osób,
• nabycie przez dzieci odwagi wypowiadania się na forum klasy
• kształcenie umiejętności wysuwania i formułowania wniosków,
• stworzenie miłej i życzliwej atmosfery.

Odbiorcy: kl. VI

Pomoce: arkusze papieru, flamastry, karteczki z imionami.


Przebieg lekcji:

1) Przywitanie klasy.
2) Zabawa pt. „Lubię w tobie”.
Każde dziecko otrzymuje karteczki z imionami pozostałych dzieci, na której należy wpisać jedno pozytywne zdanie o osobie, której imię jest na karteczce. Karteczki krążą w kręgu, aby każdemu dziecku mógł wpisać się każdy uczestnik. Na koniec zabawy każde dziecko powinno otrzymać karteczkę ze swoim imieniem, na której ma tyle pozytywnych informacji o sobie, ile jest uczestników zajęć.

3) Skojarzenia do słowa „przemoc’ zaczynające się na litery „P”, „R”, „Z”, „E”, „M”, „O”, „C” w grupach 2 osobowych.

4) Każda grupa zastanawia się nad sposobami zwalczania przemocy i odczytuje swoje propozycje.

5) Co czujemy, gdy…
Uczniowie dostają karteczki z niedokończonymi zdaniami dotyczącymi przeżywanych przez ludzi uczuć. Zadaniem dzieci jest dokończenie zdań:
„Gdy ktoś mnie popycha, czuję…”
„Gdy ktoś wyrywa mi zeszyt, czuję…”
„Gdy pani w szkole krzyczy na mnie, czuję…”
„Gdy ktoś wyśmiewa się ze mnie, czuję…”
„Gdy rodzice bez przerwy krytykują mnie, czuję…”
„Gdy widzę jak ktoś bije innych, czuję…”
Na koniec wszyscy odczytują swoje odpowiedzi.
6) Scenki improwizowane.
a) Dwóch chłopców znęca się w toalecie nad kolegą.
b) Dwie dziewczyny wyśmiewają się z koleżanki.
Wspólne omówienie odegranych scenek.

7) Informacje zwrotne.
„Dzisiaj uświadomiłem sobie, że…”

8) Pożegnanie „prąd”.
Wszyscy w kręgu trzymają się za ręce. Prowadzący puszcza „iskrę”, tj. uścisk dłoni, który ma dotrzeć z powrotem do osoby, która „prąd” puściła.

Prawa człowieka. Prawa i obowiązki ucznia - scenariusz lekcji wychowawczej w klasie VI

Cel główny:
Uczeń zna swoje prawa i obowiązki.

Cele szczegółowe:
- rozumie potrzebę ustalania praw i obowiązków oraz przestrzegania ich,
- potrafi nazwać dokument, w którym zapisane są prawa i obowiązki ucznia oraz prawa człowieka,
- wskazuje zależność między prawami a obowiązkami,
- potrafi wskazać osoby i instytucje, do których może się zwrócić
o pomoc w przypadku łamania praw.

Czas trwania zajęć:
1 godzina lekcyjna

Metody, techniki i formy pracy:
- problemowe aktywizujące – „burza mózgów”, „śnieżna kula”, elementy dyskusji, drama
- praca w grupach,
- praca zbiorowa,
- praca indywidualna

Materiały i pomoce dydaktyczne:
duże arkusze papieru, małe karteczki samoprzylepne, taśma samoprzylepna, mazaki, kolorowe kartki, ksero praw i obowiązków ucznia ze Statutu Szkoły, Statut Szkoły, załączniki

Przebieg lekcji:

1. Powitanie, zapoznanie z tematem zajęć.

2. Przypomnienie najważniejszych praw człowieka – na podstawie krótkich zainscenizowanych przez uczniów scenek cała klasa ma odgadnąć o jakie prawo chodzi. Przyklejenie zapisanych na kolorowych kartkach praw na tablicy.
/ poszczególni uczniowie dostali wcześniej do przygotowania w formie dramy wybrane prawa /. Odczytanie przykładów łamania praw człowieka z nazwaniem, jakie prawo zostało złamane.

3. Wspólne ustalenie dokumentów, w których zapisane są prawa człowieka
( Powszechna Deklaracja Praw Człowieka ONZ, Pakty Praw ONZ, Europejska Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, Konwencja o Prawach Dziecka) oraz prawa i obowiązki ucznia (Ustawa o systemie oświaty, Statut Szkoły). W Polsce istnieje instytucja Rzeczników Praw Ucznia, które działają przy kuratoriach wojewódzkich. Misją rzeczników jest:
przeciwdziałanie łamaniu praw ucznia w szkole,
zwiększanie świadomości prawnej dzieci, rodziców i nauczycieli,
działanie na rzecz zmiany wadliwych i krzywdzących zapisów prawa oświatowego.


4. Metoda „śnieżnej kuli" - uczniowie starają się po kolei podać przyczyny tworzenia praw i obowiązków. Każdy dopisuje swoje zdane.

5. Uczniowie w grupach zapisują na samoprzylepnych karteczkach prawa i obowiązki ucznia, a następnie umieszczają je w odpowiednich miejscach na dużych arkuszach papieru.

6. Zapoznanie ze Statutem Szkoły. Uczniowie otrzymują ksero praw i obowiązków ucznia ze Statutu, aby odczytać te punkty, których nie ujęli we wcześniejszej pracy. Mają też zadanie wskazać 3 ich zdaniem najważniejsze prawa i obowiązki.

7. Zakończenie zajęć.
Załącznik 1 - Prawa człowieka:

1. Prawo do życia bez przemocy i poniżania. Zakaz tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub karania.
2. Prawo do swobody myśli, sumienia i religii.
3. Prawo do swobody wypowiedzi. Wolność wyrażania opinii.
4. Równość wobec prawa. Zakaz dyskryminacji.
5. Prawo do poszanowania godności.
6. Prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego.
7. Prawo do nauki.
8. Prawo do tajemnicy korespondencji.
9.Prawo do opieki zdrowotnej.
10.Prawo do korzystania z dóbr kultury.
11. Prawo do rzetelnego procesu sądowego.
12. Wolność od niewolnictwa oraz pracy przymusowej i obowiązkowej.
13. Prawo do głosowania i kandydowania w wyborach.
15. Wolność zgromadzeń i stowarzyszania się.
16. Prawo do posiadania własności.
17. Ochrona danych osobowych.
18. Prawo do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny.
19. Zakaz pracy dzieci.
20. Prawo do pracy i urlopu.

Załącznik 2 – przykłady łamania praw człowieka

Pan Jan Kowalski ma dużo pieniędzy, wiec należy mu je zabrać i dać tym, co nie mają.

Obywatelka Kowalska została obrzucona obelgami przez mijających ją na ulicy młodzieńców.

Podejrzewa się, że pan Kowalski ukradł worek cukru, natychmiast należy go aresztować i posadzić w więzieniu.

Mieszkanka Warszawy, Beata K. zamordowała swoje dziecko.

W Morzewie koło Piły parafianie uwięzili proboszcza, ponieważ nie zgadzają się z decyzja kurii o jego przeniesieniu do innej parafii.

Według informacji niemieckiej telewizji amerykańscy żołnierze strzelali do rannych Irakijczyków.

Listonosz otworzył list adresowany do pana Kowalskiego, ponieważ na kopercie nie napisano dokładnego adresu i chciał się zorientować, o którego Kowalskiego zamieszkałego w jego rejonie chodzi.

Pewien lekarz z Krakowa opowiedział wszystkim klientom sklepu „Miś”, z jakim to problemem przyszedł do niego kierownik tego sklepu.

W jaki sposób możemy rozwijać sprawności umysłowe oraz osobiste zainteresowania? – scenariusz lekcji wychowawczej w klasie VI.


Cel ogólny lekcji:
Uczeń efektywnie rozwija sprawności umysłowe oraz osobiste zainteresowania.

Cele szczegółowe:
• uczniowie potrafią wymienić sprawności umysłowe i podejmują działania związane z ich rozwijaniem
• wiedzą, poprzez jakie ćwiczenia mogą je doskonalić
• znają siedem występujących rodzajów inteligencji
• rozpoznają własny typ inteligencji
• formułują zakres własnych zainteresowań i potencjalne możliwości związanej z tym kariery zawodowej
• przyporządkowują poszczególnym dziedzinom zainteresowań zawody z nimi związane
• przyporządkowują poszczególnym zawodom predyspozycje osobowościowe.

Odbiorcy: kl. VI
Formy i metody pracy: zbiorowa, w grupach, indywidualna
Metody aktywizujące: gra „ państwa- miasta”, łańcuch pamięciowy, elementy dyskusji, test, plan miasta, szczebelki kariery
Pomoce dydaktyczne: kolorowe kartoniki, kredki, test inteligencji i zainteresowań, plan miasta, ilustracje z zainteresowaniami, odbitki ksero, komputer (Internet)

Przebieg lekcji

1) Ćwiczenie polegające na zapamiętaniu łańcucha wyrazów tworzonego przez kolejne osoby z klasy. Ciąg wyrazowy rozpoczyna się słowami: „Janek poszedł do sklepu i kupił chleb…”(Kolejni uczniowie za każdym razem powtarzają cały tekst od początku jednocześnie powiększając go o własne wyrazy.) (pamięć)
1) Gra „państwa - miasta”. (klasyfikowanie)
2) Podział klasy na 3 grupy.
3) Ćwiczenie polegające na przypisaniu zawodów ludziom przedstawionym na rysunkach. (wnioskowanie)
5) Uszeregowanie wyrazów wg podanej kategorii. (porównywanie)
4) Ćwiczenie typu „znajdź różnice”. (spostrzeganie)
7) Wniosek: jakie sprawności umysłowe doskonaliły wykonane zadania- (pamięć, klasyfikowanie, wnioskowanie, porównywanie, spostrzeganie)

Wniosek!
Poprzez najprostsze gry i zabawy,(często dobrze nam znane i wykonywane w wolnych chwilach), możemy doskonalić swoją sprawność umysłową.

Do efektywnej pracy naszego umysłu oraz do intelektualnej zdolności człowieka do rozwiązywania problemów społecznych służy inteligencja.
Jest 7 rodzajów inteligencji.

8) Test na określenie rodzaju inteligencji. (Zapoznanie się w grupach ze sposobem rozwijania swego typu inteligencji.) Rodzaj inteligencji wpływa na nasze zainteresowania.
9) Ćwiczenie polegające na zaznaczeniu na planie miasta miejsca „gdzie najchętniej bywałbym”.
10) Zilustrowanie w ramach kontynuacji zamieszczonych na tablicy ilustracji swoich zainteresowań.
11) Przyporządkowanie kartoników z zawodami określonym zainteresowaniom. – w grupach
12) Ćwiczenie „szczebelki do kariery” – do jakiego zawodu wiedzie najdłuższa droga ?- w grupach
13) Kojarzenie cech z zawodem, do wykonywania którego są one niezbędne.- w grupach
14) Test zainteresowań (z wykorzystaniem Internetu).- indywidualnie



Scenariusz imprezy dla klasy „0”, zorganizowanej przez koło teatralne - „Spotkanie z jesienią”.

Cele:
 Integracja uczniów w różnym wieku poprzez tworzenie warunków do wspólnych zabaw.
 Zachęcanie uczniów do opiekowania się i organizowania zabaw młodszym kolegom.
 Pomoc najmłodszym w adaptacji szkolnej.
 Wdrażanie do kulturalnego zachowania się w dużej grupie.
 Nauka porządku podczas zabawy.
Odbiorcy: uczniowie oddziału „0” i koła teatralnego w Szkole Podstawowej w Rafałówce
Czas trwania: ok. 1 godz.
Pomoce dydaktyczne: zagadki, jesienne sałatki i ciasto, owoce, losy, fanty do loterii, ludziki z kasztanów, liście

Przebieg imprezy:

1) Przywitanie gości z klasy „0” przez uczniów z koła teatralnego i zapoznanie z planem imprezy.
2) Wspólna zabawa uczniów pod kierunkiem starszych kolegów.
• Kółko graniaste
Dzieci łapią się za rączki i robią kółeczko. Chodzą dookoła powtarzając słowa:
Kółko graniaste czworokanciaste,
kółko nam się połamało cztery grosze kosztowało,
a my wszyscy BĘC!
W czasie, kiedy dzieci mówią BĘC, wszystkie dzieci się przewracają na podłogę.
• Stonoga
Dzieci idą gęsiego trzymając kolegę z przodu za biodra. Mają szeroko rozstawione nogi i w ten sposób maszerują kołysząc się z boku na bok. Śpiewają lub rytmicznie recytują:
Idzie sobie stonoga, stonoga, stonoga
Każda inna jej noga, jej noga BĘC!
Po BĘC wszyscy stają z szeroko rozstawionymi nogami, a ostatnia osoba przechodzi pod nimi (lub się przeczołguje:) I rozpoczyna zabawę od początku.
• Baba Jaga patrzy
Zadaniem dzieci jest dotarcie do Baby Jagi w jak najkrótszym czasie, przyjmując nieruchomo różne pozy. Dzieci ustawiają się w dużej odległości od Baby Jagi (osoba wybrana). Baba Jaga odwraca się od dzieci i wymawia magiczne słowa raz dwa trzy, Baba Jaga patrzy. W tym czasie dzieci próbują dobiec do niej. Gdy Baba Jaga odwraca się z powrotem przodem do dzieci, muszą one stać w bezruchu (Baba Jaga sprawdza, czy żadne dziecko się nie poruszyło, jeżeli maluch się poruszył, wówczas wraca do punktu wyjścia). Następnie Baba Jaga ponownie się odwraca tyłem do dzieci i maluchy znów próbują zbliżyć się do niej. Wygrywa to dziecko, które najszybciej dotrze do Baby Jagi.
• Ciuciubabka
Jedna z osób jest Ciuciubabką. Ciuciubabka musi mieć zawiązane oczy np. chustą. Pozostałe dzieci dotykając Ciuciubabkę muszą nią "kręcić" dookoła, powtarzając słowa:
Ciuciubabko kręć się kręć...
Po wypowiedzeniu tych słów, dzieci muszą uciekać, żeby Ciuciubabka ich nie złapała. Można oczywiście dotykać Ciuciubabkę, ale trzeba uważać, żeby nie zostać złapanym. Osoba, która zostanie złapana przez Ciuciubabkę, przejmuje rolę Ciuciubabki.
• Strażnik
Salę przedziela sznurek lub linia narysowana kredą. Na tej linii staje losowo wybrane dziecko - tzw. strażnik. Strażnik odwraca się tyłem do dzieci, które stoją na jednej części boiska.
Nagle krzyczy strażnik łapie i w tym samym momencie odwraca się w stronę dzieci. Dzieci muszą w tym momencie przebiec na drugą stronę sali w taki sposób, by nie zostać złapanym przez strażnika. Strażnik może poruszać się tylko po linii lub po sznurku i stara się złapać jak najwięcej dzieci. Złapane dzieci siadają na linii lub sznurku i w ten sposób pole wokół strażnika zawęża się i pozostałe dzieci mają coraz trudniej. Wygrywa ostatnia osoba, która ocalała i nie dała się złapać strażnikowi.
• Przeprawa przez rzekę
Dwie szarfy położone na ziemi oznaczają linie brzegu „rzeki”, między którymi narysowane są koła – „kamienie”. Uczestnicy zabawy przeprawiają się kolejno przez rzekę. Skaczą z jednego „kamienia” na drugi, odbijając się to jedną, to drugą nogą. Na brzegu doskakują do przysiadu. Mogą także przeprawić się inaczej, a mianowicie , skacząc obunóż z jednego „kamienia” na drugi. Wtedy przeprawa odbywa się wolniej, a „kamienie” powinny być bliżej siebie.
• Stary niedźwiedź mocno śpi
Jedno z dzieci leży kuca skulone i udaje śpiącego niedźwiedzia. Reszta dzieci chodzi w koło "niedźwiedzia" i powtarza słowa
Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi,
my się go boimy, na palcach chodzimy,
jak się zbudzi to nas zje, jak się zbudzi, to nas zje.
Pierwsza godzina niedźwiedź śpi,
druga godzina niedźwiedź chrapie.
trzecia godzina niedźwiedź łapie!
W tym czasie niedźwiedź się budzi i "rzuca się" w stronę dzieci. Dzieci kucają, żeby nie dać się złapać niedźwiedziowi.
Dziecko, które zostanie złapane przez niedźwiedzia, zostaje "niedźwiedziem".
• Nieźwiadek
Dzieci śpiewają piosenkę (można ją też recytować).
Jedna łapka - pokazujemy jedną rączkę
druga łapka - pokazujemy drugą rączkę
ja jestem niedźwiadek - wskazujemy na siebie
Jedna nóżka, druga nóżka - pokazujemy jedną nogę, drugą nogę
oto jest mój zadek - klepiemy się po pośladkach
Lubię miodzik - masujemy brzuszek
kocham miodzik - masujemy brzuszek
podkradam go pszczółkom - machamy rączkami, pokazując jak pszczółki latają
Jedną łapką, drugą łapką, albo wciągam rurką - pokazujemy jedną rączkę, drugą rączkę, dotykamy buzi.
• Wężyk
Cały wężyk robi: hop!
Głowa w lewo, w lewo krok.
Do przodu głośno kroki trzy.
Idę na koniec, prowadzisz Ty!
Uczestnicy ustawiają się jeden za drugim i chwytają za ramiona tworząc wężyk. Prowadzący stoi pierwszy i zaczyna śpiewać piosenkę, pokazując ruchy zgodne z treścią, a pozostałe dzieci wykonują równo z nim:
Cały wężyk robi: hop! – skok obunóż do przodu
Głowa w lewo, w lewo krok. – przechylamy głowę w lewo i robimy krok w lewo
Do przodu głośno kroki trzy - 3 skoki obunóż do przodu
Idę na koniec prowadzisz Ty! – pierwsza osoba wskazuje na osobę za sobą, która ma prowadzić i biegnie na koniec.
Następnie znów odśpiewana zostaje piosenka i następuje zmiana prowadzącego wężyk. Zabawa trwa tak długo aż wszyscy uczestnicy będą prowadzącymi.
3) Zagadki dla najmłodszych (nagradzanie prawidłowych odpowiedzi owocem lub ludzikiem z kasztanów).
4) Degustacja jesiennych sałatek i ciast.
5) Udział dzieci z oddziału „0” w loterii fantowej (losowanie nagród niespodzianek).
6) Podziękowanie gościom za wspólną zabawę.



Opracowała: Barbara Turowska

Wyświetleń: 5325