Projekt programu nauczania technologii informacyjnej w zasadniczej szkole zawodowej dla uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim.
Założenia programu:
- Program został opracowany z uwzględnieniem możliwości i ograniczeń uczniów zasadniczej szkoły zawodowej upośledzonych umysłowo stopniu lekkim.
- Program jest zgodny z obowiązującą podstawa programową kształcenia ogólnego dla zasadniczej szkoły zawodowej (rozporządzenie z dnia 6 listopada 2003r., załącznik 3).
- Treści nauczania zostały celowo zgrupowane podobnie jak w podstawie programowej dla przedmiotu informatyka (rozporządzenie z dnia 23 grudnia 2008r.,załącznik nr 5), który zgodnie z reformą programową zastąpi technologie informacyjną w roku szkolnym 2012/2013. Stanowi to próbę zmierzenia się z nowymi wymaganiami, a w przyszłości pomoże skonstruować realny w realizacji zakres treści z informatyki dla uczniów zasadniczej szkoły zawodowej z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim.
- W programie ujęto dodatkowe treści do realizacji ze sprawnym zespołem klasowym, bądź uczniem zdolnym w tej dziedzinie (treści oznaczono*).
Szczegółowe cele kształcenia i wychowania.
CELE KSZTAŁCENIA:
- Umiejętność obsługi i wykorzystanie sprzętu komputerowego wraz z typowymi urządzeniami peryferyjnymi.
- Umiejętność celowego stosowania różnych urządzeń informatycznych, czyli wszelkiego rodzaju oprogramowania użytkowego do rozwiązywania typowych problemów praktycznych i szkolnych.
- Umiejętność gromadzenia, wykorzystywania i archiwizowania różnorodnych rodzajów informacji z różnych źródeł.
- Umiejętność bezpiecznego korzystania z lokalnych sieci komputerowych i sieci globalnej Internet – w tym komunikowanie się na odległość.
- Umiejętność wykorzystania możliwości jaką daje technologia informacyjna w załatwianiu codziennych spraw (np. kontakt z urzędem, zakupy przez Internet).
CELE WYCHOWAWCZE:
- Wykształcenie postawy poszanowania własności intelektualnej i uznania praw autorskich.
- Wykształcenie nawyku przestrzeganie n-etykiety, czyli odpowiedniej postawy wobec innych użytkowników sieci komputerowych.
- Uświadomienie zagrożeń wynikających z nieodpowiedniego zachowania się w sieci i świadomość ponoszenia realnych konsekwencji za wyniki swoich poczynań w „wirtualnym świecie”.
Treści nauczania
I. BEZPIECZNE POSŁUGIWANIE SIĘ KOMPUTEREM I JEGO OPROGRAMOWANIEM, KORZYSTANIE Z SIECI KOMPUTEROWEJ.
1. Przepisy i regulaminy obowiązujące w szkolnej pracowni komputerowej.
2. Podstawowe elementy komputera, urządzenia zewnętrzne, urządzenia multimedialne współpracujące z komputerem (np. aparat cyfrowy, telefon komórkowy).
3. Obsługa systemu operacyjnego, w tym wyszukiwanie uruchamianie programów, archiwizowanie, porządkowanie i odczytywanie wyników pracy z komputerem , danych (plików); odpowiedzialne kopiowanie i usuwanie plików.
4. Korzystanie z urządzeń pracujących w sieci lokalnej (np. drukarka, skaner)
II. WYSZUKIWANIE I WYKORZYSTYWANIE INFORMACJI, KORZYSTANIE Z RÓŻNYCH ŹRÓDEŁ I SPOSOBÓW ZDOBYWANIA INFORMACJI.
1. Wyszukiwanie informacji w internetowych bazach danych i innych źródłach elektronicznych.
2. Archiwizowanie odnalezionych informacji na dysku komputera bądź innym nośniku pamięci (także przenoszenie ich do edytora tekstu).
3. Wykorzystywanie zdobytych informacji do realizacji zadań (w tym dokonywanie selekcji i oceny danych).
III. KOMUNIKOWANIE SIĘ ZA POMOCĄ KOMPUTERA I TECHNOLOGII INFORMACYJNO – KOMUNIKACYJNYCH.
1. Korzystanie z poczty elektronicznej w portalu internetowym.
2. Komunikowanie się za pomocą technologii informacyjno – komunikacyjnych z innymi osobami (np. komunikatory, fora, bramki sms).
3. Stosowanie zasad n-etykiety w sieci.
IV. OPRACOWYWANIE ZA POMOCĄ KOMPUTERA TEKSTÓW, DANYCH LICZBOWYCH, GRAFIKI I PREZENTACJI MULTIMEDIALNYCH.
1. Podstawy edycji tekstu, wygląd dokumentu, tabele, obiekty graficzne.
2. Formatowanie podań, zaświadczeń, życiorysów i innych dokumentów związanych z profilem zawodowym w danej klasie.
3. Korzystanie z arkusza kalkulacyjnego w rozwiązywaniu zadań rachunkowych z egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe i życia codziennego.
4. Aparaty cyfrowe i skanery –wykorzystywanie urządzeń do wprowadzania obrazu i programów do obróbki zdjęć, tworzenie albumów.
5. Grafika komputerowa i jej praktyczne wykorzystanie w pracy zawodowej (wykonanie ulotek reklamowych, wizytówek, ogłoszeń, znaku firmowego)
6. Prezentacje komputerowe i ich wykorzystanie w pracy zawodowej (tworzenie prostych prezentacji, obsługa i modyfikacja istniejących prezentacji).
7. *Tworzenie prostej strony internetowej z użyciem odpowiedniego edytora stron.
V. *ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW I PODEJMOWANIE DECYZJI Z WYKORZYSTANIEM KOMPUTERA, STOSOWANIE PODEJŚCIA ALGORYTMICZNEGO
1. Algorytmy wokół nas – przykłady algorytmów rozwiązywania problemów praktycznych i szkolnych; pojęcie algorytmu w informatyce.
2. Używanie arkusza kalkulacyjnego do rozwiązywania prostych problemów algorytmicznych.
3. Wykonywanie wybranych algorytmów za pomocą komputera, np. w programach edukacyjnych lub w języku LOGO.
VI. KORZYTSTANIE Z KOMPUTERA ORAZ PROGRAMÓW I GIER EDUKACYJNYCH DO POSZERZANIA WIEDZY, ROZWIJANIA ZAINTERESOWAŃ, W TYM ORGANIZACJI CZASU WOLNEGO, ORAZ ZAŁATWIANIA CODZIENNYCH SPRAW.
1. Używanie oprogramowania komputerowego, w tym gier edukacyjnych do wspomagania nauki i rewalidacji.
2. Bezpieczne i rozsądne korzystanie z programów i gier, także pochodzących z różnych serwisów internetowych do rozwijania zainteresowań i organizacji czasu wolnego.
3. Usługi on-line – bankowość internetowa, załatwianie spraw urzędowych, sprawdzanie rozkładów jazdy, zakupy przez Internet.

Osiągnięcia, czyli umiejętności absolwenta zasadniczej szkoły zawodowej upośledzonego umysłowo w stopniu lekkim.
Przedstawione poniżej umiejętności , które powinien opanować uczeń lekko upośledzony zasadniczej szkoły zawodowej, zostało połączone w grupy odpowiadające różnym działom treści nauczania.
I. BEZPIECZNE POSŁUGIWANIE SIĘ KOMPUTEREM I JEGO OPROGRAMOWANIEM, KORZYSTANIE Z SIECI KOMPUTEROWEJ.
Uczeń:
1. Przestrzega przepisów i regulaminów obowiązujących w pracowni komputerowej;
2. Wskazuje i wymienia elementy zestawu komputerowego;
3. Korzysta z urządzeń multimedialnych współpracujących z komputerem;
4. Uruchamia komputer orz żądaną aplikacje;
5. Zapisuje i otwiera wyniki swojej pracy.
II. WYSZUKIWANIE I WYKORZYSTYWANIE INFORMACJI, KORZYSTANIE Z RÓŻNYCH ŹRÓDEŁ I SPOSOBÓW ZDOBYWANIA INFORMACJI.
Uczeń:
1. Wyszukuje informacje w internetowych i elektronicznych bazach danych – trafnie używa slow kluczowych;
2. Przenosi do edytora tekstu, lub innego programu użytkowego, znalezione informacje, potrafi je zarchiwizować;
3. Korzysta z zapisanych informacji do rozwiązywania zadań praktycznych.
III. KOMUNIKOWANIE SIĘ ZA POMOCĄ KOMPUTERA I TECHNOLOGII INFORMACYJNO – KOMUNIKACYJNYCH.
Uczeń:
1. Korzysta z poczty elektronicznej;
2. Komunikuje się z innymi osobami na odległość (korzysta z co najmniej jednej formy technologii informacyjno – komunikacyjnej);
IV. OPRACOWYWANIE ZA POMOCĄ KOMPUTERA TEKSTÓW, DANYCH LICZBOWYCH, GRAFIKI I PREZENTACJI MULTIMEDIALNYCH.
Uczeń:
1. Pisze, formatuje i drukuje pisma użytkowe (głównie podanie i cv);
2. Rozwiązuję rachunkowe zadania z egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe z pomocą arkusza kalkulacyjnego;
3. Korzysta z aparatu cyfrowego i skanera, dokonuje elementarnej obróbki zdjęć cyfrowych;
4. Wykonuje prostą ulotkę reklamową, ogłoszenie i wizytówkę – korzysta z programów graficznych;
5. Tworzy prostą prezentacje multimedialną i wykorzystuje ja podczas samodzielnego wystąpienia;
6. *Tworzy prostą stronę internetową.
V. *ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW I PODEJMOWANIE DECYZJI Z WYKORZYSTANIEM KOMPUTERA, STOSOWANIE PODEJŚCIA ALGORYTMICZNEGO
Uczeń:
1. Swoimi słowami wyjaśnia pojecie logarytmu;
2. Używa arkusza kalkulacyjnego do rozwiązywania prostych problemów algorytmicznych;
3. Samodzielnie wykonuje ćwiczenia w języku LOGO.
VI. KORZYTSTANIE Z KOMPUTERA ORAZ PROGRAMÓW I GIER EDUKACYJNYCH DO POSZERZANIA WIEDZY, ROZWIJANIA ZAINTERESOWAŃ, W TYM ORGANIZACJI CZASU WOLNEGO, ORAZ ZAŁATWIANIA CODZIENNYCH SPRAW.
VII. Uczeń
1. Korzysta z programów i gier edukacyjnych do poszerzania wiedzy, także podczas zajęć rewalidacyjnych;
2. Korzysta z możliwości technologii informacyjnej do rozwijania zainteresowań i organizacji czasu wolnego;
3. Załatwia sprawy życia codziennego z wykorzystaniem komputera i Internetu (np. sprawdza rozkład jazdy pociągów).
Procedury (sposoby) osiągania celów
OSIĄGANIE CELÓW EDUKACYJNYCH
Technologia informacyjna jest specyficznym przedmiotem, w którym umiejętności stawiane są wyżej od wiedzy teoretycznej, szczególnie w przypadku uczniów upośledzonych umysłowo. Cele edukacyjne można osiągnąć jedynie przez stosowanie dużej liczby ćwiczeń.
Poniżej przedstawiono kilka sposobów, które umożliwią osiągnięcie celów edukacyjnych:
Wprowadzanie nowego zagadnienia nie może być ograniczone do wykłady czy pokazu, lepszy efekt można osiągnąć poprzez dyskusję lub pogadankę, która będzie się odwoływała do praktycznych doświadczeń uczniów.
Każde zagadnienie wymaga opracowania przez nauczyciela szeregu ćwiczeń (bardzo często na 2 lub 3 poziomach trudności – zgodnie z zasadą indywidualnego podejścia do ucznia). Wszystkie ćwiczenia muszą mieć swój ściśle określony temat i zakres prac do wykonania związany z kierunkiem kształcenia zawodowego w danej klasie. Nauczyciel każdorazowo prezentuje prawidłowy sposób wykonania ćwiczenia. Uczeń musi widzieć sens pracy nad ćwiczeniem, a nauczyciel powinien uzasadnić i wymienić realne korzyści płynące z posiadania ćwiczonej umiejętności.
Dobór oprogramowania ma wpływ na motywację uczniów. Chętniej uczą się posługiwania nowoczesnymi narzędziami, które są również programami używanymi w praktyce. Jednocześnie nauczyciel powinien unikać wplatania w treść ćwiczeń tych funkcji programów, które są zbyt skomplikowane, trudne do zrozumienia i opanowania. Uczeń ma osiągnąć swój cel z pewnym trudem, ale ze świadomością jego wykonalności.
W przypadku nauczania technologii informacyjnej w zasadniczej szkole zawodowej szczególnego znaczenia nabiera korelacja ćwiczeń i tematów zajęć z przedmiotami zawodowymi, stąd konieczność ściślej współpracy nauczyciela technologii informacyjnej z nauczycielami teoretycznej i praktycznej nauki zawodu (np. uczniowie mogą rozwiązywać zadania z wykorzystaniem arkusza kalkulacyjnego, które zostały przygotowane przez nauczyciela praktycznej nauki zawodu).
Systematyczna ocena pracy i postępów ucznia jest bardzo pomocnym środkiem dla osiągnięcia celów edukacyjnych. Nauczyciel powinien pozytywnie ocenić (nie zawsze oceną, ale np. „+”) każde wykonane ćwiczenie, a nawet próbę samodzielnego wykonania ćwiczenia, nawet jeżeli zakończyła się ona niepowodzeniem. Powinniśmy głównie oceniać postępy jakie uczeń poczynił.
Nagradzanie uczniów to bardzo dobry sposób motywowania ich do pracy. Nagrodą może być możliwość swobodnego (oczywiście pod nadzorem nauczyciela) korzystania z Internetu bądź gier komputerowych po wykonaniu ćwiczenia, jeżeli do końca lekcji pozostało jeszcze trochę czasu.
W osiągnięciu danego celu edukacyjnego pomoże stosowanie spiralnej metody rozkładu materiału. Ma to szczególne znaczenie w przypadku umiejętności uznanych przez nauczyciela jako priorytetowe. Na przykład ćwiczenia z zakresu pisania podań i cv oraz rozwiązywania zadań z wykorzystaniem arkusza kalkulacyjnego czy korzystania z poczty elektronicznej można w nieco zmienionej formie powtarzać 2-3 krotnie w ciągu roku szkolnego – co zwiększy prawdopodobieństwo opanowania przez uczniów tych umiejętności.
OSIĄGANIE CELÓW WYCHOWAWCZYCH
Wszystkie cele wychowawcze można osiągnąć właściwym prowadzeniem zajęć na każdy temat. Należy pamiętać, że wpływ na osiągnięcie celów wychowawczych ma głównie postawa nauczyciela. Uczeń nas obserwuje, ocenia i podświadomie naśladuje. Utrata wiarygodności, na przykład z powodu korzystania z nielegalnych kopii programów komputerowych, może udaremnić cały wysiłek wychowawczy nauczyciela.
Nauczyciel powinien zadbać o to, by podczas zajęć panowała atmosfera życzliwości i współpracy - dobre jest wprowadzenie zasady, że uczeń sprawniejszy pomaga słabszemu. Jeśli uda się rozwinąć współpracę takich osób , będzie to spory sukces wychowawczy, szczególnie w kontekście przyszłej pracy zawodowej.
Aby wykształcić w uczniu poczucie odpowiedzialności za publikowane przez niego informacje , warto posłużyć się przykładami. Należy pokazać, jakie szkody może wyrządzić nierzetelna publikacja, np. kłamliwa opinia o drugiej osobie umieszczona jako komentarz do zdjęcia. Dużą uwagę należy zwrócić także na zagrożenia, które niesie za sobą nawiązywanie kontaktów z nieznajomymi osobami przez Internet. Należy pokazać jak łatwo podać się za kogoś zupełnie innego.
Propozycja kryteriów oceny i metod sprawdzania osiągnięć ucznia.
Trudno jest jednoznacznie określić wymagania na poszczególne oceny z przedmiotu tak specyficznego, jak technologia informacyjna. Oczywiście muszą być zgodne ze szkolnym Regulaminem Oceniania oraz z opisem Osiągnięć ucznia z każdego działu treści nauczania.
Kryteria wymagań na poszczególne oceny należy uzupełnić o opis umiejętności, której będą dotyczyły z uwzględnieniem minimum, jakie uczeń musi opanować, by dana umiejętność została zaliczona na pozytywna ocenę. Minimum takie jest ustalone przez nauczyciela indywidualnie dla każdego zespołu klasowego.
Podane wymagania na poszczególne oceny należy traktować jedynie jako propozycję:
OCENA DOPUSZCZAJĄCA to ocena dla ucznia słabego, który źle radzi sobie z pracą przy komputerze, nie potrafi samodzielnie wykonać ćwiczenia i nie w pełni rozumie postawione przed nim zadanie, ale przy pomocy nauczyciela podejmuje próbę zmierzenia się z zadaniem.
OCENĘ DOSTATECZNĄ otrzymuje uczeń wskazujący braki w umiejętnościach, które nadrabia jednak pracowitością i chęcią wykonania ćwiczenia. Uczeń wykonuje swoją pracę mało estetycznie i z błędami, często nie kończy ćwiczenia.
OCENA DOBRA jest ocena dla ucznia samodzielnie wykonującego ćwiczenie, którego prace zawierają drobne błędy, lecz są wykonane funkcjonalnie. Uczeń wykazuje znajomość programu i jego podstawowych funkcji.
OCENĘ BARDZO DOBRĄ stawiamy uczniowi sprawnie posługującemu się oprogramowaniem i urządzeniami peryferyjnymi, wykonującemu ćwiczenia bezbłędnie.
Na OCENĘ CELUJACĄ zasługuje uczeń, który podczas ćwiczenia stosuje średniozaawansowane funkcje programu i sprzętu nieomawianego na zajęciach, wykonuje ćwiczenia na bardzo dobrym poziomie , umie także zaproponować własne, oryginalne pomysły.

Technologia informacyjna daje nauczycielowi możliwość wyboru różnorodnych form sprawdzania wiedzy i umiejętności uczniów. Typowe sprawdziany powinny być rzadkością i mieć formę testów rozwiązywanych za pomocą komputera. Zamiast indywidualnego odpytywania należy stosować krótkie formy ćwiczeniowe, na przykład dokończenie rysunku przy użyciu określonego narzędzia w edytorze grafiki czy sformatowanie fragmentu tekstu.
Głównym źródłem ocen powinny być ćwiczenia wykonywane podczas zajęć, z większym naciskiem na postępy jakie dokonuje uczeń, niż na ostateczny efekt jego pracy.

Wyświetleń: 1584