Scenariusz warsztatów plastycznych



TEMAT: Jestem i nie jestem – maski weneckie.
Cykl zajęć opartych o techniki dramowe.

TYP SZKOŁY: szkoła podstawowa
KLASA: IV
PRZEDMIOT: kółko plastyczne
CZAS TRWANIA: 3 x 2 godz. lekcyjne


MASKA
Maska to zasłona na twarz, bądź część twarzy; zasłona twarzy mająca jej kształt.
Maska to osłona kryjąca rzecz istotną, fałsz, pozór. Maska to wyobrażenie jakiejś twarzy; motyw zdobniczy, ucharakteryzowana twarz, wyolbrzymienie – uwypuklenie pewnych cech pozytywnych lub negatywnych, ukrycie cech negatywnych.
Maska – zasłona, to również ważny element psychologiczny. Za maską jestem i nie jestem. Jestem sobą, ale mogę nie być sobą. Maski tworzą pewien dystans i powodują zmianę perspektywy określonej sytuacji.

W tym cyklu warsztatowym ważna jest gra, gra „siebie” i „nie siebie”.
Dlaczego gramy? Dlaczego tak często gramy nie swoje role?. Dlaczego tak często ukrywamy się za maską?
Pierwszym elementem stanowiącym próbę odpowiedzi „jaki jestem” jest wykonanie maski, ukształtowanie jej rysów, jej „charakteru”.

KARNAWAŁ W WENECJI
Pierwsze wzmianki o weneckim karnawale pochodzą z XI wieku, a związane z nim maski i kostiumy mają swoje źródła w starożytnym teatrze. Okres poprzedzający Wielki Post wypełniony był balami maskowymi, przedstawieniami teatralnymi i występami akrobatów. Dzięki przebraniu zacierały się wszelkie różnice między mieszkańcami Wenecji - niezależnie od społecznej pozycji, płci czy religii wszyscy stawali się równi. Przez to, że nie wiadomo było, kto ukrywa się pod przebraniem, obowiązywało jedno pozdrowienie dla wszystkich - buongiorno signora maschera (witaj pani masko). Karnawał był czasem wyzwolenia z wszelkich zasad czy konwenansów. Można było do woli żartować i przedrzeźniać innych.
CELE:

1. Cel ogólny:

wyrażanie swoich uczuć środkami plastycznymi;
rozwijanie ekspresji werbalnej, plastycznej i muzycznej;

2. Cele szczegółowe:

• poszerzanie percepcji zmysłowej;
• wnikliwa obserwacja siebie;
• odkrywanie swoich możliwości;
• doskonalenie siebie;
• kształtowanie nawyku szukania rozwiązań;
• kształcenie efektywnego współdziałania w grupie;
• rozwijanie pamięci, myślenia, wyobraźni;
• uświadomienie wpływu uczuć na zachowanie;
• szukanie sposobów rozwiązywania sytuacji konfliktowych bez użycia siły fizycznej;


METODY KSZTAŁCENIA:

• pogadanka
• pokaz multimedialny
• ćwiczenia praktyczne
• prezentacja prac uczniów
• drama

FORMY PRACY UCZNIÓW:

• indywidualna
• grupowa
• zbiorowa

ŚRODKI I MATERIAŁY DYDAKTYCZNE:

• reprodukcje masek weneckich
• materiały plastyczne (cienki materiał, gips, nożyczki, krem do twarzy, folia malarska, różne wielkości listewek do konstrukcji masek, papier, farby akrylowe, resztki materiałów, cienki drut i sznurek do wiązania konstrukcji masek)
• muzyka filmowa






TOK ZAJĘĆ I:

1. Część wstępna
• czynności organizacyjno-porządkowe
• przygotowanie stanowisk pracy
• podzielenie uczniów na dwuosobowe zespoły

2. Część właściwa
• zapoznanie uczniów z głównym celem zajęć
• pogadanka na temat bezpieczeństwa pracy
• zapoznanie uczniów z przygotowanymi materiałami
• wyjaśnienie sposobu wykonywania masek
• praca grupowa (2 osoby) – wybór kreatora i modela
• Sposób wykonania:

1. twarz osoby, która za chwilę będzie miała nałożoną maskę smarujemy bardzo grubą warstwą kremu lub wazeliny;
2. cienki materiał, lekko zmoczony kładziemy i dopasowujemy do kształtu twarzy modela;
3. w tkaninie robimy dziury na oczy, usta i nos;
4. kładziemy osobę, której za chwilę nakładać będziemy maskę na ziemi i prosimy, by się nie ruszała;
5. zabezpieczamy włosy i ubranie przez zabrudzeniem;
6. osoba wykonująca maskę nakłada cienkie warstwy gipsu na twarz leżącego modela, aż do momentu, kiedy zakryje całą twarz, omijając okolice oczu, nosa i ust. Następnie wygładzamy powierzchnię;
7. czekamy ok. 15 minut aż gips dobrze wyschnie;
8. ostrożnie zdejmujemy maskę;
9. wygładzamy powierzchnie maski drobnym papierem ściernym;

• odwrócenie ról artysty i modela
• prezentacja i omawianie wyników pracy poszczególnych grup
• próba określania emocji, jakie towarzyszyły „artystom” podczas pracy, oraz odczuć modela.

3. Część końcowa
• porządkowanie stanowisk pracy
• zakończenie zajęć


TOK ZAJĘĆ II

1. Część wstępna
• czynności organizacyjno-porządkowe
• przygotowanie stanowisk pracy
• podzielenie uczniów na zespoły
• przygotowanie materiałów (maski, papier, skrawki materiałów, farby, cekiny itp.)


2. Część właściwa
• zapoznanie uczniów z głównym celem zajęć
• prezentacja masek weneckich
• krótkie omówienie historii karnawału weneckiego
• Ozdabianie prac:
Uzyskane na pierwszych zajęciach maski to tylko odlewy twarzy.
Jeśli są wykonane starannie to już na tym etapie można zacząć je upiększać. Dla uzyskania ciekawszego efektu, należy wykorzystać przygotowane materiały.
W pierwszej kolejność należy zagruntować maski przed położeniem farby (klej Vikol lub gesso).
Kształtowanie ciekawszych form jest trudniejsze, ale można tutaj dać upust inwencji i wyobraźni. Z bristolu białego lub kolorowego wycinamy odpowiednie kształty i doklejamy do masek. Robimy to przy pomocy pasków gipsowych i kleju. Doklejone formy z brystolu oraz maski można okleić kolorowym papierem, kawałkami materiałów, cekinami itp., co daje efekt niejednolitej i :bajkowej” faktury. Na koniec mocujemy maski na listewkach.


3. Część końcowa
• porządkowanie stanowisk pracy
• dokumentacja fotograficzna
• zakończenie zajęć

TOK ZAJĘĆ III

1. Część wstępna
• czynności organizacyjno-porządkowe
• zapoznanie uczniów z tokiem zajęć


2. Część właściwa
• zapoznanie uczniów z głównym celem zajęć
• prezentacja wykonanych masek
• Metodą zadawania pytań charakteryzujemy właściwość masek:
Do czego służą maski?
Czy możemy być kim innym po założeni maski?
Czy gramy mając maskę na twarzy?
Co możemy ukryć pod maską?
Dlaczego gramy? itp.
• Maska pełna „mnie” – maska pełna „fikcji”
Zdejmij maskę z twarzy
Zdejmij maskę w sensie dosłownym (materialnym), ale i w przenośni.
Zdejmij maskę taką, jaką masz „tu i teraz”
Wchodzenie w role (maska „zła” i „dobra” – Ja „dobry” i „ja zły”
• „Krąg porozumienia”
Wszystkie powstałe maski przymocowane do kijków na wysokości każdego z uczestników mają utworzyć krąg w wyznaczonej przestrzeni.
Obok masek „realnych”, tak jakby w lustrzanym odbiciu znajdują się maski których dzieci nie akceptują, maski „fikcje”, maski „nie ja”.
• Symboliczne zniszczenie masek nieakceptowanych.

3. Część końcowa
• omówienie uczuć, emocji, wrażeń jakie powstały przy zakładaniu i symbolicznym niszczeniu masek
• wspólne wyciąganie wniosków
• dokumentacja fotograficzna
• porządkowanie sali
• zakończenie zajęć

Wyświetleń: 7012