Katalog

Grażyna Tomczuk, 2010-06-10
Kamieniec Ząbkowicki

Lekcja wychowawcza, Konspekty

Lekcja w klasie IV. SP; 90 min. Temat: Modele i elementy procesu komunikowania się.

- n +

Lekcja w klasie IV SP 90 min.



Temat: Modele i elementy procesu komunikowania się.

Cel główny:
Rozwijanie umiejętności komunikowania się.

Cele szczegółowe:

- doskonalenie wśród uczniów umiejętności pracy w grupie,
- rozwijanie umiejętności rozróżniania elementów komunikatu,
- rozwijanie umiejętności aktywnego słuchania,
- uświadomienie uczniom znaczenia właściwego przekazu i odbioru informacji
w porozumiewaniu się,
- poznanie przez uczniów cech dobrego odbioru informacji,
- rozpoznawanie barier komunikacyjnych i wdrażanie do eliminowania ich przy porozumiewaniu się z innymi

Przewidywane osiągnięcia uczniów:

- uczeń będzie umiał zgodnie pracować w zespole,
- będzie umiał podać cechy komunikatu,
- pozna cechy dobrego przekazu i odbioru informacji,
- będzie stosował zasady aktywnego słuchania,
- będzie potrafił porozumiewać się z innymi, eliminując poznane bariery komunikacyjne,
- będzie umiał cieszyć się z własnych działań.

Środki dydaktyczne:

- kaseta z filmem „101 dalmatyńczyków. Język, gesty i słowa, czyli jak się porozumiewamy.”
- plansza z definicją porozumiewania się,
- plansza ze schematem komunikatu,
- karteczki z symbolami do odgadnięcia dla każdego ucznia,
- karty „Zasady skutecznego porozumiewania się” dla każdego ucznia.

Metoda i forma pracy:
projekcja filmu przerywana chwilą na rozmowę, mini wykład, pokaz, praca
w grupach i praca indywidualna
Uczniowie z nauczycielem oglądają film, przerywany chwilą na dyskusję.

Lekcja 1.

Pongo, dalmatyńczyk czuje się samotny i postanawia znaleźć towarzyszkę życia dla siebie i swego pana Roberta, który również jest kawalerem. Obserwuje przez okno panie spacerujące z psami. Nagle spostrzega bardzo ładną kobietę, która prowadzi uroczą dalmatynkę.
Śledzenie przygód Pongo to okazja, aby poznać różne sposoby komunikacji.

Komunikacja to wyrażanie swoich potrzeb, uczuć i myśli. Zwykle komunikujemy się za pomocą słów, a czasami bez nich. Komunikację bez słów nazywamy mową ciała.

Anita i Czika idą do parku, dlatego Pongo musi za pomocą mowy ciała zakomunikować Robertowi, że muszą wyjść. Smycz to sygnał do wyjścia i Robert go zrozumiał, gdyż wstał, ubrał się i wyszli.

A kiedy wy mieliście okazję zakomunikować to co chcecie bez pomocy słów?
Pauza na dyskusję.

Lekcja 2.

Pongo chce za wszelką cenę doprowadzić do poznania Anity i Roberta. W parku niechcący zaplątuje wokół nich smycz powodując, że wpadają do wody. Początkowo Anita i Robert są źli, ale nagle zaczynają się śmiać. Ich miny
i czyny zdradzają to, co czują.

A kiedy wy bez słów komunikowaliście swoje uczucia?
Pauza na dyskusję.

Lekcja 3.

Wkrótce odbywa się ślub Anity i Roberta. Nagle w ich domu zjawia się pracodawczyni Anity, Kruella. Mówi do niej kochanie, ale jej zachowanie świadczy o czym innym, np. gasi papierosa w ciastku.

Jak bez słów można zakomunikować swoje nastawienie wobec innych?
Czy wam kiedyś na podstawie obserwacji udało się odgadnąć, co ktoś myśli naprawdę?
Pauza na dyskusję.

Lekcja 4.

Pongo wciąż podnosi uszy i nasłuchuje, Robert natomiast szybko pyka fajkę, co świadczy o tym, że są zdenerwowani. Jaki jest powód ich niepokoju, nie wiemy.
To, o co dokładnie chodzi, komunikujemy słowami. Słowa mówią o wiele więcej niż gesty.

Do pokoju wchodzi gosposia i informuje, że Czika urodziła piętnaścioro szczeniąt. Pongo jest szczęśliwy.

A kiedy wy musieliście użyć słów, żeby dokładnie wyrazić to, co czujecie, bo mową ciała nie udało się tego zrobić?
Pauza na dyskusję.

Lekcja 5.

Nochal i Baryła, przestępcy wynajęci przez Kruellę, kradną szczenięta z domu Anity i Roberta. Zrozpaczony Pongo szczeka o zmierzchu, przekazując prośbę o pomoc w odzyskaniu dzieci. To psi telegraf, który służy przekazywaniu informacji.

Wszyscy powinni jasno się wyrażać i dokładnie upewnić, że zostali zrozumiani.

Pomyślcie, czy ktoś coś kiedyś do was mówił i nie zaczekał, aby upewnić się, że go zrozumieliście?
Pauza na dyskusję.

Lekcja 6.

Inne psy uważnie wysłuchały prośby Ponga, poprosiły o powtórzenie jej i już wiedziały, co mają robić. Odnalazły szczeniaki i zawiadomiły o miejscu ich pobytu Ponga i Czikę.

A czy wy słuchając kogoś zadawaliście pytania, aż wszystko dla was było jasne?
Pauza na dyskusję.

PODSUMOWANIE:

Poprawna komunikacja umożliwiła połączenie się rodziny. Tylko dobra komunikacja dała szansę na uratowanie szczeniąt.

Słowa przekazują to, co chcemy wyrazić.

ZASADY DOBREJ KOMUNIKACJI uczniowie otrzymują na kartkach oraz DEFINICJĘ KOMUNIKACJI i wklejają do zeszytu.

1. Bardzo wiele można zakomunikować bez słów.
2. Mowa ciała można wyrazić uczucia, stosunek do innych.
3. To, czego nie można wyrazić przy pomocy gestów, komunikujemy słowami.
Słowa mówią o wiele więcej, niż gesty.
4. Słowa należy wymawiać bardzo wyraźnie, by zostać dobrze zrozumianym.
5. Kiedy mówią inni należy słuchać, a jeśli czegoś nie zrozumieliśmy, poprosić o powtórzenie komunikatu.
6. Zawsze należy zwracać uwagę na czyjeś słowa, ponieważ inni mogą mieć także dobre pomysły.

DRUGA LEKCJA

Ćwiczenie 1. GŁUCHY TELEFON - 10 min.
Nauczyciel prosi 10 uczniów o chwilowe opuszczenie klasy. Następnie przekazuje wiadomość jednemu uczniowi (mówi ją na głos przy dzieciach, które pozostały w klasie), który przekazuje go pierwszej wchodzącej osobie i siada. Pierwsza wchodząca osoba przekazuje go następnej wchodzącej osobie
i siada na miejsce itd. Ostatnia osoba wchodzi do sali i mówi na głos, jaka wiadomość do niej dotarła. Pozostali uczniowie obserwujący porównują komunikat: nadany i odebrany. Zadaniem uczniów w klasie jest obserwowanie, co się dzieje podczas przekazywania komunikatu od ucznia do ucznia. Nie mogą oni podpowiadać dzieciom wchodzącym do sali.
Uczniowie, którzy przekazywali komunikat między sobą mówią o swoich odczuciach, jak się czuli podczas odbierania i nadawania komunikatu.

To samo ćwiczenie powtarzamy, z tym, że jeden z uczniów otrzymuje treść komunikatu zapisaną na kartce.
Toner – to proszek węglowy, który w drukarce laserowej lub kserografie pełni funkcję suchej farby drukarskiej.

Dzieci zauważają, że komunikat został zniekształcony, jest to komunikat głuchy jednokierunkowy i przypadkowy.

Ćwiczenie 2. PREZENTACJA – 5 min.

Zabawa polega na przedstawieniu siebie i wszystkich osób znajdujących się po jednej stronie Sali. Druga strona sali obserwuje ćwiczenie i wyciąga wnioski.
Formułka zabawy brzmi: Jestem……, bardzo lubię….., a to jest………., on lubi…..
Trudność polega na tym, że każda następna osoba musi zapamiętać coraz więcej informacji.
Wskazywanie trudności, które wystąpiły podczas przekazywania informacji:
- zbyt duża liczba informacji,
- zdenerwowanie,
- nieuważne słuchanie,
- rozproszenie uwagi,
- złe samopoczucie odbiorcy,
- niemożność zadawania pytań dodatkowych

Ćwiczenie 3. – 10 min.
Dobierzcie się w pary i przedstawcie następującą scenkę: jedno z was jest obcokrajowcem i pyta o drogę na dworzec kolejowy. Pamiętajcie, że ani jedna, ani druga osoba nie zna języka swojego rozmówcy, więc nie możecie porozumiewać się za pomocą mowy.

Nauczyciel pyta uczniów, w jaki sposób możemy przekazać sobie informację gdy się nie widzimy, nie stoimy obok siebie. Dzieci wskazują różne znaki, np. na metkach od ubrań, znaki drogowe, oznakowanie szlaków turystycznych itp.

Omawianie sposobów przekazywania informacji przedstawionych na ilustracji w podręczniku do języka polskiego „Między nami” A. Łuczak i A. Murdzek, str.10






Opracowała: Grażyna Tomczuk
Wyświetleń: 1220


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.