KONSPEKT LEKCJI JĘZYKA POLSKIEGO
W KLASIE VI
PROWADZĄCA: mgr Beata Hila

TEMAT: Co może pisarz? Wyznanie poetki Wisławy Szymborskiej.

CELE OPERACYJNE:
Po zakończeniu lekcji uczeń powinien:
Umieć poprawnie zwerbalizować swoje przemyślenia na dany temat.
Umieć prostymi słowami odtworzyć treść wiersza.
Umieć odczytać metaforyczny sens wiersza.
Umieć dokonać analizy i interpretacji utworu poetyckiego (odnaleźć środki poetyckiego obrazowania, spróbować z pomocą nauczyciela wyjaśnić znaczenie odnalezionych metafor).
Umieć zredagować z pomocą nauczyciela asocjogram, mapę myśli

METODY, FORMY, TECHNIKI PRACY:
słowa -klucze;
mapa myśli;
heureza;
dyskusja;
praca zespołowa;
praca indywidualna;

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
podręcznik M. Nagajowej „Słowa i świat”;
Słownik języka polskiego;
papier, flamastry.





PRZEBIEG LEKCJI:
1. Czynności wstępne – powitanie klasy, sprawdzenie obecności.
2. Nawiązanie rozmowy:
Jak myślicie: kto to jest pisarz?
Czy każdy człowiek, który w swoim życiu coś napisał, może być nazwany pisarzem?
Co może pisarz? Jakie są jego możliwości? Zastanówcie się i spróbujcie w jednym zdaniu odpowiedzieć.
(Tworzymy asocjogram, uczniowie wysuwają propozycje, wspólna redakcja i zapis na arkuszu papieru)






3. Zapisanie tematu lekcji.
4. Głośne odczytanie wiersza W. Szymborskiej pt.: „Radość pisania”
5. Omówienie wiersza wg pytań heurystycznych, zapis na tablicy w formie mapy myśli.


PISANIE


6. Podsumowanie. Wracamy do pytania zawartego w temacie lekcji.

Co może pisarz?
 tworzyć siłą wyobraźni świat przedstawiony, ludzi i zdarzenia w tym świecie;
 odwzorowywać na kartkach książki prawdę życia;
 powołać do istnienia świat ludzi i przyrody, decydować o ich losie;
 sprawić, że opisany świat będzie nieśmiertelny.
7. Analiza wiersza – wyodrębnienie środków poetyckiego obrazowania, policzenie strof, wersów, wskazanie rymów określenie ich.
8. Próba pięknego odczytania wiersza.

Zad. Przygotuj krótką notatkę dotyczącą Adama Mickiewicza.


Pisać-, ujmować swoje myśli w piśmie. utrwalać słowa, myśli za pomocą pisma, tworzyć, ujmować swoje myśli w piśmie.

Możliwość powołania do życia swojego zmyślonego, fikcyjnego świata.


„zemstę ręki śmiertelnej” – człowiek istota śmiertelna utrwala na wieki;
„Radość pisania. Możliwość utrwalania” – zachowanie, utrwalenie fikcyjnego świata na zawsze;

Nie ma w nim śmierci, umierania,
„Istnienie na mój rozkaz nieustannie”


Nie będzie upływu czasu – „okamgnienie trwać będzie tak długo jak zechcę”


Nie będzie zła – „Myśliwi… nie złożą się do strzału”


Stworzony przez pisarza – „napisana sarna”


Pytania heurystyczne:
1. Co znaczą wyrażenia: Napisana sarna, Napisany las? (stworzone, powołane do życia przez pisarza)
2. Co odbija się przez kalkę? (pismo)
3. W jaki sposób, gdzie odbija się sarna? (w wodzie)
4. Co to znaczy, że sarna ma pożyczone z prawdy nóżki? (jest opisem rzeczywistości)
5. Co to jest cisza? Jak można ją opisać? (paradoksalnie potrzebujemy wyrazów dźwiękonaśladowczych)
6. Ile trwa okamgnienie? A pisarz? Jak rozumie ten termin ile dla niego może on trwać?
7. Co to znaczy „zemsta ręki śmiertelnej”?]

Wyświetleń: 3609