Katalog

Monika Dudek, 2010-05-13
Niedzwiedza

Zajęcia zintegrowane, Referaty

Negatywne oddziaływanie telewizji i komputera na młodego odbiorcę.

- n +

Negatywne oddziaływanie telewizji i komputera
na młodego odbiorcę. /Pedagogizacja rodziców/

Świat zmienia się w szalonym tempie. Dzieciństwo przypadające na okres XXI wieku jest inne niż 30 lat temu. Coraz częściej dzieciństwo określane bywa mianem – dzieciństwa telewizyjnego.
Szybko rozwijająca się telewizja, łatwo dostępne TV kablowe czy satelitarne sprawiają,
że codzienna przestrzeń dziecka poszerza się gwałtownie o nowe media, którym młodzi widzowie poświęcają coraz więcej czasu, do odbioru, którego często nie są właściwie przygotowani!
W obecnej dobie dzieci chętnie spędzają mnóstwo czasu oglądając programy telewizyjne czy też bawiąc się komputerem. Niektóre potrafią tak przesiedzieć kilka godzin dziennie. Wielu rodziców to zadowala. Mają swoje pociechy pod kontrolą, a jednocześnie dziecko nie absorbuje ich swoimi sprawami. Jednak skutki długiego przebywania dziecka przed telewizorem mogą okazać się tragiczne dla jego rozwoju i psychiki.
Wpływ telewizji na kształtowanie się osobowości i rozwój dziecka jest obecnie przedmiotem wielu badań psychologicznych i pedagogicznych.. Dostarczają one wiele materiałów nt. negatywnych aspektów oglądania TV.
Różne opracowania pedagogów kultury dowodzą, że telewizja niszczy zdolności dziecka
do samodzielnego myślenia, zachęcając do myślowego lenistwa, upośledza rozwój, osłabia wyobraźnię dziecka.
Groźne z punktu widzenia wychowawczego są sygnały, że telewizja bardzo wyraźnie ogranicza czas na rozmowy, kontakty bezpośrednie rodziców i dzieci, wspólne spacery, wyjazdy itp. Zauważa się, że dzieci coraz mniej czasu poświęcają wypoczynkowi. Nie lubią czytać książek!
Środki masowego przekazu koncentrują się na pozyskaniu jak największej widowni. Uciekają się do wątków sensacyjnych i przemocy. Oglądane przez dzieci sceny grozy i okrucieństwa mogą pozostawić u nich trwały uraz, lęk, agresywne zachowania, reakcje nieadekwatne do sytuacji. Może to doprowadzić do tego, że dzieci powoli będą obojętnieć na okrucieństwo i zatracać moralną wrażliwość. Takie dzieci często uważają, że pokazywana w telewizji przemoc jest powszechna i usprawiedliwiona, a na agresję trzeba odpowiadać jeszcze większą agresją.
Filmy animowane wypełnione są obrazami rzec można z „kina akcji”. Przegląd tylko niektórych kreskówek pozwala w nich dostrzec obraźliwe i wulgarne wypowiedzi oraz liczne obrazy agresji fizycznej, które uświadamiają, jak wielkim zagrożeniem są współczesne bajki. Małe dzieci uczą się, że najskuteczniejszym sposobem osiągania sukcesów czy „zwalczania przeciwników” jest użycie siły i „odgrywanie” się na słabszych. Niektóre obrazy przypominają sceny wyjęte z horrorów. Bestialskie okaleczanie ciała, podpalanie to nieliczne przykłady mogące powodować nerwice, lęk, a nawet fobie. Spadanie w przepaść czy upadek z dużej wysokości często kończy się tylko zadrapaniami lub bohater wychodzi z nich bez szwanku. Przykłady można by mnożyć, a dziecko myśli, że tak jest w rzeczywistości.
Niekorzystny wpływ ma telewizja szczególnie na te dzieci, które spędzają przed szklanym ekranem wiele czasu i bez selekcji oglądają wszystko „jak leci”, skacząc pilotem po kanałach. Psycholodzy informują, że dzieci obserwując toczącą się w telewizji walkę nie odróżniają świata fikcji od rzeczywistości, a także przyjmują wydarzenia z filmów, kreskówek jako prawdziwe. To, co widzą na ekranie może wywołać u nich bierność fizyczną i umysłową. Ich dziecięca twórcza mowa stopniowo staje się nieprawidłowa, nieuporządkowana, pełna sloganów, odzywek z filmów (często niecenzuralnych). Może to w efekcie prowadzić do kłopotów z czytaniem, gdyż telewizja swą bogatą ofertą programową dostarcza im aż nadto wrażeń bez wysiłku ze strony dzieci.
Niekorzystny jest także wpływ TV na zdrowie dzieci.
Badania dowodzą, że codzienny, wielogodzinny kontakt dzieci z telewizją ma ujemny wpływ nie tylko na ich zdrowie psychiczne, ale i fizyczne. Ograniczenie czasu na zabawy i gry ruchowe, sportowe, przebywanie na powietrzu stwarza niebezpieczeństwo chorób układu kostno-mięśniowego. Zapadnięta klatka piersiowa, zaokrąglone plecy, pogorszenie się sprawności fizycznej to objawy tzw. choroby telewizyjnej. Wielogodzinne przesiadywanie dzieci przed telewizorem prowadzi także często do skoliozy czy zaburzeń przemiany materii. To zaledwie niektóre choroby wieku dziecięcego, mające swe źródło w wielogodzinnym tkwieniu przed szklanym ekranem!
Przy zachowaniu pewnych warunków dziecko może skorzystać z oglądanych programów. Te warunki to :
- oglądanie programów skierowanych do danej grupy wiekowej
- kontrolowanie ilości czasu spędzonego przed ekranem
- omawianie i interpretowanie obejrzanych treści, wyciąganie wniosków
(np., że niektórzy ludzie zachowują się podobnie jak agresywni bohaterowie filmowi, ale jest to złe, niewłaściwe i często krzywdzące innych oraz, że nie należy tak postępować). Wspólne oglądanie filmów czy innych programów stwarza możliwości nawiązania i utrzymywania dodatkowej więzi dorosły-dziecko.
My dorośli musimy sami dać przykład dzieciom, że telewizor nie jest najważniejszym sprzętem w naszym domu. Pamiętajmy, że to my jesteśmy panami swego czasu i nie pozwólmy sobą manipulować. Wybierajmy zatem programy dla dzieci świadomie, tak aby rozwijały ich osobowość i kształtowały pozytywne cechy charakteru.
Telewizja przecież może być dla dziecka źródłem wiedzy (choć w ostatnim czasie zauważa się więcej negatywnych niż pozytywnych aspektów jej oglądania). W wielu rodzinach tak na wsi jak i w mieście telewizja zaspokaja potrzeby dzieci i rodziców w zakresie :
- uczestnictwa w kulturze : „chodzenie” do kina, teatru, na koncerty, wystawy;
- potrzeb poznawczych (są przecież programy edukacyjne, propagujące wiedzę w różnych dziedzinach);
- przeżywania różnych wydarzeń sportowych, na które bez dostępu TV nigdy nie udałoby się dotrzeć, w nich uczestniczyć;
- odpoczynku, rozrywki (teleturnieje dla dzieci);
- śledzenie na bieżąco aktualnych wydarzeń w regionie i na świecie.
Świadome i przemyślane dobieranie programów na pewno wyrobi w młodym odbiorcy przekonanie, że nie tylko szklany ekran „uczy i bawi”.
A oto wskazówki dla rodziców.
Dla dobra naszych dzieci należy :
ograniczyć oglądanie telewizji do max.1 godz. dziennie, głównie ze względu na złe oddziaływanie telewizora na analizator wzroku i układ nerwowy.
1. Umiejętnie dobierać dziecku programy.
2. Ograniczyć oglądanie filmów o zbyt dużym ładunku emocjonalnym (szczególnie jest to ważne wobec dzieci nadpobudliwych psychoruchowo).
3. Zakazać dzieciom oglądania filmów, których treść sprowadza się do zabijania i niszczenia.

Opracowała :
mgr Monika Dudek
ZSPiP w Gwoźdźcu
Wyświetleń: 1476


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.