"Zanim przyjedzie lekarz”
Scenariusz przedstawienia na temat udzielania pierwszej pomocy

Narrator 1
Za nami kolejny, dziesiąty Tydzień Zdrowia. Przez ten czas zdobyliśmy wiele informacji na temat udzielania pierwszej pomocy oraz sytuacji, w których nasza pomoc może okazać się niezbędna.
Narrator 2
Wszyscy musimy mieć świadomość, że od nas może zależeć ludzkie życie i zdrowie. Nie zawsze w pobliżu są osoby dorosłe, które wezwą pomoc lub jej udzielą.
Narrator 1
Dlatego każdy z nas powinien znać alarmowe numery oraz sposoby udzielenia pomocy, zanim przybędzie lekarz.
Narrator 1
Za chwilę zobaczycie krótkie scenki, które zobrazują sytuacje, które mogą się przydarzyć każdemu z nas. Obserwujcie uważnie naszych kolegów, a w trudnej sytuacji na pewno będziecie wiedzieć, jak postąpić.
Narrator 2
Zapamiętajcie również, że przed przystąpieniem do udzielania pierwszej pomocy musicie ocenić, czy jesteście w stanie poradzić sobie z tym zadaniem. Zawsze i jak najszybciej zaalarmujcie najbliższą osobę dorosłą, utrzymujcie kontakt słowny z osobą poszkodowaną, zapewnijcie jej komfort fizyczny i psychiczny.
Narrator 1
Każdy z nas musi wiedzieć, jakie sytuacje wymagają od nas udzielenia pomocy. Zawsze reagujmy, gdy:
• Osoba, która widzimy, zachowuje się w nienaturalny sposób, np. krzycy z bólu, osuwa się na podłoże, traci przytomność, krwawi z nosa, widać że cierpi i sama sobie nie poradzi.
• W pobliżu osoby poszkodowanej brak w tym momencie osoby dorosłej.
Narrator 2
Należy ocenić, czy miejsce, w którym udzielamy pomocy jest bezpieczne. W tym celu rozglądamy się dookoła, czy nie znajdujemy się na szlaku komunikacyjnym, np. na ulicy, korytarzu szkolnym podczas przerwy. Upewniamy się, czy temperatura otoczenia jest odpowiednia i czy możemy zostać w tym miejscu dłużej, np. czy nie ulegniemy udarowi słonecznemu albo nie jesteśmy narażeni na odmrożenia. Sprawdzamy także, czy w pobliżu nie ma jakichś ruchomych elementów, które mogłyby w nas uderzyć, np. gałąź drzewa podczas burzy.
Narrator 1
A teraz zapraszamy do obejrzenia sytuacji, w których każdy z nas może się znaleźć.
Na scenę wchodzą Martyna, Paweł i Kuba
Kuba
Witamy. Nasza grupa zaprezentuje wam, w jaki sposób udzielić pomocy w przypadku krwotoku z nosa.
Paweł
Zanim jednak to nastąpi wyjaśnimy, czym jest krwotok z nosa. W przegrodzie nosowej znajdują się liczne powierzchniowe naczynia krwionośne, które przy uszkodzeniu, ale też bez przyczyn zewnętrznych pękają, co prowadzi do krwawienia.
Chłopcy cofają się do tyłu i udają że się biją, nagle Kuba zatyka ręką nos.
Martyna
W takiej sytuacji nie należy panikować – od tego się nie umiera.
Martyna zauważa, że coś się stało, podchodzi do kolegów.
Martyna
No nie! Was nie można samych zostawić!!! Kuba, usiądź na krześle i pochyl głowę do przodu. Oddychaj przez usta.
Paweł
Słyszałem, że trzeba też ucisnąć nos poniżej części kostnej. Martyna, skocz jeszcze do ubikacji po namoczoną w zimnej wodzie chusteczkę, przyłożymy Kubie na kark
Martyna wychodzi, wraca z mokrą chusteczką i przykłada ją Kubie na kark. Chłopaki ze spuszczoną głową czekają w ciszy. Martyna wraca.
Martyna
A co tu taka cisza, przecież już wszystko w porządku. Jak dzieci, normalnie jak dzieci!.
Martyna Kuba i Paweł wychodzą.
Narrator 2
Jak widzicie, sytuację z krwotokiem z nosa udało się opanować. W zapamiętaniu, jak zachować się w takiej sytuacji pomoże na pewno rymowanka:
Komu z noska krew kap, kapie,
Ten niech się za nosek złapie
I uciśnie, głowę schyli
- może bawić się po chwili.
Narrator 1
A teraz zobaczcie co przydarzyło się Karolinie, Ewelinie i Gosi.
Dziewczyny wchodzą rozmawiają, Ewelina idzie wolniej za nimi, ociera ręką czoło.
Gosia
Ewelina, czemu tak wolno idziesz?
Karolina
Nie ociągaj się.
Ewelina (słabym głosem, znowu ociera jakby pot z czoła)
Jakoś dziwnie się czuję - kręci mi się w głowie, raz jest mi ciepło, a raz gorąco. Chyba zaraz zemdleję.
Gosia
O matko! I co my teraz zrobimy
Karolina
Przede wszystkim nie traćmy głowy. Ewelina, połóż się na podłodze (Karolina ją podtrzymuje). Gośka, przynieś krzesło. (Następnie zwraca się do Eweliny) Odchyl głowę do tyłu, a nogi oprzyj na krześle. Poluzuj też trochę kołnierzyk przy szyi. Zaraz ci przejdzie. A, jeszcze jedno, Gośka, otwórz okno, bo potrzebujemy dopływu świeżego powietrza.
Ewelina (po chwili)
Już mi lepiej, chyba mogę już wstać. Dzięki dziewczyny za pomoc.
Gosia
Nie ma sprawy, tylko nie wstawaj zbyt gwałtownie.
Dziewczyny pomagają wstać Ewelinie, upewniają się, że nic jej nie jest i wychodzą.
Narrator 2
Dobrze, że Ewelina nie była sama, gdy zrobiło jej się słabo.
Narrator 1
Aby nie dopuścić do zasłabnięcia, zawsze pamiętajcie o zjedzeniu śniadania i nie czekajcie z prośbą o pomoc, aż będzie za późno. Jak należy się zachować w sytuacji zasłabnięcia – posłuchajcie kolejnej rymowanki
Kto zemdleje, niech poleży z nogami do góry –
I tak leżąc poogląda sufit albo chmury.
Narrator 2
A teraz przyjrzyjcie się, jak chłopaki poradzą sobie z sytuacją, która może przydarzyć się np. na boisku.
Wchodzi Dawid, Daniel i Gracjan, wbiegają na salę. Nagle Gracja potyka się i upada, nie może sam się podnieść, płacze z bólu, trzyma się za kolano.
Dawid
Co się stało, Gracjan.
Gracjan
Potknąłem się i teraz bardzo boli mnie noga, nie dam rady wstać. Ojej, a w pobliżu nie ma nikogo dorosłego.
Daniel
Dawid, Gracjan - nie panikujcie, zaraz coś wymyślimy.
Gracjan, pokaż nogę, hm, (przygląda się nodze) noga cię boli i puchnie. To może być złamanie lub zwichnięcie. Bez pomocy lekarza się nie obejdzie. Ale my też możemy coś zrobić. Dawid, musimy unieruchomić Gracjanowi dwa sąsiednie stawy – powyżej i poniżej miejsca, w którym podejrzewamy złamanie lub zwichnięcie. Nie nastawiamy i nie poruszamy tą kończyną. Do usztywnienie możemy użyć kijka, linijki lub książki. Dawid, daj linijkę (Dawid wyjmuje ją z plecaka). Musimy je tylko czymś przymocować. Najlepszy byłby bandaż, ale skoro go nie mamy, to użyjemy szalika. W lecie można wykorzystać nawet koszulkę. No, (ociera pot z czoła) sytuacja opanowana. A teraz zadzwonimy po twoich rodziców, żeby po ciebie przyjechali.
Dawid (do publiczności)
Jeśli do takiego wypadku doszło w szkole lub na boisku, to jak najszybciej sprowadźcie nauczycieli – oni na pewno pomogą.
Chłopcy wychodzą.
Narrator 1
To była naprawdę poważna sprawa. W takiej sytuacji łatwo stracić głowę. Ale nasza rymowanka szybko przypomni, co należy zrobić:
Na zwichnięcia i złamania taka właśnie rada:
chorą rękę albo nogę usztywnić wypada
kijkiem albo też linijką, owinąć bandażem.
Potem trzeba jak najszybciej spotkać się z lekarzem.
Narrator 2
Krwotok z nosa, omdlenie czy zwichnięcie lub złamanie to nie jedyne sytuacje, wymagające od nas udzielenia pierwszej pomocy. Zobaczcie, co jeszcze może się przydarzyć w szkole lub w domu.
Do sali wchodzą Klaudia, Karolina i Wiola
Karolina
Dziewczyny, a może napijemy się herbaty?
Klaudia
Jasne.
Dziewczyny podchodzą do stolika, na którym stoi czajnik, kubki, herbata i cukier. Klaudia wlewając wodę do kubka, nagle oblewa się wodą.
Klaudia
Ojej, ale wrzątek, chyba się oparzyłam, o matko jak piecze. Wiola, zobacz, już mi się robią bąble.
Wiola
Pokaż (ogląda dłoń Klaudii), faktycznie skóra jest czerwona i widać już bąble wypełnione płynem.
Karolina
Na szczęście wiemy, co należy zrobić w takiej sytuacji.
Wiola
Musimy pójść do łazienki i schłodzić oparzone miejsce przez około10-20 minut zimną wodą, kierując strumień powyżej rany. Nigdy nie robimy tego bezpośrednio na oparzone miejsce, bo strumień wody mógłby podrażnić lub uszkodzić i tak już naruszoną tkankę.
Karolina
A kiedy schłodzimy to miejsce, osłaniamy ranę jałowym opatrunkiem lub czystą chusteczka higieniczną. O tak (Karolina przykłada gazik i bandaż).
Dziewczyny wychodzą.
Narrator 1
Po raz kolejny okazało się, że udzielnie pomocy wcale nie wymaga jakichś wielkich zdolności. Na wszelki wypadek zapamiętajcie jednak taki wierszyk:
Oparzenie dla ochłody
włóż pod strumień zimnej wody.
Gdy ochłodzisz je przy kranie,
opatrunek załóż na nie.
Narrator 2
Zapamiętajcie też, że o każdym oparzeniu należy powiedzieć rodzicom, ponieważ są różne rodzaje oparzeń i często konieczna jest wizyta u lekarza.
Narrator 1
Przed nami kolejna scenka i kolejna sytuacja wymagająca udzielenia pierwszej pomocy.
Przy stoliku siedzi Kuba i obiera jabłko
Kuba
Auu! skaleczyłem się, co ja mam teraz zrobić, zaraz się wykrwawię.
Wchodzą Natalia i Gerard
Gerard
Kuba, co się stało, słychać cię aż na korytarz.
Kuba
Skaleczyłem się.
Natalia
To nic takiego, zaraz ci pomożemy. Pokaż ranę (Natalia ogląda rękę), musimy ja oczyścić – czystość to w przypadku skaleczenia podstawa. Okolice rany oczyszczamy wodą, przemywamy ją 3% wodą utlenioną, a na koniec zakładamy jałowy opatrunek.
Natalia przepłukuje ranę, a Gerard przykleja plaster. Po założeniu opatrunku, wychodzą.
Narrator 2
To była sytuacja mrożąca krew w żyłach.
Narrator 1
Tak, ale nie możemy panikować, zawsze należy zachować zimną krew. No i zapamiętać kolejny wierszyk:
Oczyść pod bieżącą wodą rękę skaleczoną,
delikatnie odkaź ranę wodą utlenioną.
Możesz też przykleić plaster, jeśli będzie trzeba,
a na przyszłość zapamiętaj,
by ostrożnie jabłka obierać.
Narrator 2
To wszystkie scenki, jakie przygotowaliśmy dla was. Mamy nadzieję, że pomogą wam w przyszłości odpowiednio zareagować i udzielić pierwszej pomocy. Pamiętajcie, że każdy z nas może coś zrobić, aby pomóc innym. Jeżeli sytuacja was przerasta, wezwijcie pomoc – zawołajcie kogoś dorosłego lub zadzwońcie pod jeden z numerów alarmowych. Przypominamy, że
- 997 to numer na Policję,
- 998 to numer Straży Pożarnej,
- 999 to numer Pogotowia Ratunkowego,
- a 112 to numer alarmowy z telefonu komórkowego.
Narrator 1
Nigdy nie przechodźcie obojętnie obok osób, które potrzebują pomocy. Od was może zależeć ich zdrowie lub życie.
Oprac. Katarzyna Błońska
nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 15 w Rzeszowie

Bibliografia:
Wojciechowska – Szul S., Mały Ratownik - Jak udzielać pierwszej pomocy? Materiały pomocnicze do realizacji zajęć edukacyjnych w klasach I-III [w:] Wszystko dla szkoły, 2009 nr 7-8

Wyświetleń: 7156