Katalog

Bogusława Myśliwy
Zajęcia przedszkolne, Scenariusze

Zabawy i ćwiczenia na obniżenie poziomu agresji

- n +

Zabawy i ćwiczenia na obniżenie pozimu agresji

Zadaniem wychowawcy jest tworzenie warunków i atmosfery sprzyjającej optymalnemu rozwojowi, zrozumienie uczuć wychowanka i bezwarunkowa akceptacja jego osoby. Aby człowiek mógł poznać siebie i zmienić w relacjach z innymi to, co mu przeszkadza i jest konfliktogenne musi się otworzyć. Ułatwia to między innymi zabawa, która daje poczucie przynależności do grupy, podnosi poczucie własnej wartości (podkreślamy zalety, wszyscy są zwycięzcami), daje poczucie pełnego bezpieczeństwa fizycznego i psychicznego oraz poprawia zaufanie do siebie i odwagę. Aby zabawa spełniła swoją rolę musi się uwzględnić takie zasady, jak:
- Dobrowolność, wychowawca nie zmusza lecz zachęca, stara się zainteresować, sam bierze udział w zabawie i dobrze się bawi;
- Uwzględnienie wszystkich poziomów komunikacji, tak rzeczowy jaki i emocjonalny;
- Przeżycie jako wartość - preferuje się pozytywne przeżycia, przyjemność w działaniu w grupie. Wydobywa się to co łączy, ułatwia współpracę, usuwa niepokój i obawy;
- Stosowanie różnych środków wyrazu, włączenie wszystkich zmysłów do uczenia się. Stosowanie ruchu, słowa, dotyku, dźwięku, dramy, tańca, malowania itd.

Oto niektóre przykłady zabaw i ćwiczeń:

Zabawa na poznanie imion

Alfabet imion
Grupa ustawia się nie używając słów, patrząc jedynie na wizytówki w rzędzie lub półkolu, zachowując kolejność alfabetyczną imion. Następnie każdy mówi głośno swoje imię i prosi grupę, by je powtórzyła tak, jak sobie tego życzy dana osoba.
Np.: Aneta. Chcę by grupa powtórzyła moje imię szeptem.
Lub: Mam na imię Basia. Proszę, by grupa powtórzyła moje imię ze zdziwieniem.

Kiedy jestem wściekły
Uczestnicy siedzą w kole. Każdy po kolei wypowiada swoje imię i pokazuje co robi kiedy jest wściekły/zły, poirytowany/ zdenerwowany.
Np.: Mam na imię Ewa. Kiedy jestem wściekła, robię tak: tupię nogami.
Kolejna osoba: Nazywam się Marcin. Kiedy jestem wściekły robię tak: zaciska pięści i robi grymas na twarzy.
Zabawę można wykonać w wersji rozbudowanej. Po przedstawieniu się kolejnej osoby cała grupa powtarza jej imię i gest złość/wściekłości, np. To jest Ewa. Kiedy jest wściekła, robi tak: grupa powtarza tupanie nogami.

Dostrzeganie agresywnych uczuć i ich wyrażanie

Ratuj mnie kto może
Uczestnicy chodzą rozproszeni po całej sali. Każdy kto chce w pewnym momencie wydaje dźwięk omdlenia "Oooch" i powoli osuwa się na podłogę. Zadaniem innych jest podtrzymać "omdlewająca" osobę i nie pozwolić jej upaść.

Malowanie uczuć
Do przeprowadzenia tego ćwiczenia potrzebny będzie papier, a także mazaki lub farby plakatowe. Dzieci malują uczucia, które je ogarniają, gdy tracą one panowanie nad sobą: wściekłość, zdenerwowanie, strach, bezradność - w zależności od osobowości, sytuacji i nastroju. Kto chce, wyjaśnia następnie swój obrazek w pierwszej osobie liczby pojedynczej; odniesienie przedstawionych uczuć do własnej osoby powinno być tutaj bardzo wyraźne.
W drugiej rundzie można wypróbować, w jaki sposób ten obrazek uczuć można by było zmienić na bardziej pozytywny - poprzez zamalowanie, dodanie innych kolorów lub kształtów itp. Trzeba spróbować np. z "agresji" zrobić "przyjaźń", ze "strachu" - "pewności siebie" itd. Zwracamy uwagę na to, czy malowanie swoich uczuć sprawia poszczególnym dzieciom trudność, czy też raczej przychodzi im z łatwością? Jak trudno lub jak łatwo jest zrobić z "wściekłości" - "spokój"

Rozpoznawanie przyczyn wściekłości

Wymówki
Wszystkie dzieci siedzą w kole. Każde z nich dostaje długopis i kartkę na której notuje początek zdania opisujący agresywne zachowanie, np.
- "uderzyłem"
- "rzuciłem kamieniem"

Następnie zagina kartkę, tak aby nie było widać jego pisma i podaje ją dalej zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Następnie dziecko kończy to zdanie, zaczynając od "ponieważ" i podając typowe usprawiedliwienie wybuchów złości, np.
- ".... ponieważ zabrała mi piórnik"
- ".... ponieważ to było moje krzesło"

Następnie pisze kolejny "agresywny" początek zdania, zagina kartkę i przekazuje ją dalej. Kiedy na każdej kartce zabraknie już miejsca, rozwijamy ją i czytamy ją na głos.
Podkreślamy to, jak często - również w rzeczywistości - powtarzają się określone, agresywne zachowania ich domniemane przyczyny. Jak często w takich przypadkach chodzi raczej o złe przyzwyczajenia niż uzasadnione i usprawiedliwione wybuchy złości, a także o wymówki zamiast podania prawdziwych powodów.

Opanowanie i przezwyciężanie złości i agresji

Nadepnąć na odcisk
Dzieci dobierają się parami i chwytają się za ręce. Pomiędzy nimi leży na podłodze kartka z gazety "odcisk". Każde dziecko próbuje teraz przeciągnąć swego partnera tak na swoja stronę, aby musiał on nadepnąć na "odcisk".

Budowanie poczucia własnej wartości i silnej osobowości

Kim jestem?
Każde dziecko otrzymuje 10 małych karteczek. Zapisuje na nich 10 rożnych, krótkich odpowiedzi na pytanie: Kim jestem? Notować można np. wiek, płeć, rozmaite role społeczne, np. siostra, brat, uczennica, uczeń, a także ulubione zajęcia, potrawy lub napoje, umiejętności, zdolności, słabości, życzenia czy obawy. Kiedy wszystkie kartki zostały już zapisane, uczestnicy sortują je w zależności od ich znaczenia: na pierwszym miejscu powinno się znaleźć to, co uważają za najważniejsze przy opisywaniu własnej osoby, a na ostatnim miejscu to, co jest dla nich najmniej istotne. Te listę rankingową porównujemy z listami pozostałych osób oraz omawiamy.

Czy dzieci zapisywały przede wszystkim swoje zewnętrzne cechy?, Czy też zagłębiały się bardziej we własną osobę?, Czy dowiedziały się one czegoś nowego o sobie samych?.

Nawiązywanie nie agresywnych kontaktów

Budowle z naszych ciał
Dzieci grupują się w zespoły, liczące 6-8 osób, Na sygnał prowadzącego wykonują określone zadania, tworząc ze swoich ciał różne "budowle" np.
- Zbudujcie robota!
- Zbudujcie pojazd, który będzie mógł się poruszać!
- Zbudujcie zwierzę, które będzie potrafiło przepędzić innych!
- Zbudujcie dom, który będzie mógł was chronić!
- Zbudujcie mur, który osłoni was przed ciekawskimi!

Naturalnie nie powinno zabraknąć również pasujących do niektórych budowli "odgłosów". W ćwiczeniach można wprowadzać zmiany zespołów. Który zespół najlepiej wykonał postawione zadanie? Czy z tych budowli wynikają jakieś konsekwencje, które uczestnicy wykorzystaliby w życiu codziennym? Czy dzieci mogą wspólnie bronić, np. w groźnych sytuacjach?

Pokojowe rozwiązywanie problemów

Rada starszych

Prowadzący opowiada grupie historię o dwóch zwaśnionych szczepach indiańskich, które musiały wspólnie wznosić most, aby dotrzeć do terenów bogatych w łowną zwierzynę. Jedno z tych plemion posiadało lasy na potrzebne do budowy drewno, drugie zaś - konieczne narzędzia. Uczestnicy dzielą się na 2 zespoły, które reprezentują dwa zwaśnione szczepy. Najpierw każdy z nich układa listę tego, co jego zdaniem przeszkadza we wspólnej współpracy. Następnie rozpoczyna się pertraktację, prowadzone przez radę starszych (2-3 osoby z każdej podgrupy). Rada ta wciąż zwraca się z pytaniami do swojego plemienia i w ten sposób powstają coraz to nowe propozycje - aż do ostatecznej, wspólnej i akceptowanej dla każdego decyzji.

Kiedy już ten sposób postępowania został dostatecznie przećwiczony, może on posłużyć do pracy nad rzeczywistymi konfliktami w grupie.

Opis metod

Nagłówki gazet
Uczestnicy dzielą się na dwie grupy (zgodnie z wcześniej przygotowanym kolorem wizytówek).
Zadanie: Grupa A i B trzymuje gazety czarno białe i kolorowe, klej. Nożyczki i duży arkusz papieru (można wykorzystać korkowe tablice)
Grupa A robi plakat z nagłówkami, tytułami artykułów, w których jest agresja.
Grupa B robi plakat z nagłówkami, tytułami artykułów, w których brak agresji.
Omówienie. Podsumowanie refleksja i roli mediów w kształtowaniu postaw.

Rybi szkielet do tematu: "Jak walczyć z agresja?" lub "Co pomaga zwalczać agresje?"
W "głowie" rybiego szkieletu wpisujemy opracowywany temat w formie pytania (jak powyżej). Następnie na kolorowych kartkach A4 piszemy dużymi literami zakreślone hasła z piramidy, które otrzymały najwięcej punktów i przyklejamy ja na końcach "ości". Uczestnicy tworzą teraz grupy w ten sposób, że każdy ustawia się przy "ości", które najbardziej go interesuje. W utworzonych grupach dyskutują, a następnie wpisują do swojej części szkieletu konkretne działania, które będą zwalczać agresję / przemoc. Zawieszenie zapełnionego "rybiego szkieletu" na ścianie.
Omówienie: Opracowanie 2-4 scenariuszy działania, akcji, projektu.

Okno uczuć
Jest zaproszeniem do przezywania uczuć towarzyszących wspólnie przy pracy:
- Podział na małe grupy (5)
- Każda grupa otrzymuje duży arkusz papieru
- Na papierze maluje duże okno z 4 "szybami" (podzielone na 4 części)
- Każde okienko numerujemy od 1-4
- Grupy otrzymują kolorowe flamastry
- Prowadzący podaje zadania do wykonania
- Na każde zadania są 3 minuty
- Zadanie 1: Współpracujecie ze sobą tak, aby powstał obraz pełen harmonii
- Zadanie 2: Walczycie ze sobą o miejsce na polu, malując konflikt; każdy stara się zagarnąć jak najwięcej miejsca dla siebie
- Zadanie 3: Zróbcie granice. Każdy maluje swoje pole (dla siebie) indywidualnie
- Zadanie 4: Każdy ma swój pomysł i maluje go. Połączcie swoje pomysły w jeden obraz

Zakończenie: Omówienie odczuć i doświadczeń zdobytych podczas ćwiczenia.

Na podstawie wiadomości zbytych na warsztatach pt.: "Ja tutaj rządzę! - AGRESJA"
 

Opracowanie: mgr Bogusława Myśliwy

Wyświetleń: 6376


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.