Dekoracja: na tle ściany głównej godło i krzyż oraz daty historyczne: 1914, 1918, 1830, 1864, 1939, 1945. Po lewej stronie napis: Narodowe Święto Niepodległości. Na scenie leżą porozrzucane karabiny, hełmy, manierka, w głębi stos zeschniętych liści.

Narrator 1:

Spotykamy się dzisiaj na apelu z okazji 83 rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę. Uroczystości poświęconej Ojczyźnie i wolności. 11 listopada to symbol miłości ojczyzny, walki o wolność, symbol wiary i symbol zwycięstwa. Przed chwilą odśpiewaliśmy hymn państwowy stojąc z powagą na baczność. Oddając szacunek symbolom narodowym, oddajemy go wszystkim Polakom, tym, którzy odeszli i tym, którzy żyją obecnie.

Narrator 2:

Tak się składa, że Święto Niepodległości obchodzimy w listopadzie. Listopad to czas szczególnej refleksji nad przemijaniem. Niedawno odwiedziliśmy groby naszych zmarłych, zanosiliśmy kwiaty, paliliśmy znicze. Chcieliśmy w ten sposób pokazać, że pamiętamy... Zapaliliśmy także znicze na grobach nieznanych żołnierzy, którzy w różnym czasie oddali życie za ojczyznę... Nigdy nie wrócili do swoich matek, żon i dzieci.

(Podkład muzyczny "Pierwsza brygada". Na scenę wchodzą dzieci niosąc brzozowe krzyże, ustawiają je w jednym miejscu. Jedno dziecko zapala znicz, drugie kładzie chryzantemę i gałązkę świerku.)

Recytator 1:

Warto się czasem zasłuchać
w wiatru granie,
szum gałęzi,
listopadów przemijanie.
Warto się czasem zasłuchać
w grobów ciszę,
by mowę wieków usłyszeć.
One mówią...


Recytator 2:

Co? Cóż groby nam powiedzieć mogą?
Tam taka cisza.
Cisza, która przejmuje trwogą.

Recytator 3:

Kto tę ciszę raz usłyszał,
wiele mówi mu ta cisza.
Tam zapisane są przodków marzenia,
wszystkie tęsknoty bóle
i cierpienia.

Narrator 3:

Dzieje naszej Ojczyzny, to rzadko dni szczęśliwe i spokojne tak jak obecnie. Częściej życiu naszych rodaków towarzyszyła groza, lęk przed wrogiem sąsiadem, niewola i walka o wolność. Państwo polskie zniknęło z map Europy na ponad 120 lat.

Narrator 4:

Wiem, to były czasy zaborów. Rosja, Prusy i Austria rozdzieliły nasz kraj między siebie. Mocarstwa zaborcze były bardzo silne i liczne powstania nie pomogły odzyskać wolności.

Narrator 5:

Czym jest wolność, wie ten, kto ją stracił. Ten, kto przeżył niewolę i śmierć widział braci. Wolność - zwykle krzyżami się mierzy. Bohater narodowy polski walczył o wolność naszą
i waszą, moją i twoją.

Narrator 6:

Prześladowani, na tułaczkę skazani nie stracili ducha, wierzyli, że Polska odzyska niepodległość. Wiedzieli, że ojczyzna w sercach się zaczyna, że naród przetrwa.

Chłopiec w stroju żołnierskim podchodzi do dziewczynki ubranej na czarno i klęcząc przed nią mówi:


Recytator 4:

Na krwawy, matko, idę bój-
żołnierska trąbka woła...
Żołnierski szary na mnie strój,
lecz w ręku miecz anioła...
Na polach legnął śnieg błękitnie,
lecz w duszy sad wiosenny kwitnie...

(...) Jeśli powrócę, matko, dzień
ten będzie dniem wesela...
Zapukam cicho w twoją sień,
w majowe strojną ziela
do stóp przypadnę twych i złożę
starganą z szyi mej obrożę.

Gdybym nie wrócił, matko, ty
wyraz ten, co z pacierzem
uczyłaś, wspomnij i, wskroś łzy,
pomyśl, żem legł żołnierzem
a nade mną już kochanka- SŁAWA!


Słychać melodię do piosenki "Wojenko, wojenko". Kobieta żegna się z synem, czyni na jego czole znak krzyża.


Recytator 5:

Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani,
Że ku tobie idą chłopcy malowani?
Chłopcy malowani, sami wybierani,
Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani?

(Słowa dziewczynki podejmuje reszta wykonawców śpiewając piosenkę "Wojenko, wojenko")

Dziewczyna z bukietem białych róż śpiewa:

Rozkwitały pęki białych róż,
Wróć, Jasieńku, wróć z wojenki, wróć
Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat.
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.

Recytacja II zwrotki na tle tej samej melodii

Kładłam ci ja idącemu w bój
Białą różę na karabin Twój
nimżeś odszedł, Jasiuleńku, stąd,
nimżeś próg przestąpił,
kwiat na ziemi zwiądł.

Recytator 6:

Gdzie jesteś, Jaśku,
Gdzie się twa dusza ukrywa,
Co ze mną będzie?...
Ja nieszczęśliwa!!!
Łzy moje płyną na wzgardę światu,
Gdy plotę z polnej róży zwoje...
Wszystko usycha , wszystko co moje...

Śpiew solistki:

Jasieńkowi nic nie trzeba już,
bo mu kwitną pęki białych róż,
tam, pod jarem, gdzieś w wojence padł,
Wyrósł na mogile czarny krzyża znak.

Narrator 7:

(Podkład muzyczny " Pierwsza brygada")

Przyszedł taki czas - dopiero na początku XX wieku. Czas, który do historii przeszedł pod nazwą I wojny światowej. Skłócone państwa zaborcze walczyły ze sobą... Walki między zaborcami dawały nam szansę na odzyskanie niepodległości. 11 listopada 1918 r. Zakończyła się I wojna światowa. Powstała sytuacja niezwykła, wszyscy trzej zaborcy przegrali wojnę, nie byli w stanie przeszkodzić w odrodzeniu państwa polskiego.

(Śpiew "Pierwsza brygada")

Narrator 8:

(Podkład muzyczny " Pierwsza brygada")

Polacy potrafili wykorzystać szansę, którą stworzyła historia. W październiku 1918 r. Rozpoczął się proces wywalania ziem ojczystych spod obcej przemocy. Powstało kilka ośrodków władzy. Potrzebny był człowiek, który potrafiłby je zjednoczyć. Taką postacią okazał się Józef Piłsudski. 11 listopada 1918 r. Przejął władzę nad wojskiem i został naczelnikiem państwa.

Recytator 7:

(...) Wstali strzelcy, legioniści na twe zawołanie,
Dziś zwycięstwo nam się ziści,
Polska zmartwychwstanie.
Marsz, marsz Piłsudski, prowadź
na bój krwawy!
Za twoim przewodem wejdziem do Warszawy.

Narrator 9:

Polska zmartwychwstała i już w pierwszych dniach życia nasze wojsko potrafiło pokonać nieprzyjaciela, przed którym inni drżeli. 15 sierpnia 1920 r. Wojsko Polskie pod dowództwem Józefa Piłsudskiego pokonało Armię Czerwoną. Bitwę tę nazwano " cudem nad Wisłą".


Narrator 10:

Jak to było możliwe, przecież byliśmy słabi, dopiero tworzyliśmy państwo?

Narrator 9:

Zawdzięczamy to doskonałej postawie żołnierzy, dobremu dowodzeniu oraz wierze
i modlitwie narodu. Posłuchajmy pięknej modlitwy dziękczynnej za cud odzyskania wolności przez naszą Ojczyznę:

Recytator 8:

"Chwała na wysokościach Bogu,
a na polskiej ziemi
niechaj moc wstąpi w ludzi dobrej woli!
(...) Pomnijmy, żeśmy dożyli
owej przedziwnej, niepojętej chwili
Zwycięstwa i Wyzwolenia,
O której ojcowie śnili,
Do której szli przez trud i walki tułacze.
Doczekać nam dano Ojczyzny i Zmartwychwstania! (...)"

Recytator 9:

Warto się dzisiaj zasłuchać
W wiatru granie,
Bieg historii,
Pokoleń przemijanie.

Dziś ojczyzny uczyć się trzeba
w pochyleniu nad kołyską dziecka.
Żeby dzieci od zła uchronić
i nauczyć prawości serca.

Żeby słowo
"tak" - i - "nie"
nie znaczyło jednocześnie.

Żeby szczęście
w posiadaniu
nie zamknęło się boleśnie.

Żeby wolność
w "róbta, co chceta"
nie została zamieniona.

To jesteśmy winni tym,
Którzy przyjdą po nas.
(Śpiew: "Żeby Polska była Polską")

Opracowanie: Beata Długosz

Wyświetleń: 5147