Katalog Marta Chlebek, Krystyna Borkowska Zajęcia zintegrowane, Artykuły Cele zajęć dydaktyczno-wyrównawczychCele zajęć dydaktyczno- wyrównawczychCelem działań korekcyjnych i dydaktyczno - wyrównawczych, organizowanych dla dzieci z normą intelektualną, ale nieharmonijnie rozwijających się, jest:1. stymulowanie ogólnego rozwoju dziecka, 2. korygowanie zaburzonych funkcji, a tym samym ułatwienie dziecku opanowania umiejętności czytania i pisania przez: - ćwiczenie koncentracji uwagi, - rozwijanie spostrzegawczości, - usprawnianie koordynacji wzrokowo- ruchowej i sprawności manualnej, - rozwijanie percepcji słuchowej, - kształtowanie umiejętności porównywania, segregowania i samokontroli, - kształtowanie orientacji przestrzennej 3. ułatwianie dzieciom opanowania wiadomości oraz wykształcenie tych umiejętności i sprawności, które są przewidziane w podstawie programowej kształcenia ogólnego, 4. zapobieganie powstawaniu wtórnych zaburzeń emocjonalnych będących konsekwencją niewłaściwego funkcjonowania zaburzonych funkcji, 5. wyrobienie u dzieci tych cech osobowości, które warunkują dalsze samodzielne funkcjonowanie w systemie szkolnym; 6. rozbudzenie zainteresowań i wyrobienie właściwej motywacji do nauki. Warunkiem osiągnięcia wymienionych celów jest wczesne wykrywanie zaburzeń rozwojowych oraz systematyczne i fachowe prowadzenie oddziaływań dydaktyczno - wyrównawczych oraz korekcyjnych dostosowanych zarówno do wieku dziecka, jak i do rodzaju i stopnia zaburzenia. Procedury osiągania założonych przez nauczyciela celów (rozumiane jako sposób wykorzystania dostępnych metod, form i środków dydaktycznych) muszą być zawsze określone indywidualnie, w zależności od możliwości ucznia, poziomu jego rozwoju psychofizycznego oraz posiadanych sprawności. Wybór metod i form pracy z uczniem oraz dobór środków dydaktycznych należy do nauczyciela kierującego się ich przydatnością w osiągnięciu założonych celów. Oznacza to, że nauczyciel wybiera spośród narzędzi, technik i form pracy te, które są najlepsze dla rozwoju ucznia. Oczywistym staje się fakt, iż aby wybrać te najskuteczniejsze, trzeba samemu je znać i poznawać poprzez studiowanie literatury czy uczestnictwo w formach doskonalenia. Nie można zatem wskazać takich procedur, które mogłyby być zastosowane zawsze, wszędzie i w stosunku do każdego ucznia, czyli uniwersalnych, niezawodnych i obligatoryjnych. To, że coś staje się skuteczne wobec jednego ucznia czy jednego zaburzenia, nie musi spełniać takiej funkcji w innym przypadku Rozwój dziecka jest procesem, w którym obserwuje się ciągłe zmiany ilościowe i jakościowe, prowadzące do lepszego funkcjonowania, zdobywania nowych wiadomości, umiejętności i sprawności. W rozwoju tym obserwuje się stałą kolejność - dziecko przechodzi od prostszych czynności do wyższych form działań, ale: - bez działania podstawowych funkcji fizycznych i psychicznych nie mogą rozwijać się procesy wyższe, - bez osiągnięcia sprawności manualnej, posługiwania się ołówkiem, długopisem, piórem dziecko nie zdobędzie umiejętności pisania, - bez odpowiedniego poziomu percepcji wzrokowej i słuchowej nie będzie potrafiło rozpoznać i zapamiętać liter i głosek, cyfr, znaków, - nie znając liter i głosek nie opanuje operacji analizy i syntezy wyrazów, - nie mając rozwiniętej umiejętności i sprawności analizy i syntezy nie nauczy się czytać i pisać, - nie umiejąc czytać i pisać, nie będzie mogło korzystać z tekstów pisanych i nie zrozumie ich treści bez względu na to czy będzie to tekst z języka polskiego, historii, geografii, czy zadanie z matematyki, - nie będzie mogło również przekazać swoich wiadomości z danej dziedziny w formie pisemnej. Tak więc rozpoznanie poziomu rozwoju podstawowych funkcji ma dla postępów w rozwoju i zdobywaniu wiedzy przez dziecko istotne znaczenie. Ma ono istotne znaczenie dla całej kariery szkolnej dziecka, a w konsekwencji również jego przyszłych losów. W celu właściwego planowania i organizowania zajęć z uczniami mającymi trudności w nauce opracowałyśmy na wzór metody Gunzburga (metoda służąca do oceny postępu w rozwoju społecznym upośledzonych umysłowo), wykres służący zbadaniu stopnia umiejętności i wiadomości uczniów w poszczególnych dziedzinach nauczania ( pisanie, czytanie, liczenie, sprawność manualna). Metoda ta może być pomocna wówczas, gdy mamy po raz pierwszy kontakt z dzieckiem i nie znamy jego poziomu wiadomości i umiejętności. Po zastosowaniu tej diagnozy mamy jasny obraz tego, co dziecko już umie wykonać samodzielnie, przy jakich zadaniach oczekuje pomocy, a czego nie potrafi zrobić. Na bazie tej metody można stworzyć indywidualny program dla każdego dziecka, które wymaga szczególnej pomocy dydaktycznej, korekcyjnej i wychowawczej. Jest to projekt do badania umiejętności i wiadomości edukacyjnych. Można również na wzór tego wykresu opracować diagnozę rozwoju społeczno - emocjonalnego, fizycznego i wychowawczego. Wówczas otrzymamy pełny obraz poziomu rozwoju dziecka, co będzie drogowskazem do podjęcia skutecznych działań w zakresie skoordynowanego stymulowania tego rozwoju.
Opracowanie: Krystyna Borkowska Wyświetleń: 15201
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |