Katalog Alina Modlińska Zajęcia zintegrowane, Referaty Jak zapobiegać agresjiJak zapobiegać agresji?Referat dla rodziców uczniów klasy III a / grudzień 2004Powszechnie przez agresję rozumie się wrogie zachowania i odniesienia, które wyrządzają komuś krzywdę (szkodę, stratę) fizyczną lub psychiczną. Podjęte działania określa się w tym przypadku mianem agresji, natomiast sam zamiar - agresywnością. Agresja nie rodzi się z niczego. Z reguły nie zdarza się, aby napadała kogoś bez żadnej przyczyny. Na zachowanie i działanie zawsze wpływają konkretne motywy. Złość, wściekłość u dzieci i młodzieży rodzą się najczęściej wtedy gdy ich potrzeby nie są zaspokojone, ich oczekiwania nie zostały spełnione, a cele nieosiągnięte. Może dojść przy tym do agresywnego odreagowania na zupełnie niezwiązanych z daną sprawą osobach. Do podstawowych potrzeb dzieci należy: akceptacja, poczucie przynależności do grupy, poczucie bycia wartościowym człowiekiem. Wyobrażenia osiągania przewagi nad innymi, to znaczy pragnienia bycia przynajmniej raz w życiu: większym, lepszym, szybszym niż reszta jest klasyczną przyczyną agresywnych starć, jak również doznawanie jakiejkolwiek formy przemocy: fizycznej, psychicznej, opuszczenia, uczucie bezsilności, uczucie upokorzenia, uczucie złości lub rozpaczy, uczucie zagrożenia, powiększające się poczucie samotności, podatności na uzależnienia. Środowisko reaguje na agresywne zachowania karaniem, odwetem i społecznym odrzuceniem. Tymczasem konieczne jest przezwyciężenie agresji. Do tego jednak dzieci potrzebują wsparcia, wielkiej pracy rodziny, pedagogów. Przede wszystkim rodzina, która jest podstawowym środowiskiem wychowawczym. Konflikty nie muszą przeradzać się w kłótnie. Warunkiem prawdziwego rozwiązania zatargów jest to, by dzieci nauczyły się szanować siebie i innych oraz nabyły umiejętność przedstawiania i przeforsowywania swoich interesów. Warunkiem pokojowego przezwyciężenia zatargów jest miłość, zaufanie, zrozumienie. Przyczyny agresji tkwią w braku dialogu, nieumiejętności porozumienia się, zrozumienia racji. Dorośli oczekują, że dzieci będą korzystały z ich wskazówek, recept na życie. Będą starali się dla dobra dziecka uchronić je przed błędami. Często rodzice nie szanują jego odmienności poglądów, nie dając mu możliwości sprawdzenia siebie samego i poszukania własnej drogi. Dorośli uciekają się do nakazów, zakazów, karania. Te metody przynoszą odwrotny skutek. Dziecko buntuje się, zamyka się w sobie. Krzyk rodziców przenosi się na dzieci i one zaczynają krzyczeć. Agresja jest zachowaniem wyuczonym. Akcentuje się, że częste oglądanie scen agresywnych (filmy, gry komputerowe) zwiększają prawdopodobieństwo pojawienia się takich zachowań. Ważne jest oczywiście nastawienie odbiorcy. Oglądajmy więc z dzieckiem filmy, rozmawiajmy z nim dużo, wyjaśniajmy, pozwólmy myśleć, nauczmy dziecko wchodzić w sytuacje innych (jak byś ty czuł, gdyby tobie... itd.). Poświęcajmy dziecku swój czas i uwagę, niech będzie ono ważne, ale niech nami nie rządzi. Szukajmy wspólnych rozwiązań, negocjujmy - mądrze kochajmy dziecko. Literatura T. Król, A. Grochowska - Piróg "Porozmawiajmy o agresji" , Kraków 2004 T. Gordon, N. Burch "Jak dobrze żyć z ludźmi" W-wa 2001 W.D. Wall "Wychowanie a zdrowie psychiczne" W-wa 1960
Opracowanie: Alina Modlińska Wyświetleń: 948
Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. |