Katalog

Mirosław Osuch
Lekcja wychowawcza, Artykuły

Współczesne zagrożenia - sekty

- n +

Współczesne zagrożenia - sekty

Według Słownika Języka Polskiego sekta oznacza grupę społeczną izolującą się od reszty społeczeństwa, mającą własną hierarchię wartości, zespół norm zachowania, silnie akceptującą rolę przywódcy. Słowo "sekta" (od łac. "secare" - odcinać, odrąbywać) - oznacza grupę religijną, która oderwała się od któregoś z wielkich Kościołów panujących, wielkiej religii czy grupę izolującą się od ogółu społeczeństwa, silnie akcentującą rolę przywódcy. W przeciwieństwie do Kościoła, sektę cechują następujące właściwości: podszywanie się pod grupę religijną, kulturalną lub terapeutyczną. Kierownictwo typu charyzmatycznego, odwołujące się do nadprzyrodzonego autorytetu; dobrowolność uczestnictwa; chociaż nie każdy może zostać członkiem sekty, to jednak przynależność do niej nie jest obowiązkowa; przekonanie członków o ich wyjątkowości i wyłączności; ślepe podporządkowanie się członków przywódcom ruchu - władza totalitarna; zastosowanie rozbudowanego systemu kontroli, zakazów i kar, oraz technik psychologicznych; bezkompromisowa, radykalna postawa członków sekty wobec świata i uznawanych wartości, często połączona ze ślepym fanatyzmem; darmowa praca członków dla grupy i przywódcy izolację od świata zewnętrznego wynikającą z własnego, odrębnego, najczęściej opozycyjnego systemu wartości; silna więź wewnętrzna, najczęściej dla jej członków jedyna, a także wymóg bezwzględnej lojalności; kierowanie się woluntaryzmem w postępowaniu; tendencja do jednostronnej interpretacji doktryny i zawężenia kultu; fanatyzm w wyznawaniu prawd i zamknięcie na wszelki dialog z obcymi.

- W polskim prawie używa się określenia związek wyznaniowy. Zarejestrowanych jest kilka kościołów i ponad 100 związków wyznaniowych. Prawdopodobnie drugie tyle różnych ugrupowań religijnych działa bez rejestracji.
- W publicystyce i literaturze przedmiotu używa się również terminów ruch religijny, nowy ruch religijny, grupa wyznaniowa, grupa religijna i pojęcia szerszego grupa kultowa.
- W powszechnym odczuciu za sektę uważa się grupę wyznaniową szkodliwą i destrukcyjną społecznie.
-
Nowe ruchy religijne przede wszystkim poszukają nowych ludzi:
- inteligentnych
- wrażliwych
- mających ideały
- intelektualnie i duchowo ciekawych

Sekty działają bardzo dynamicznie, dążąc do podporządkowania wszystkich sfer życia członka wewnętrznym ideom lub wierzeniom, których nikt nie może kwestionować.

Skutki przynależności do sekt:

- destrukcja zdrowia psychicznego a nierzadko i fizycznego członków;
- całkowitej zależność adeptów od grupy przy zniszczeniu związków rodzinnych i społecznych;
- lęk i nieumiejętność życia w społeczeństwie;
- utrata majątku, pracy, szkoły;

Członkowie sekt są zwykle nietolerancyjni a czasem agresywni wobec inności, różnorodności, a swoją doktrynę, formy kultu i religijności uważają za jedynie słuszne. Do swojej grupy starają się zdobyć nowych członków skłaniając ich do porzucenia Kościoła (prozelityzm) a nierzadko do opuszczenia ich rodzin i środowiska.

Werbunek do sekt prowadzony jest zwykle metodami nieetycznymi. Zwykle wobec nowego adepta sekta stosuje manipulację, aby ukryć prawdziwy cel zainteresowania nim. Aranżuje się "przypadkowe" spotkanie, okazuje "bezinteresowną" miłość, a członków sekty przedstawia jako wspaniałych i wyjątkowo dobrych ludzi. Ta pozorna bezinteresowność, "bombardowanie miłością", okazywanie pomocy psychicznej i materialnej są natychmiast wycofywane w razie braku posłuszeństwa. Kandydat do sekty poddawany jest ukrytej indoktrynacji przy zastosowaniu różnych metod manipulacji, hipnozy, a nawet działaniu narkotyków.

Techniki przemiany osobowości stosowane w sektach są najczęściej szkodliwe dla psychiki ludzkiej (wielu byłych członków sekt potrzebuje później leczenia psychiatrycznego). Oto niektóre z nich:
- bombardowanie miłością i wycofywanie jej - odbiera poczucie bezpieczeństwa i uzależnia od osób z danej grupy;
- pobudzanie poczucia małej wartości, winy i różnych lęków - prowadzi do poczucia bezpieczeństwa tylko wewnątrz sekty i pod warunkiem posłuszeństwa;
- pobudzanie zmiennych uczuć i nastrojów - służy do ukształtowania ich według innego wzorca bardziej przydatnego dla sekty;
- kontrola czasu - powoduje poczucie osaczenia, niemożliwość autorefleksji;
- ograniczenia snu i posiłków (posty) - człowiek staje się bezkrytyczny, przechodzi od potulności, apatii do agresji i poczucia winy
- hipnoza - odbiera wolność decyzji i siłę woli;
- leki psychotropowe i narkotyki (podawane nawet bez wiedzy członków) - powodują uzależnienie od nich i od wrażeń nimi wywołanych;
- izolacja - może wywołać złudzenia i halucynacje
- mantrowanie i medytacje - często powodują autohipnozę, izolują od otoczenia, zmieniają duchowość zaburzając relacje do Boga, ludzi i samego siebie;

Wszystkie relacje zewnętrzne, nawet z najbliższą rodziną, są pod kontrolą (często nakazuje się je zerwać), aby nikt poza sektą nie miał wpływu na jej członka. Członek sekty jest często nie przystosowany do normalnego życia w społeczeństwie, gdyż boi się zagłady i potępienia wraz z grzesznym światem. Dlatego tak trudno mu opuścić sektę, która zapewnia o swym wybraniu (i to wyłącznym) do zbawienia. Dlatego po opuszczeniu sekty pojawiają się lęki przed ludźmi, nieufność, wrogość i stany depresyjne. Wtedy często potrzebna jest dobra psychoterapia (uwaga! - wiele sekt posługuje się nią dla zyskania zwolenników) lub leczenie psychiatryczne. Po wyjściu z sekty najbardziej jednak potrzebna jest zdrowa wspólnota, najlepiej rodzina, gdzie człowiek będzie zrozumiany i kochany. Przyczyny wstępowania do sekt (zwłaszcza młodych) są dość złożone, ale na pierwszym planie sytuuje się kryzys autorytetów (rodziców, nauczycieli, państwa i innych organizacji) oraz poczucie wyobcowania, niezrozumienia przez te autorytety. Zwłaszcza brak więzi rodzinnych i przyjacielskich powoduje poszukiwania zrozumienia i miłości gdzie indziej. Do sekt wpadają głównie ludzie młodzi poszukujący swego miejsca w społeczeństwie i sensu w życiu. Gdy młody człowiek jest nie wysłuchany, nie rozumiany przez najbliższych, to może się zdarzyć, że sekta stanie się dla niego atrakcyjnym miejscem, gdzie znajdzie pozory tego, czego szuka. Dopiero po pewnym czasie okaże się, że zamiast rozwiązania problemów ma jeszcze bardziej pogmatwane wnętrze a często i życie.

Jak postępować z osobą, która "wpadła w sidła" sekty:
- wysłuchać, okazać serdeczność i gotowość do pomocy;
- postawić trudne pytanie dotyczące "nowej wiary" adepta;
- przedstawić delikatnie swój punkt widzenia, zająć jednoznaczną negatywną postawę wobec sekty;
- podać dostępne obiektywne informacje o sekcie; nie dawać pieniędzy, dokumentów itp.;
- nie zatajać problemu przed rodziną i przyjaciółmi osoby uzależnionej licząc na opamiętanie;
- skontaktować się z duszpasterzem lub ośrodkiem informacji o sektach;
 

Opracowanie: Mirosław Osuch

Wyświetleń: 1890


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.