Opis i analiza przypadku wychowawczego - trudności z nauką i zachowaniem

* Identyfikacja problemu

Krystian jest uczniem klasy pierwszej. Już od pierwszych dni pobytu w szkole zwrócił moją uwagę nie tylko swoim zachowaniem podczas przerw między lekcyjnych, ale również i podczas zajęć. Miał duże trudności z nawiązaniem kontaktów, nie potrafił bawić się zgodnie z rówieśnikami, wybuchał złością i agresją wobec kolegów. Podczas zajęć nie potrafił się skupić.

* Geneza i dynamika zjawiska

Krystian pochodzi z rodziny rozbitej. Matka odeszła od ojca alkoholika. Dziecko od początku wychowywane było w nerwowej atmosferze. Wielokrotnie było świadkiem kłótni i bijatyki rodziców. Obecnie matka mieszka z babcią, jednak jej jak i dzieci sytuacja nie uległa poprawie ponieważ od jakiegoś czasu, również i babcia zaczęła nadużywać alkoholu. Chłopiec rozpoczynając naukę w klasie pierwszej, miał duże kłopoty z zapamiętywaniem poznanych liter, odwzorowywaniem , nie potrafił dokonać analizy i syntezy słuchowej wyrazów. Miał bardzo duże problemy z czytaniem nawet krótkich wyrazów. Wypowiadał się niechętnie. Miał duże problemy z rozróżnianiem podstawowych figur geometrycznych, nie potrafił dodawać i odejmować na konkretach.
Matka wobec chłopca ma wiele oczekiwań w związku z podjęciem przez niego nauki w szkole, wobec których nie potrafił sprostać. Skierowałam chłopca na badania do PPP, matka nie zgłaszała się w wyznaczonym terminie. Badania odbyły się w drugim semestrze klasy pierwszej.

* Znaczenie problemu

Ten przypadek można rozpatrywać w dwóch różnych płaszczyznach. Pierwsza ma podłoże społeczne. Nadużywanie alkoholu zarówno przez ojca, jak i babcię chłopca negatywnie oddziałuje na wyniki osiągane przez chłopca w szkole. Należy pomóc dziecku odnaleźć się w środowisku szkolnym oraz pomóc w pokonaniu kłopotów związanych z nauką. Druga wiąże się z podstawowymi zadaniami szkoły. Należy do nich zaliczyć podejmowanie wszelkich działań ukierunkowanych na stworzenie każdemu uczniowi jednakowych możliwości zdobywania wiedzy i intelektualnego rozwoju.

* Prognoza

1. Negatywna:

- pogłębienie niepowodzeń w nauce,
- nie znajdzie wśród dzieci przyjaciela,
- nie otrzyma promocji do następnej klasy.

2. Pozytywna:

- uczeń uczestniczy w zajęciach wyrównawczych i wyrównuje zaległości,
- znajduje wśród dzieci przyjaciela i ulegają poprawie jego relacje z innymi dziećmi,
- poprawa atmosfery w domu,
- otrzymuje promocję do klasy drugiej.

* Propozycje rozwiązań problemu:

- Matka utrzymuje kontakt z psychologiem i terapeutą,
- Ścisła w współpraca matki z wychowawcą chłopca,
- Zapewnienie pomocy w postaci darmowych obiadów i drugiego śniadania,
- Współpraca wychowawcy z PPP w celu ustalenia kierunków działań z chłopcem,
- Dostrzeganie najmniejszych postępów w pracy ucznia,
- Kształtowanie pozytywnych relacji chłopca z innymi dziećmi klasie,
- Dostosowanie zadań do możliwości chłopca,
- Udział chłopca w zajęciach wyrównawczych i reedukacyjnych.
- Aktywne uczestnictwo w życiu klasy.

* Wdrażanie oddziaływań i ich efekty

Po zdiagnozowaniu przez poradnię niepowodzeń szkolnych ucznia zastosowałam wobec niego odpowiednie metody i formy pracy. Oprócz pracy na lekcji chłopiec brał udział w zajęciach wyrównawczych i reedukacyjnych. Uczeń otrzymywał do rozwiązania zadania dostosowane do swoich możliwości, w każdej chwili mógł skorzystać z dodatkowych objaśnień nauczyciela. W czasie pracy z dzieckiem nagradzałam je za prawidłowe, wykonanie zadania. Natomiast błędnie zrobione staraliśmy się wspólnie naprawić. Chłopiec nie odbierał tego jako porażki, a wręcz przeciwnie starał się naprawić swój błąd. Cieszył się kiedy również koledzy dostrzegali jego postępy w nauce. Widać było jak bardo potrzebna jest mu aprobata rówieśników. Moje oddziaływania nie ograniczały się tylko do pracy na lekcji. Starałam się uświadomić matce rangę problemu oraz jak ważna jest systematyczna praca z synem. Mimo zapewnień ze strony matki o tym, że będzie pracować z synem w domu, chłopiec często nie odrabiał pracy domowej. Wynikało to z niedopilnowania przez nią, a nie ze stopnia trudności zadania. Chłopiec uwierzył w siebie i swoje możliwości, dzięki częstym rozmowom, przestał przeszkadzać innym i był bardziej skupiony. Poprawiło się tempo jego pracy.
 

Opracowanie: Renata Zielińska

Wyświetleń: 4752