Katalog

Jolanta Beata Zarzecka-Łępicka, Agnieszka Krzywicka
Ogólne, Scenariusze

Cykl pedagogizacyjny rodziców

- n +

Cykl pedagogizacyjny rodziców

Tematy:

- Jak utrzymać dobry kontakt z dzieckiem?
- Zasady domowej profilaktyki.
- Jak reagować w sytuacjach zachowań agresywnych?

Tematyka spotkań jest wynikiem oczekiwań rodziców wobec wychowawcy i szkoły.

Scenariusz z pierwszego spotkania z rodzicami

Temat: JAK UTRZYMAĆ DOBRY KONTAKT Z DZIECKIEM?

Cele:

- przedstawienie największych problemów u młodzieży związanych z wiekiem dorastania
- przełamanie barier w komunikowaniu się z własnym dzieckiem
- unikanie błędów wychowawczych
- uświadomienie konieczności stworzenia zasad dotyczących zachowań dziecka w domu
- wymiana doświadczeń i rad między rodzicami na temat wychowywania nastolatka

Przebieg spotkania


1. Przywitanie rodziców, poczęstunek herbatą i kawą w celu rozluźnienia atmosfery i rozluźnienia barier. Przedstawienie tematu.
2. Praca w grupach. Jakie zachowania charakteryzują młodzież wchodzącą w wiek dorastania.
3. Omówienie najważniejszych wypowiedzi, wypisanie ich na plakacie. "Burza mózgów" i rozmowa rodziców na temat "Jak postępować z dzieckiem?", wymiana doświadczeń.
4. Podsumowanie dyskusji, rozdanie przygotowanych materiałów dla rodziców. Omówienie najważniejszych sposobów, które mogą pomóc w utrzymaniu dobrego kontaktu z nastolatkiem.
Materiały dla rodziców

"Wasze dzieci nie są waszą własnością (...)
Możecie wysilać się, by dotrzymać im kroku,
ale nie żądać, by byli podobni do was,
ponieważ życie się nie cofa...."


Jak utrzymać dobry kontakt z dzieckiem?

Rodzice są dla swych dzieci najważniejszymi osobami. Kształtują system wartości swych dzieci, są dla nich oparciem i odniesieniem. W okresie dorastania dziecka kontakt z rodzicami bywa często trudny. Młody człowiek buntuje się, a rady rodziców są krytykowane i odrzucane. Tymczasem, bunt i konflikt z rodzicami bywa często naturalnym etapem rozwoju młodego człowieka i wcale nie oznacza, że system wartości rodziców, kontakt z nimi, ich zdanie i obecność w życiu przestały być ważne. Warto będąc rodzicem podtrzymywać więź z własnym dzieckiem mimo braku dowodów, że się jest zrozumianym i mimo pozornych niepowodzeń.

1. Rozmawiaj z własnym dzieckiem. Nie stosuj cenzury i nie unikaj tematów zakazanych. Dzieci powinny czuć, że mogą z tobą rozmawiać na każdy temat, czasem dla ciebie niewygodny (moda, muzyka, również narkotyki i seks).

2. Słuchaj uważnie, co dziecko mówi. Postaraj się znaleźć czas na wysłuchanie własnego dziecka, chociaż czasem problem, z którym do ciebie przyszło, wydał ci się banalny. Te problemy są dla nich ważne
i typowe dla ich wieku. Postaraj się w czasie, gdy dziecko mówi do ciebie, oderwać się od swego zajęcia (np. zmywania) i spojrzeć mu w oczy. Pokażesz w ten sposób, że jego przeżycia są dla ciebie istotne.

3. Unikaj frazesów i prawienia kazań. Próbuj rozmawiać, a nie wygłaszać wykłady. Unikaj stwierdzeń w rodzaju: "Jak byłem w twoim wieku...".

4. Pomóż dziecku samodzielnie myśleć i rozwiązywać swoje problemy. Możesz wypowiadać swoje zdanie na dany temat, ale nie podejmuj decyzji za nastolatka i pozwól mu rozwinąć niezależność. Używaj języka "To twój wybór"; "Sam decyduj o tym"; "Ty możesz wziąć za to odpowiedzialność"; "To twoja decyzja".

5. Unikaj skrajności w postawach wychowawczych. Zarówno zbyt mocne "dokręcanie śruby", "reżim domowy" jak i dawanie zupełnej wolności nie jest właściwe.

6. Ustal jasno zasady dotyczące zachowań dziecka np. godzina powrotu do domu, zakaz palenia, picia i zażywania narkotyków. Niech zna też dobrze konsekwencje łamania zasad. Kary dostosuj do wieku i indywidualności dziecka.

7. Zaakceptuj niespokojność i niezadowolenie. Jest to wiek, w którym dziecko buntuje się właściwie przeciwko wszystkim i wszystkiemu. Zawsze jest "na nie". Nie jest niczym nienormalnym, jeśli nastolatek zachowuje się w sposób zmienny i nieprzewidywalny np. "na każdą propozycję wrzeszczy" nie ", a potem trzaska drzwiami". Zwalcza jakieś odruchy, a następnie je akceptuje, kocha rodziców i nienawidzi, wypowiada przeciwstawne sądy. Krytykuj zachowanie dziecka, ale nie jego osobę. Np. "Zachowujesz się niegrzecznie", a nie "Jesteś niegrzeczny". Powiedz mu, co czujesz w tej sytuacji.

8. Pomóż dziecku czuć się dobrze z samym sobą. Unikaj podkreślania słabych stron. Dziecko ma prawo się pomylić, porozmawiaj o tym, co się stało, zapytaj, czy rozumie, na czym polegał błąd i pomóż mu go naprawić. Nie wyśmiewaj, podkreślaj jego dobre strony tak, aby dziecko czuło się pewnie i doceniało własną wartość.
Chwal, kiedy możesz! Dziecku twoje pochwały są bardzo potrzebne. Doceniaj wysiłek, a nie tylko osiągnięty efekt.

9. Pokazuj dziecku, że je kochasz. Nigdy za dużo pocałunków, przytulania, chociaż w tym wieku dzieci się przed nimi bronią. Powiedz czasem "Bardzo cię kocham"; "Jestem z ciebie dumny".

10. Zachęć dziecko, by znalazło coś, co sprawi mu przyjemność, np. sport, gra na instrumencie, zabawa z komputerem, czytanie książek - coś, co pozwoli mu przyjemnie i pożytecznie spędzać wolny czas.

11. Pamiętaj, że to ty jesteś wzorem dla swojego dziecka. Twoja postawa i zachowanie kształtuje jego system wartości. Jeżeli zdarzy ci się popełnić błąd, przyznaj się do niego i przeproś. Zachowaj poczucie humoru. Uśmiechaj się do dziecka pomimo różnych przeciwności losu.

Okres dojrzewania jest pełną ożywienia fazą rozwoju o ogromnym znaczeniu. Może obfitować w stresy zarówno dla samego nastolatka, jak i dla dorosłego.

Intencje rodziców skierowane ku szczęściu, zdrowiu i bezpieczeństwu ich dzieci mogą zostać nienagrodzone.

Nastolatki często mają za złe nieproszone rady i uwagi.
Starają się by uchodzić za dorosłych, niezależnych i samowystarczalnych.

Literatura:
1. A. Arendarska, K. Wojcieszek "Program Siedmiu Kroków"
2. A. Pacewicz "Jak pomóc dziecku nie pić"

Scenariusz z drugiego spotkania z rodzicami

Temat: ZASADY DOMOWEJ PROFILAKTYKI.

Cele:

- dostarczenie podstawowych wiadomości na temat środków odurzających najczęściej używanych przez młodzież
- uświadomienie dzieciom sensu i znaczenia ich udziału w profilaktyce
- zapoznanie rodziców z mitami krążącymi wśród młodzieży na temat alkoholu i narkotyków
- uświadomienie przyczyn sięgania po używki przez młodzież
- pozyskanie rodziców do współpracy ze szkołą w dziedzinie profilaktyki
- zachęcenie do wypróbowania uzyskanej wiedzy w praktyce domowej i do udziału w następnych zajęciach

Przebieg spotkania


1. Przywitanie rodziców i przedstawienie tematu.
2. Przedstawienie podstawowych informacji: jakie narkotyki zażywa młodzież, jak wyglądają, jakie dają efekty, jakie akcesoria związane są z tymi narkotykami oraz statystyk o alkoholu i narkotykach wśród młodzieży. Rozdanie ulotek o narkotykach.
3. Podział rodziców na grupy 5-6 osobowe, praca na temat "Dlaczego młodzież sięga po alkohol i narkotyki?"
4. Podsumowanie i omówienie prac grup, wypisanie na plakacie najważniejszych przyczyn.
5. Przedstawienie rodzicom historii chłopaka, który co jakiś czas pali marihuanę. Rodzice próbują przewidzieć jego odpowiedzi na pytanie "czy przypadkiem nie jest uzależniony?" Ćwiczenie to obrazuje ważny mechanizm uzależnienia - zaprzeczanie.
6. Zapoznanie rodziców z mitami dotyczącymi alkoholu i narkotyków np.: marihuana jest bezpiecznym narkotykiem.
7. Dyskusja rodziców lub odgrywanie scenek. W jaki sposób rodzice powinni rozmawiać z dzieckiem gdy np. dziecko wraca do domu w stanie wskazującym na spożycie alkoholu lub narkotyków.
8. Omówienie zasad profilaktyki domowej, rozdanie materiałów dla rodziców.

Materiały dla rodziców


Zasady domowej profilaktyki

1. Poznaj specyfikę okresu dojrzewania, aby lepiej rozumieć dziecko, jego uczucia i problemy.

2. Określ zasady dotyczące obowiązków domowych dziecka, powrót do domu, stosowania narkotyków, papierosów i alkoholu.

3. Zapoznaj się z informacjami dotyczącymi narkotyków, alkoholu i nikotyny.

4. Zapoznaj się z programem profilaktyki uzależnień, jakie prowadzone są w szkole i gminie.

5. Rozmawiaj z dzieckiem na trudne tematy dotyczące używek. W rozmowach podkreślaj, jak odmawiać, zdobywać przyjaciół i podejmować racjonalne decyzje. Mów o wartościach, jakimi należy się w życiu kierować.

6. Spraw, by wasz dom był miejscem, gdzie dziecko może znaleźć zrozumienie i wsparcie. Poznaj przyjaciół dziecka, pozwól na zaproszenie ich do domu. Spędzaj czas z dzieckiem. Pomóż mu dobrze czuć się ze sobą.

7. Bądź modelem. Dzieci naśladują zachowania rodziców i ważniejsze jest dla nich to, co rodzic robi, niż to co mówi.

8. Zachęcaj dzieci do rzeczy zdrowych i twórczych.

9. Porozmawiaj z rodzicami innych dzieci.

10. Miej oczy otwarte. Obserwuj dziecko. Czujność jest najlepszą profilaktyką. Wiedz jak postąpić, gdy coś podejrzewasz.

Sygnały ostrzegawcze

- Pogorszenie ocen w szkole
- Wagary
- Zmiana przyjaciół
- Utrata zainteresowań
- Ginięcie przedmiotów i pieniędzy w domu
- Częste zmiany nastroju, zmiana aktywności
- Posiadanie różnych przedmiotów związanych z narkotykami, noszenie na ubiorze emblematów narkotycznych

Co robić?

Jeśli od twego dziecka czuć wypitym alkoholem lub podejrzewasz, że miało kontakt z narkotykami
1. Nie wpadaj w rozpacz i przerażenie, nie myśl, że twoje dziecko jest stracone.
2. Pamiętaj, że wiele dzieci próbuje tego zakazanego owocu, co nie znaczy, ze popadnie w nałóg.
3. Nie rób rodzinnej afery - porozmawiaj lepiej, gdy dziecko dojdzie już do siebie o tym, co się wydarzyło.
- Zapytaj, jak to się stało, z kim i w jakich okolicznościach.
- Powiedz, dlaczego cię to martwi i czego się boisz.
- Wyjaśnij, dlaczego używki są szczególnie niezdrowe i ryzykowne dla dzieci i nastolatków.
- Powiedz, co wiesz o wpływie używek na umysł, ciało i psychikę młodego człowieka.

Dzieci chciałyby usłyszeć, że rodzicom na nich zależy, że się martwią tym, co dziecko zrobiło, że chcieliby naprawdę zrozumieć, dlaczego tak się stało, że kochają dziecko i chcą mu pomóc. Jeżeli pomimo twoich wysiłków niepokojąca sytuacja powtórzyła się, zwróć się do specjalisty.

Literatura:

1. Jerzy Mellibruda "Tajemnica ETOH"
2. Marzena Pasek "Narkotyki przy tablicy"
3. Alicja Pacewicz "Jak pomóc dziecku nie pić?"

Scenariusz z trzeciego spotkania z rodzicami


Temat: JAK REAGOWAĆ W SYTUACJACH ZACHOWAŃ AGRESYWNYCH?

Cele:

- przybliżenie wiadomości na temat agresji i przemocy
- poznanie przyczyn zachowań agresywnych
- zwrócenie uwagi na uwarunkowania powstawania przemocy i agresji
- wypracowanie reguł postępowania w przypadku zachowań agresywnych
- wskazanie prawidłowych zachowań wobec przejawów agresji swoich dzieci

Przebieg spotkania


1. Powitanie rodziców i przedstawienie tematu.
2. Rozdanie kartek rodzicom, na których mają za zadanie odpowiedzieć na pytanie "Jakiego rodzaju agresji moje dziecko doświadczyło w szkole?"
3. Uporządkowanie wypowiedzi rodziców. Wygłoszenie referatu na temat agresji i przemocy.
4. Omówienie czynników sprzyjających powstawaniu agresji w domu i w szkole - rozmowa z rodzicami.
5. Praca w grupach na temat "Reguły postępowania w przypadku wystąpienia agresji" - rodzice wypisują pomysły na plakatach. Omówienie wyników ewentualnie zapisanie najważniejszych reguł na tablicy.
6. "Burza mózgów" na temat "Jak zapobiegać agresji?" Podsumowanie pracy w formie zapisywania najciekawszych odpowiedzi na karteczkach a następnie przyklejanie ich na zbiorowym plakacie.
7. Omówienie wpływu rodziny na zachowanie dziecka.

Materiały dla rodziców

"Na drodze przemocy nie można dotrzeć
do lepszej przyszłości".


Jan Paweł II

Jak reagować w sytuacjach zachowań agresywnych?

Definicja agresji

Działanie skierowane przeciwko ludziom lub przedmiotom wywołującym u osobnika niezadowolenie lub gniew. Agresja jest odpowiedzią na frustrację.
Mówi się, że Agresja jest dramatycznym wołaniem o pomoc.

Przemoc

Są to wszystkie nieprzypadkowe, agresywne zachowania skierowane przeciwko innej osobie (przemoc fizyczna i przemoc psychiczna).

Czynniki sprzyjające agresji

Agresja, wściekłość i złość rodzą się u ludzi wówczas, gdy ich potrzeby i oczekiwania nie są zaspokajane i gdy nie mogą osiągnąć zamierzonych celów. Czasami osoby reagują agresywnie wobec osób niezwiązanych z daną sprawą, gdy niemożliwa jest reakcja wobec tych, którzy agresję wyzwolili.

1. Negatywne nastawienie innych do dziecka, brak miłości, ciepła i kontaktu.
2. Masmedia - kino, telewizja, video oraz czasopisma dla młodzieży przedstawiające przemoc.
3. Stosowanie przez dorosłych metod wychowawczych opartych na sile "przemoc rodzi przemoc".
4. Zbyt duża swoboda, brak zasad wychowawczych lub odwrotnie, zbyt duży reżim i za mało wolności.
5. Niepowodzenia w nauce.
6. Brak akceptacji w grupie rówieśników lub ze strony nauczycieli.
7. Wywieranie presji przez uczniów starszych i odwrotnie.
8. Chęć zwrócenia na siebie uwagi.
9. Brak tolerancji, zrozumienia.
10. Niska samoocena
11. Brak asertywności.
12. Porównywanie dziecka do dziecka.
13. Poczucie niesprawiedliwości.
14. Zła rywalizacja.
15. Różnica w statucie materialnym rodzin.
16. Ograniczanie możliwości realizacji zainteresowań.

Reguły postępowania w przypadku wystąpienia agresji:

1. Przerwać sytuację konfliktową, uspokoić dziecko, (gdy trzeba przytulić, nie reagować zbyt gwałtownie, zachować spokój).
2. Wysłuchać stron starając się zachować dystans do sytuacji.
3. Ustalić przyczynę konfliktu.
4. Wspólnie poszukiwać sposobu rozwiązania konfliktu starając się nie narzucać gotowych rozwiązań.
5. Upewnić się, czy agresor zrozumiał swoje negatywne zachowanie, w razie potrzeby wymierzyć karę, zadbać o poniesienie kosztów wywołanych celową agresją.
6. Podkreślać pozytywne cechy ucznia agresywnego i starać się skierować jego energię na rozwijanie zainteresowań, np. w sporcie.

Jak przeciwdziałać agresji?


1. Rozmawiać z dzieckiem dowartościowując je poprzez podkreślanie dobrych stron.
2. Angażować dziecko w obowiązki domowe dbając o to by jego zadania nie przerosły możliwości i były adekwatne do wieku.
3. Zachęcać dziecko do rozwijania swoich zainteresowań i udziału w zajęciach pozalekcyjnych w szkole.
4. Ustalić i przestrzegać reguł postępowania w domu i w szkole.
5. Dbać o dobry kontakt z dzieckiem.
6. Okazywać dziecku uczucia i akceptować je takim, jakim jest.
7. Wykształcić w dziecku umiejętność realnej oceny swojej wartości.
8. Wytworzyć potrzebę osiągnięć.
9. Wytworzyć potrzebę zdobywania szacunku innych.
10. Kontaktować się ze specjalistami (wychowawca, pedagog szkolny, psycholog) w sytuacjach budzących niepokój.

Literatura:

1. Jeno Ranschburg "Lęk, gniew, agresja".
2. Elliot Aronson "Człowiek istota społeczna"
3. M. Bójko "Przemoc w TV, przemoc w życiu, bomba z opóźnionym zapłonem"

 

Opracowanie: Jolanta Beata Zarzecka- Łępicka
Agnieszka Krzywicka

Wyświetleń: 4629


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.