Katalog

Stefania Kulij
Zajęcia przedszkolne, Referaty

Mutyzm selektywny

- n +

Mutyzm selektywny

Mutyzm - zahamowanie wypowiadania się (zarówno spontanicznego jak i w odpowiedzi na pytania) przy braku uszkodzenia jakiejkolwiek ze struktur biorącej udział w tej czynności; objaw niektórych chorób psychicznych. [Encyklopedia PWN - 1994]

Mutyzm selektywny, którym bywa dotknięte 1 na 500 dzieci (częściej dziewczynki niż chłopcy) to fobia społeczna, to lęk przed rozmowami z nieznajomymi. Takie dziecko jest gotowe na wszystko by uniknąć tego lęku, sądzimy, że celowo przestaje mówić, tymczasem przestaje mówić by się nie bać. Przyczyną wystąpienia mutyzmu może być nagła zmiana w życiu dziecka (np. przeprowadzka) ale może to także być upór bądź bardzo silna wola.

Dzieci dotknięte mutyzmem są bardzo czułe na swoim punkcie, boją się zostać wyśmiane, obmówione przez kolegów. Są nadwrażliwe, chcą być pewne że wszystko robią dobrze i nie wypadają głupio. Nie chcą odpowiadać dopóki nie są pewne w 100% swojej odpowiedzi. Mają niskie poczucie własnej wartości.

Dla takich dzieci pierwszy dzień w przedszkolu czy szkole jest wstrząsającym przeżyciem. Czują się osamotnione. Koledzy nie chcą ich poznać bo z nimi nie rozmawiają. Nauczyciele również bywają zniechęceni bo w klasie (grupie) jest dziecko, które nawet nie skinie głową a czasem w ogóle nie reaguje.

Dla większości dzieci wyprawa na zakupy to przyjemność, natomiast dla dzieci z mutyzmem to także bariera trudna do pokonania. Otoczenie reaguje na takie dzieci różnie. Czasem ludzie się na nich złoszczą bo oczekują odpowiedzi, kiedy pytają np. o imię, spodziewając, że je usłyszą. Uważają, że dziecko jest niegrzeczne bądź głuche albo źle wychowane bo ignoruje otoczenie. To trudne. Rodzice wtrącają się by uratować sytuację ale nie wiedzą czy dobrze postępują. Złoszczą się, denerwują, że dzieci postępują w ten sposób. Łatwiej byłoby zostawić dziecko w domu, ale ono musi być wśród ludzi i jakoś to znieść, chociaż dla niego to bardzo trudne.

Dzieci dotknięte mutyzmem musza kontaktować się z ludźmi, muszą znajdować się w sytuacjach, sytuacjach których spotkają nieznajomych. Celem terapii dzieci dotkniętych mutyzmem jest zwiększenie ich pewności siebie oraz uwolnienie dziecka od lęku przed mówieniem. Początek terapii to proste zabawy polegające na liczeniu. Dzieci oceniają swój poziom lęku w skali od 1-5(starsze). Terapeuta celowo zadaje pytania na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi np. Do czego służy mapa?DO czego się przydaje?- zachęca do odpowiedzi, chwali za każde usłyszane słowo.

Ważnym elementem terapii jest próba zmiejszania irytacji otoczenia. Gniew najbliższych zwiększa lęk dziecka. To krępujące kiedy dziecko nie odpowiada ludziom w sklepach. Terapia zaczyna się od stawiana dziecku bardzo prostych zadań, takich jak w/w liczenie. Stopniowo wprowadza się zadania budzące coraz większy lęk, przeplatane relaksem. Stopniowo zwiększa się wymagania. Rodzice delikanie zmuszają dziecko do mówienia, odmawiaja wsparcia okazywanego do tej pory. Powinni stwarzać sytuacje, w których dzieci zechcą mówić(np. zaprosić kolegów), gdyż w domu dzieci te całkowicie się zmieniają, bawią są pewne siebie.

Terapia dzieci dotkniętych mutyzmem bywa żmudna i wymaga zarówno od terapeuty, nauczycieli jak i rodziców wiele cierpliwości. Kiedy takie dzieci podrosną ich stosunek do świata się zmieni ale już zawsze będą bardzo ostrożnymi ludźmi.

[opracowanie na podstawie filmu telewizji BBC emitowanego w TVP 2 17 maja 2003 r]
 

Opracowanie: Stefania Kulij

Wyświetleń: 12704


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.