Katalog

Agnieszka Podlasiak-Makowska
Zajęcia przedszkolne, Artykuły

Kinezjologia w wychowaniu przedszkolnym

- n +

Kinezjologia w wychowaniu przedszkolnym

Jak co roku korzystając z bogatej oferty warsztatów metodycznych dla nauczycieli, tym razem moją ciekawość wzbudziły warsztaty z kinezjologii.

Czym jest kinezjologia?

Z greckiego "kinesis" oznacza ruch, tak więc jest to nauka o ruchu, o tym jak rozwija się dziecko i dorosła osoba, gdy wykorzystuje ruch. Kinezjologia edukacyjna służy uruchomieniu intelektualnego potencjału drzemiącego w każdym człowieku. Wykonanie ćwiczeń ruchowych aktywizuje i stymuluje odpowiednie obszary mózgu, powodujące zwiększanie ilości połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu jako całości.

Autorem kinezjologii jest amerykański pedagog Paul Dennison, który w latach 70-dziesiątych prowadził badania nad przyczynami i leczeniem trudności w uczeniu się. Na początku badał zależność między ruchem a rozwojem mowy oraz zdolnością czytania i pisania u dzieci. Podczas badań zauważył, że dzieci, które we wczesnym dzieciństwie na przykład z powodu choroby, zaniedbania lub braku odpowiednich warunków nie miały możliwości swobodnego raczkowania, dotykania lub gryzienia, w późniejszym okresie nabywały umiejętność mówienia. Zwrócił też uwagę na to, że dzieci, które omijają etap raczkowania i od razu zaczynają chodzić lub korzystają z chodzików, częściej mają trudności w uczeniu się. Raczkowanie polegające na naprzemiennych ruchach kończyn aktywuje rozwój ciała modzelowatego, czyli dróg nerwowych między półkulami mózgu. Dzięki temu mogą one z sobą łatwiej współpracować.

Tak więc, ćwiczenia stworzone przez dr Dennisona aktywizują obie półkule mózgowe, co pozwala człowiekowi w pełni wykorzystać swój potencjał. Opierając się o swoje badania i doświadczenia stworzył "gimnastykę mózgu". Program ten ma na celu aktywizację układu nerwowego.

Ćwiczenia Dennisona poprawiają koncentrację i uruchamiają obie półkule mózgowe. Dzięki tym ćwiczeniom można równocześnie rozciągać mięśnie i niwelować ich napięcie. Zlikwidowanie napięcia mięśniowego sprawia, że mózg może wykorzystać całą energię do przetwarzania i przyswajania informacji płynących z zewnątrz, czyli do uczenia się.

Najnowsza wiedza na temat pracy naszego mózgu, jego budowy, struktur i funkcjonowania w pełni wskazuje i uzasadnia zależność między poprawą uczenia się a ruchem. W mózgu i ciele uczenie się przyjmuje formę komunikacji między neuronami. Gdy nasze zmysły są pobudzone, komórki nerwowe formują wypustki, tzw. neuryty i dendryty, do innych neuronów. Umożliwiają one "porozumiewanie się" komórek nerwowych. Dzięki temu możemy sobie przypominać lub zapamiętywać informacje. W miarę jak wzrastamy, poruszamy się, uczymy, komórki układu nerwowego łączą się w bardzo skomplikowane wzory dróg nerwowych.

Ruch fizyczny ułatwia uczenie się, ponieważ uaktywnia połączenia nerwowe w organizmie.

Paul Dennison opracował ćwiczenia, które zebrał w dziewięć zestawów (umiejętność uczenia się, koncentrację, płynne czytanie, głośne czytanie ze zrozumieniem, uważne słuchanie i jasne wypowiadanie się, ułatwienie pisania i rysowania, rysowanie twórcze i ekspresyjne, ortografia, umiejętności matematyczne) stymulujących wybrane obszary mózgu, do których dobrane są odpowiednie rodzaje ćwiczeń.

Ćwiczenia są przydatne nie tylko w pracy z dziećmi, ale także mogą być stosowane przez osoby dorosłe. Jednym słowem, ćwiczenia te powinni stosować właściwie wszyscy. Gimnastyka mózgu ma pozytywny wpływ na każdego, ponieważ angażuje obie strony ciała uaktywniając równocześnie obie półkule mózgu.

Zestawy ćwiczeń z kinezjologii pomagają nam w pokonywaniu stresu i napięcia wynikającego z trudności życia codziennego, komunikowaniu się z innymi ludźmi, uczeniu się i zdawaniu egzaminów, przezwyciężaniu trudności związanych z dysleksją, dysgrafią i dysortografią oraz w zrozumieniu procesów neurofizjologicznych i ich roli w procesie uczenia się.

Chciałabym zachęcić nauczycieli, aby sięgali po ćwiczenia gimnastyki mózgu, ponieważ program nauczania w przedszkolu jak również w póżniejszym okresie edukacji szkolnej jest tak skonstruowany, że wymaga od uczniów korzystania głównie z lewej półkuli. Podczas takich czynności jak pisanie, czytanie czy liczenie, dzieci opierają się na analizie i odtwarzaniu. Niemal wcale nie używa się przy tym wyobraźni. Niewiele jest uczniów z dominującą lewą półkulą, którzy radzą sobie z nauką. Większość dzieci ma problemy w szkole z wypowiadaniem się na piśmie i analizą szczegółów. Dzieci borykające się z problemami w szkole uważane są za niezdolne i nadpobudliwe, a ich problemy mogą wynikać (jak wskazuje dr.Dennison) z nie zsynchronizowanej współpracy obu półkul mózgowych. W efekcie przestają lubić szkołę i nie chcą się uczyć.

 

Opracowanie: mgr Agnieszka Podlasiak-Makowska

Wyświetleń: 992


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.