Katalog

Krystyna Romanowska
Różne, Artykuły

Jak poprawić relacje nauczyciele-rodzice

- n +

Jak poprawić relacje nauczyciele - rodzice

Pójście dziecka do szkoły może być momentem krytycznym w życiu jego rodziny (szczególnie, gdy dziecko wcześniej nie było w przedszkolu).

Rodzice, którzy dotychczas sami zajmowali się swoim dzieckiem, teraz oddają je pod opiekę często obcym sobie ludziom. Nie są pewni, czy dziecko sobie poradzi, czy uzyska potrzebne wsparcie, będzie dobrze traktowane. Obawy rodziców wynikają również z powodu oceny jego dziecka przez szkołę (nikt nie lubi słuchać złych rzeczy o własnych dzieciach). W domu dzieci raczej są obserwowane, reaguje się na ich zachowania, dużo rzadziej ocenia, a przynajmniej nie tak jak w szkole.

To pierwsze czynniki budujące pewnego rodzaju barierę między rodzicami a szkołą.

Czasami ożywają też u rodziców przykre wspomnienia związane z własną edukacją dlatego z góry źle im się ona kojarzy. Poza tym zdają sobie również sprawę z faktu, że teraz nastąpi pewnego rodzaju ocena ich dotychczasowej pracy wychowawczej nad dzieckiem, czy dobrze wypełnili swoje dotychczasowe role i przygotowali dziecko do tego etapu rozwoju.

Często też rodzice nie mają pewności, czy potrafią pomóc swoim dzieciom w nauce i zachowują wówczas postawę roszczeniową - niech szkoła nauczy od tego jest - albo unikają kontaktu z nauczycielami.

Nauczyciele również obawiają się kontaktów z rodzicami, są przekonani, że rodzice nie chcą z nimi współpracować lub robią to niechętnie, często spostrzegają ich jako nieodpowiedzialnych, niekompetentnych, roszczeniowych albo nadopiekuńczych. Niechęć rodziców do kontaktu, brak zaangażowania w życie szkoły, interpretują jako obojętność na dobro dziecka lub lekceważenie własnej osoby.

Takie nastawienia obu stron nie wpływają na dobrą współpracę.

Szkoła, nauczyciele muszą wpływać na zmianę tych relacji.

Najczęstszą formą wzajemnych kontaktów są tzw. wywiadówki, czyli spotkania z rodzicami. Bardzo często mają one niewłaściwą formę i polegają na starciu obu stron: z jednej nauczyciela narzekającego na uczniów i słabe wsparcie rodziców, z drugiej rodzice, którzy nie do końca rozumieją zarzuty, pretensje do ich dzieci i najchętniej poszliby do domu.

A przecież nie musi tak być. Organizując spotkania z rodzicami powinniśmy nastawić się pozytywnie, wierzyć, że oni chcą nam pomóc w pracy z ich dziećmi. Poza tym, zawsze winniśmy pamiętać, jakie oni mają obawy i opory. Musimy, więc zachować wiele taktu, a spotkania dobrze przygotować. Przed spotkaniem należy określić charakter spotkania (zebranie informacyjne, warsztaty edukacyjne dla rodziców itp.), jego temat, cel i efekty (po co odbywa się to spotkanie, co chcesz osiągnąć, w jaki sposób skorzystają na nim rodzice).
Najlepiej byłoby, aby na każdym spotkaniu pojawił się chociaż element warsztatu albo zajęć integracyjnych. Już przed organizowaniem pierwszego spotkania winniśmy zebrać możliwie dużo informacji o grupie naszych rodziców:
- średnia wieku i ekstrema
- wykształceniu
- charakter społeczności, z której się wywodzą rodzice
- ich sytuacja społeczna
- ich nastawienie do szkoły
- oczekiwania
- inne.

Należy przygotować szczegółowy plan spotkania. Nigdy nie powinno ona być poświęcone tylko omawianiu ocen i zachowaniu uczniów. Kontakty z rodzicami nie są zbyt częste i nie należy marnować żadnego z nich zwłaszcza, że problemów jest wiele a rodzice też mają swoje oczekiwania. Przygotowując plan, należy sporządzić listę pomocy, które będą nam potrzebne (plansze, foliogramy, ulotki informacyjne itp.) oraz przygotować się na ewentualne trudności związane z tematyką spotkania. Dobrze jest spróbować przewidzieć jakiego typu pytania mogą zadawać rodzice, jakie wątpliwości mogą wyrażać oraz jak możemy na nie odpowiedzieć, zareagować. To na pewno daje komfort psychiczny ale też pozytywnie wpływa na kształtowanie naszego wizerunku wśród rodziców, kiedy jesteśmy dobrze przygotowani do spotkania.

Jeżeli przygotowujemy rodzicom jakieś materiały, należy zadbać o ich jakość, o to by były jasno sformułowane, czytelne i przygotowane w odpowiedniej, wystarczającej wszystkim ilości. Należałoby też wcześniej pomyśleć, w którym momencie te materiały rozdamy rodzicom, aby nie robić bałaganu i zamieszania.

O czasie, miejscu i temacie spotkania powiadamiamy rodziców z odpowiednim wyprzedzeniem, nigdy w tzw. ostatniej chwili. Ważne jest również odpowiednie przygotowanie sali: przewietrzenie jej, zadbanie o wystrój, odpowiednie do formy zajęć ustawienie krzeseł). Właśnie ustawienie krzeseł odgrywa często ważną role na takich spotkaniach. Należy raczej unikać klasycznego ustawienia rzędami chyba, że spotkanie jest typowo informacyjne. Można ustawić krzesła przy kilku rozstawionych stolikach, w półkolu albo w kręgu. Półkole dobre jest przy podejmowaniu grupowych decyzji, koło przy warsztatach lub pracy w mniejszych grupach. Przy pracy w grupach problemowych najlepiej ustawić krzesła wokół kilku stolików.

Samo spotkanie winno zacząć się od przedstawienia się (jeśli to pierwsze spotkanie) oraz osób towarzyszących, jeśli takie są. Następnie winniśmy przedstawić temat i cel spotkania, powiedzieć ile przewidywalnie może potrwać i przedstawić plan. Omówić należy również pewne zasady np. zabierania głosu, odpowiedzi, sposobach podejmowania decyzji itp.

Wskazane jest bardzo korzystanie z metod aktywizujących uczestników (burza mózgów, praca w podgrupach i parach, metaplan itp.). Należy też zachęcać i ośmielać rodziców do zadawania pytań w razie jakichkolwiek wątpliwości. Pojawiające się problemy najlepiej pogrupować i w miarę możliwości rozwiązywać na bieżąco bądź przygotować je na kolejne spotkania. Żaden problem nie powinien pozostać bez propozycji rozwiązań.

Na zakończenie winno nastąpić podsumowanie, podziękowanie rodzicom za przybycie a po spotkaniu przemyślenie czy się udało, co można było zrobić inaczej itp.

Pamiętać warto również o tym, aby być miłym, uśmiechniętym, mówić wolno i wyraźnie, wychodzić zza biurka i przybliżać się do słuchaczy, używać gestów do ogniskowania uwagi.

Spotkanie, na którym omawiano szczególnie ważne problemy, może się zakończyć zawarciem kontraktu bądź umowy pomiędzy rodzicami (rodzicem) a wychowawcą. Pisemna forma wzajemnych zobowiązań bardziej mobilizuje.
Można również zastanowić się nad jakąś formą zaproszeń dla rodziców, na którym umieścić można temat i plan spotkania. Już sama forma grzecznościowa na wstępie - serdecznie zapraszam - na pewno wpłynęłaby pozytywnie na rodziców.

Podobnie forma przekazywania informacji o uczniu mogłaby być sporządzona w postaci np. listu do rodzica, w którym w pierwszej kolejności być powinny informacje dobre, sukcesy, choć te najdrobniejsze a dopiero na końcu to, nad czym jeszcze trzeba pracować opracowane również w odpowiedniej formie. W liście można również podziękować rodzicom za współpracę, wspólne rozwiązywanie problemów itp.

BIBLIOGRAFIA:

1. M. Mendel, Animacja współpracy środowiskowej.
2. T. Garstka, Kontakty z rodzicami.
3. E. Maksymowska, E. Tołwińska-Królikowska, M. Werwicka, Pierwsze spotkanie z rodzicami.
4. E. Maksymowska, Wspieranie rodziców w wychowaniu.
5. M. Pomiatowska, B. Walkiewicz, Efektywne zebrania.
 

Opracowanie: Krystyna Romanowska

Wyświetleń: 2020


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.