Katalog

Dorota Łapińska
Różne, Scenariusze

Nałogi i ich zgubny wpływ

- n +

Scenariusz inscenizacji "Nałogi i ich zgubny wpływ"

SCENA I

Nauczyciel:
Sprawdźmy teraz, jak opanowaliście ostatnią lekcję. Proszę. Co to jest uzależnienie?

Uczeń 1: Uzależnienie jest to chorobliwy stan psychiczny, który polega na wytworzeniu się przymusu przyjmowania pewnych substancji lub wykonywania pewnych czynności.

Nauczyciel: Bardzo dobrze. A które to substancje mają na psychikę człowieka taki wpływ, że aż powstaje uzależnienie?

Uczeń 2: Narkotyki, alkohol, papierosy to znaczy nikotyna i wiele lekarstw.

Nauczyciel: Zgadza się. A dlaczego te substancje stają się dla człowieka takie atrakcyjne?

Uczeń 3: Z wielu powodów: Tak działają na mózg, że jedni odczuwają przyjemność, inni zapominają o swoich kłopotach, jeszcze inni chcą się za ich pomocą wkupić do jakiejś paczki. A są też i tacy, którzy chcą po prostu zrobić na złość swoim rodzicom i tak demonstrują bunt.

Nauczyciel:
Jeśli mają tyle zalet, to dlaczego są złe?

Uczeń 1: Bo człowiek po nich przestaje być sobą i zachowywać się normalnie.

Uczeń 2: I robi głupie i złe rzeczy.

Uczeń 3: I wcale nie zdaje sobie z tego sprawy.

Uczeń 1: Jest mu przyjemnie, ale te substancje dają mu coraz mniej zadowolenia. Potrzebuje coraz większych dawek i coraz częściej.

Uczeń 2: Wszystkie one trują organizm człowieka. I zatruwają go coraz bardziej.

Uczeń 3: No i wreszcie można przedawkować i się już nie obudzić, albo tak zrujnować swoje zdrowie, że się do niczego nie będziemy nadawać.

Uczeń 1: Najgorsze są narkotyki, bo wystarczy, że się ich spróbuje jeden raz i już powstaje potrzeba ponownego ich zażycia.

Nauczyciel: No widzę, że ostatnia lekcja została opanowana wzorowo. Słucham, co chciałeś powiedzieć?

Uczeń 2: Proszę pana ja czegoś tu jednak nie rozumiem. Wszyscy wiedzą, że narkotyki, alkohol, nikotyna są takie zabójcze, to czemu tyle ludzi to zażywa, nawet nasi rodzice palą i piją. Powinni z tym skończyć, a oni nawet nie próbują.

Nauczyciel: Właśnie dlatego nazywa się to uzależnieniem. Ci, którzy wpadli w nałóg chcieliby z nim zerwać, ale nie potrafią. Potrzeba jest silniejsza od rozumu.

Uczeń 2: Ja sobie tego nie potrafię wyobrazić.

Nauczyciel: Hm...To spróbujmy tak: Czy człowiek może żyć bez wody?

Uczeń 2: Nie, bo umrze. Bez wody nie ma życia.

Nauczyciel: To wyobraź sobie siebie na pustyni w temperaturze 40 stopni Celsjusza i bez zapasu wody.

Uczeń 2: No bardzo chciałoby mi się pić.

Nauczyciel: Najpierw by ci się bardzo chciało, potem pragnienie byłoby straszliwe, a....

Uczeń 2:
... a na koniec bez wody bym umierał.

Nauczyciel: Tak właśnie odczuwa pragnienie narkoman, alkoholik, czy palacz.

Uczeń 2: Chyba wreszcie zrozumiałem.

Nauczyciel: A najgorsze w tym wszystkim jest to, że nałogowcy rujnując swoje zdrowie niszczą też zdrowie swoich najbliższych, krzywdzą swoje dzieci i całe rodziny i..... ech co tu dużo mówić!

Uczeń 1: Ale papierosy co prawda uzależniają, nie są jednak chyba takie szkodliwe?

Nauczyciel: Czyżby?

SCENA II

Diabeł:
(zaciera ręce, chodzi niecierpliwie).

Na mieszam, na mącę, sprowadzę na manowce, a potem się będę śmiał. Do mądrych nie pójdę, ale do tych głuptasów co się chcą popisać, co to się im wydaje, że wszystkie rozumy pozjadały. NO CHODŹCIE, CHODŹCIE....
(do siebie)
Zniszczę to ludzkie robactwo.
(na widok idących chłopców z tornistrami śpiewa)
Papierosy, papierosy, bardzo tanie,
Papierosy, papierosy, kupujcie panowie, panie.

Chłopiec I: Po ile?

Diabeł: Tylko po 3 złote. Do wyboru, do koloru.

Chłopiec II: Macie forsę? Chodźcie kupimy. Taka okazja!

Chłopiec III: Czekaj, czekaj. Mój brat pali paczkę dziennie. To w miesiącu wychodzi mu 90 zł. Prawie bańka. A przez rok to zaoszczędziłby aż 1080 zł.

Chłopiec I: O rany! Toż to pół komputera, albo 3 rowery.

Chłopiec II: Albo super wycieczka. Macie rację, ja też w to nie wchodzę. Chodźcie.

(diabeł syczy i chowa się za tablicę)

(w tle)
Ole, ole, ole, ole. diabelskiej mocy nie boję się.
Ole, ole, ole, ole przekabacić nie damy się.

SCENA III

(Na scenę wychodzą 2 dziewczyny i chłopak modnie ubrane, naprzeciw nich diabeł cieszy się)

Diabeł: (śpiewa)
Papierosy, papierosy, to ostatni krzyk dziś mody.
Papierosy, papierosy są dla szpanu i urody.
Papierosy, papierosy...

Chłopiec: A ty co? Z choinki się urwałeś? Czy ci odbija?

Dziewczyna I: Papierosy i moda. Dawno i nieprawda. Nie wiesz, że obecnie wśród młodzieży palenie jest w złym stylu. Nawet ci co palą, za wszelką cenę chcą się odzwyczaić, bo ten nałóg utrudnia im życie.

Chłopiec: I Tobie też radzimy zmień swoje upodobania, jeśli chcesz być atrakcyjny.

Diabeł: Ale dlaczego...? Przecież papieros jest taki elegancki, dodaje szyku i urody.

Dziewczyna II: O jakiej ty elegancji i urodzie mówisz? Ciuchy cuchnące, włosy też. Palce i zęby żółte. Paznokcie łamliwe. Cera ziemista, a starzeje się 3 razy szybciej, niż normalnie. I to ma być uroda?!

Chłopiec: Ja tam nigdy nie pocałowałbym dziewczyny, której z buzi cuchnie, jak z komina.

Dziewczyny: I nawzajem. Żegnamy Waści. (odchodzą, a diabeł cofa się za tablicę bardzo zły)

Ole, ole, ole, ole oszpecić nie damy się.
Ole, ole, ole, ole, złym mocom oprzemy się.

SCENA IV

(Na scenę wychodzi rodzina z synem. Zatrzymują się. Ojciec maca się po kieszeniach, wyciąga paczkę papierosów. Diabeł wygląda zza tablicy. Ojciec chce wyjąć papierosa)

Diabeł: No, nareszcie. Ci są moi. Już mi się nie wywiną. (zaciera ręce, wyskakuje przed nimi w podskokach i śpiewa):
Papierosy, papierosy, zdrowe są jak wszyscy wiecie.
Papierosy, papierosy dla dorosłych i dla dzieci.
Papierosy, papierosy, używajcie se do woli.
Z papierosem, z papierosem, z papierosem nic nie boli.

Żona: (zamachuje się torebką na diabła) Zgiń i przepadnij siło nieczysta. Nie wciskaj nam tu swoich herezji.(wznosi oczy do nieba) Boże, pomóż nam. (diabeł chowa się zdziwiony, ale wygląda i podsłuchuje, żona zabiera mężowi ze złością papierosy i wyrzuca). A ty skończ już wreszcie z trucizną.

Mąż: (rozgniewany) Nie będzie mną baba rządzić. Chcę palić i będę. A ty doigrasz się przez swój upór, że rzucę wszystko i odejdę.

Żona: To nie mój upór każe mi walczyć z twoją głupotą, ale miłość, a tobie nikotyna już całkowicie zlasowała mózg. Papieros jest dla ciebie ważniejszy niż dziecko, żona, rodzina, zdrowie... Czyż to nie paranoja?!

Dziecko: Cicho. Robicie z siebie pośmiewisko. Wszyscy na was patrzą. Tato, mama ma rację. Musisz rzucić palenie. Jeśli tylko my coś dla ciebie znaczymy i zdrowie nas wszystkich jest dla ciebie ważne, to nas posłuchasz i zrobisz z tym porządek.
W szkole rozdano nam ulotki na temat papierosów. Tylko spójrz, jakie to świństwo!
(prezentacja plakatu, odczytywanie nazw trucizn z naciskiem na ich działanie)

Matka: (do męża) No widzisz!?....widzisz?

Mąż: (ze złością) Dość. Niech wam będzie. Tym razem wam ustąpię. Wam się wydaje, że to takie proste. Myślicie, że ja nie wiem, jakie świństwo. Ale nie potrafię........ Nie potrafię rzucić. Nic nie rozumiecie...

Córka: Tato, są sposoby, żeby sobie pomóc.

Matka: Trzeba tylko bardzo chcieć się wyzwolić. Przemyśl to jeszcze. Bardzo cię prosimy. Obiecaj, że się nad tym zastanowisz.

Diabeł: Nic nie obiecuj... Nie obiecuj... To same bzdury... Chcesz wejść babom pod pantofel?

Żona: Nie słuchaj tych szatańskich podszeptów. Kochamy Cię i będziemy cię wspomagać.

Mąż: (po dłuższym oczekiwaniu) Obiecuję. Spróbuję.

Ole, ole, ole, ole w samozagładę nie wciągnę się
Ole, ole, ole, ole złe moce nie kuście mnie

SCENA V

Dyrektor:
Pani Joasiu. Czy zgłosili się już kandydaci na stanowisko kasjera?

Sekretarka: Tak Panie Dyrektorze. Czy mam prosić?

Dyrektor: Oczywiście.

Sekretarka: Pan X i Pan Y.

Dyrektor: Witam panów. (podaje rękę). Proszę się nie denerwować, rozluźnić się Może papierosa?

X: Dziękuję, nie palę.

Y: Ja również dziękuję, ale przed chwilą skończyłem Byłoby za dużo.

Dyrektor: Proszę mi o sobie coś opowiedzieć. Panie X, jakie ma pan wykształcenie?

X: Mam wykształcenie średnie ogólnokształcące,

Dyrektor: Jakim uczniem był pan z matematyki?

X: Raczej dobrym...No, może średnim.

Dyrektor: Prawo jazdy pan ma?

X: Niestety, nie mogłem sobie pozwolić na kupno samochodu, a więc i prawo jazdy nie było mi potrzebne.

Dyrektor: Na komputerze też pan nie potrafi pracować, domyślam się.

X: Z komputerem jestem z grubsza oswojony i chętnie się douczę. Bardzo zależy mi na tej pracy. Dodam jeszcze, że jestem zdrowy i energiczny.

Dyrektor: A Pan, Panie Y, jak odpowiedziałby na moje pytania?
Y: Skończyłem liceum ekonomiczne i dwa lata studiów z informatyki na politechnice. Musiałem je przerwać ze względów rodzinnych. Mam prawo jazdy i samochód.
Znam dwa języki obce: angielski nieźle, bo byłem jakiś czas w Anglii i trochę język rosyjski. Również jestem zdrowy

Dyrektor: To chyba wszystko, co chciałbym wiedzieć. Dziękuję panom. O decyzji poinformujemy w najbliższym czasie telefonicznie. (podaje rękę i panowie wychodzą, a dyrektor zwraca się do sekretarki).

No to jak się Pani wydaje, Pani Joasiu? Kogo zatrudnimy?

Sekretarka: Sama nie wiem. Obaj wydają się w porządku.
(zwraca się do widowni) A wam jak się wydaje? Który z nich dostanie tą pracę?

(do dyrektora) A ostatecznie jaka jest pana decyzja, Panie Dyrektorze?

Dyrektor: Czyżby jeszcze Pani nie poznała moich zasad? Nigdy nie zatrudniam palacza.

Sekretarka: Wiem o tym, ale nie chciałam nic sugerować, bo kwalifikacje pana Y zdecydowanie są wyższe.

Dyrektor: Ale na dalszą metę wybór X bardziej mi się opłaci. I powinna pani wiedzieć z jakich powodów

Sekretarka: Wiem, wiem: Po pierwsze: Palacz traci dużo czasu w pracy na papierosa, a więc jest mniej efektywny, no i trzeba mu wydzielić miejsce na palarnię Po drugie: Częściej i poważniej choruje. Trzeba organizować zastępstwa , a to są dodatkowe koszty.
Po trzecie: Palacz stwarza zagrożenie wypadkowe w miejscu pracy Po czwarte: Zwiększają się koszty klimatyzacji, ogrzewania i sprzątania pomieszczeń itp. itd. Jednym słowem palacz jest niewygodny i dużo kosztuje.

Dyrektor: Tak jest. Moja zasada brzmi: Nie zatrudniamy nałogowców. Pani Joasiu podpisujemy umowę z panem X.

Narrator: A teraz trochę faktów:

Producenci papierosów wydają rocznie 6 miliardów dolarów na reklamę, by zachęcić młodzież do palenia. Chcą sprawić, aby młodzi ludzie uwierzyli w to, że gdy palą, stają się bardziej atrakcyjni, odlotowi, fajni, są lepiej akceptowani przez rówieśników. Badania wykazują, że codziennie około 500 polskich dzieci rozpoczyna palenie. Producenci papierosów w reklamach, filmach, kreskówkach wmawiają młodzieży, że palenie to akt wolności, buntu, wolnego wyboru, sukcesu.

A tymczasem nie oszukujmy się tytoń zabija. Każdego roku w Polsce 100 tysięcy zgonów ma bezpośredni związek z paleniem papierosów. Tytoń bardzo skraca życie i pogarsza jego jakość.

Nie dajmy się wciągnąć i namówić na fajkę.

Ole, ole, ole, ole nie dajmy się, nie dajmy się.
Ole, ole, ole, ole nie dajmy się, nie dajmy się.
 

Opracowanie: Dorota Łapińska
Zespół Szkół
w Łapach

Wyświetleń: 1902


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.