Katalog

Grażyna Winiarz
Zawodowe, Artykuły

Edukacja muzyczna a potrzeby dziecka. (część II)

- n +

Edukacja muzyczna a potrzeby dziecka część II

EDUKACJA MUZYCZNA, A POTRZEBY DZIECKA

Część II


        Umiejętności muzyczne wg Manturzewskiej to "względnie trwałe, genetycznie uwarunkowane właściwości indywidualne człowieka, warunkujące uczenie się i nabywanie sprawności i umiejętności muzycznych, leżących u podstaw słuchania i rozumienia utworów muzycznych, wykonania ich lub tworzenia".
        Jak wykazali Leonhard i Colwell ( 1976 r) "większość badań nad związkiem zdolności z wiekiem skupia się na latach najmłodszych, w których dziecko może z łatwością nauczyć się różnych umiejętności, aniżeli na określeniu wieku, po którego przekroczeniu coraz trudniej jest je opanować".
        Uchwyceniem okresów optymalnych, krytycznych dla rozwoju umiejętności muzycznych zajmuje się m.in. Edwin Gordon- amerykański pedagog muzyczny. Według niego bardzo ważne jest, aby nieformalne kierowanie rozwojem muzycznym rozpocząć jak najwcześniej.
        Im wcześniej dziecko będzie wprowadzone w świat muzyki, tym większe będą tego efekty dla rozwoju muzycznego.
       Najlepszym okresem na takie działania jest pierwsze pięć lat życia dziecka, zaś za optymalny okres w rozwoju umiejętności muzycznych, uważa się czas od narodzenia do dziewiątego roku życia. Po 9-tym roku życia spada możliwość oddziaływania środowiska na rozwój umiejętności muzycznych dziecka. Edukacja muzyczna to trwały element całego procesu wychowania, a w szczególności wychowania estetycznego.

       Wychowanie estetyczne dąży bowiem do wzbudzenia potrzeby obcowania z pięknem, pogłębia zdolność przeżywania i rozumienia dzieł sztuki, kształci smak artystyczny i umiejętność formułowania prawidłowych ocen estetycznych. Rozwija indywidualne zainteresowania i uzdolnienia artystyczne, a w ten sposób wzbogaca uczucia estetyczne i czyni piękniejszym życie człowieka.

        Wychowanie estetyczne jako odrębne zagadnienie pedagogiczne pojawiło się w drugiej połowie XIX wieku, dopiero jednak wiek XX wyznaczył mu zarówno w teorii, jak i praktyce należyte miejsce, uważając je za ważny składnik pełnego i wszechstronnego wychowania człowieka.


Zadaniem wychowania estetycznego jest:
  1. budzenie i rozwijanie potrzeby trwałego kontaktu ze sztuką
  2. wyrabianie i pogłębianie wrażliwości estetycznej oraz umiejętności spostrzegania, przeżywania i rozumienia dzieł sztuki
  3. rozszerzanie wiedzy o sztuce, a dzięki temu:
  • kształtowanie smaku artystycznego i umiejętności formułowania ocen estetycznych
  • rozwój zdolności twórczych i zaspokajanie potrzeb ekspresyjnych człowieka
    -rozwój indywidualnych zdolności i zamiłowań artystycznych przez czynne
  • uprawianie sztuki
        Treści wychowania estetycznego wiążą się ściśle z wychowanie umysłowym i moralno - społecznym i razem z nimi stanowią niepodzielną całość w kształtowaniu osobowości człowieka.
       Składają się na nią trzy zasadnicze kierunki działania.
        Pierwszy - to zetknięcie się dziecka z dziełami sztuki, poznanie i przeżycie określonego ich wyboru, oraz przyswojenie sobie potrzebnego zakresu wiedzy o sztuce.
        W przedmiocie - wychowanie muzyczne, należy udostępnić dzieciom dzieła wokalne i instrumentalne, solowe i zespołowe.

Drugi kierunek to uprawianie sztuki; to własna działalność odtwarza w stopniu odpowiadającym zdolnościom i zainteresowaniom dziecka. Przewiduje się tu uprawianie muzyki (gra na instrumentach i śpiew) oraz gra sceniczna, rytmika i taniec.

        Trzecim zadaniem wychowania estetycznego jest zachęcanie uczniów do podejmowania prób własnej twórczości, do wypowiadania się własnym indywidualnym językiem w zakresie słowa, ruchu, dźwięku oraz barwy i kształtu. Jest to proces stały, mimo iż w kolejnych okresach życia człowieka zmienia się jego przebieg i formy.
        Rozpoczyna się już w domu rodzicielskim i jemu często najwięcej zawdzięcza, trwa poprzez przedszkole, szkołę podstawową, gimnazjum, liceum a właściwie miejsce powinien również znaleźć w szkole wyższej. Jest prócz tego kontynuowany w instytutach pozaszkolnych, takich jak domy kultury, świetlice, kluby, itp.

        J.J. Rousseau w utworze pt "Emil, czyli o wychowaniu" wspomina ... " Jestem przekonany, że ciotce zawdzięczam upodobanie albo raczej namiętność do muzyki... Umiała moc piosenek i nuciła je głosikiem pełnym słodyczy. Wiele z jej piosenek utrwaliło mi się na zawsze w pamięci..."

       Wielu psychologów muzyki uważa, że brak stymulacji w zakresie rozwoju muzycznego dzieci ze strony środowiska może okazać się stratą nie do nadrobienia.


Grażyna Winiarz


Wyświetleń: 1136


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.