Katalog

Jarosław Barczyk
Wychowanie fizyczne, Referaty

Z historii polskiego sportu - postać Wacława Kuchara

- n +

Z historii polskiego sportu - postać Wacława Kuchara

Bohater o którym mowa, to postać dziś nieco zapomniana, jednak dla wielu pozostał w pamięci sportowcem wszechstronnie utalentowanym, próbującym swych sił w wielu konkurencjach sportowych. Do wielkich zasług tego sportowca należy zaliczyć, poza odniesionymi sukcesami sportowymi, przecieranie szlaków dla rozwoju wielu dziedzin sportowych w naszym kraju. Ścieżką wytyczoną przez Kuchara mogli podążać sportowcy młodszego pokolenia, jak Halina Konopacka, czy Janusz Kusociński - mistrzowie olimpijscy i rekordziści świata.

Rodzina Wacława Kuchara ma swoje korzenie na Węgrzech, skąd pochodzili dziadkowie bohatera. Ojciec - Ludwik, ukończył w Krakowie Szkołę Handlową, a w 1890r. Poślubił Ludwikę Drzewiecką. Wacław urodził się w 1897roku. Od najmłodszych lat Wacław zdradzał zamiłowanie do wszelkich zajęć ruchowych. Wraz z braćmi uprawiał ćwiczenia gimnastyczne, jeździł na rowerze.

W tym samym czasie dokonywało się wiele zmian w świecie sportu. W 1894r. Odbyły się I Nowożytne Igrzyska Olimpijskie.

Pierwsze kontakty ze sportem dla Wacława i jego braci nastąpiły we Lwowie, gdzie rodzina przeniosła się w 1898r. Dom Kucharów sąsiadował niemal z halą sportową "Sokół", gdzie uczęszczali na zajęcia starsi bracia Wacława, a później on sam. Być może w pewien sposób do ćwiczenia kondycji Wacława przyczyniła się odległość 3 km, jaką pokonywał każdego dnia chodząc, a właściwie biegając do szkoły.

Wielkie wrażenie wywarło na tym małym chłopcu pewne wydarzenie, którego był świadkiem. Była to prezentacja najnowszej techniki skoku wzwyż - nożycami. Prezentacji dokonywał czeski trener Karl Blommer - Selzer. Mały Wacław po przyjściu do domu skonstruował prowizoryczny stojak i poprzeczkę i nowym sposobem skoczył wyżej niż sam mierzył.

Wielką pasją dzieciństwa Wacława było także łyżwiarstwo. Każdą wolną chwilę spędzał na lodowisku.

Do poszerzenia zainteresowań sportowych przyczyniło się wybudowanie małej salki do szermierki w nowym domu Kucharów.

W opisywanym okresie duch sportu owładnął cały Lwów. W klubie piłki nożnej "Pogoń" członkiem zarządu i zawodnikiem był brat Wacława Tadeusz.

Pierwsze ważniejsze osiągnięcie sportowe Wacława miało miejsce w 1908r., kiedy zdobył srebrny medal na organizowanych zawodach jazdy figurowej na lodzie.

Owładnięta manią sportu rodzina Kucharów sprzyjała rozwojowi talentów. Po głośnym meczu z "Cracovią" ojciec kupuje Wackowi prawdziwą piłkę nożną. Od tej pory Wacław pasjonuje się piłką nożną, m.in. organizuje młodzieżową drużynę pod nazwą "Olimpia". Talent piłkarski Wacława zostaje dostrzeżony i powołany do III drużyny juniorów, a w krótkim czasie staje się zawodnikiem I-szej drużyny.

Okazją do wykazania się swoimi umiejętnościami było zastępstwo za chorego zawodnika w meczu towarzyskim w 1912r. Furorę wywołał udział Wacława, który mając 15 lat wśród seniorów strzelił trzy bramki.

1 maja 1913roku otwarto nowy stadion, na którym rozegrano mecz między "Pogonią" a "Cracovią". Sukces odniosła "Pogoń", a przyczyniły się do niego dwie bramki strzelone przez Wacława. Od tego momentu Wacław Kuchar uczestniczył w wielu rozgrywkach.

Wybuch I wojny światowej zdezorganizował wszystkie dziedziny życia. Wielu zawodników powołano do wojska, również starszych braci Wacka. Mobilizacja nie objęła wtedy Wacława, stało się to w roku następnym, kiedy wysłano go na front rosyjski pod Brzezany, ok. 100 km. od Lwowa.

Dzięki staraniom prof. Rudolfa wielokrotnie udaje się wezwać do udziału w meczach Wacława Kuchara.

17 czerwca 1917 umiera Ludwik Kuchar, co pogrąża w żałobie całą rodzinę i drużynę. Dodatkowym powodem smutku był fakt, iż nie udało się Wacławowi dotrzeć na pogrzeb ojca.

Po wojnie pierwsze mecze rozegnano już w maju 1918 roku. W meczu "Pogoni" z drużyną V Pułku Piechoty Wacław strzelił aż 8 bramek.

Kolejne sukcesy przynosi rok 1920, kiedy to Wacław zostaje mistrzem Polski w biegu na 800m.

Umiejętności łyżwiarskie umożliwiły sukces w roku 1922, gdy Kuchar ustanowił trzy rekordy w łyżwiarstwie /na 500 m; 1500, 5000m /.

Swój wielki udział ma nadal Kuchar w sukcesach,; "Pogoni", która zostaje mistrzem Polski.

Kuchar ma także liczne osiągnięcia jako trener. Jego podopieczna Stefania Ditczukówna odnosi zwycięstwa na Mistrzostwach Polski. Były to zwycięstwa w oszczepie /21,20 /, skoku wzwyż /126cm /, pchnięciu kulą /8.05m/. Sam trener wygrywa skok wzwyż wynikiem 165 cm. Jednocześnie nadal byk zawodnikiem "Pogoni".

W 1935 roku zajął się trenowaniem młodzieży w hokeju na lodzie, a latem piłkarzy.

Po zajęciu Lwowa przez Rosjan powstają kluby sportowe "Dynamo" i "Spartak". Wacław Kuchar zostaje trenerem sekcji piłkarskiej "Dynama".

31 października 1945 roku z żoną i córką wyjeżdża do Polski, a w 1947r. zostaje trenerem kadry narodowej. Funkcję tę pełnił przez trzy lata.

W roku 1952 powierzono mu sprawowanie opieki nad Warszawskim Ośrodkiem Przygotowań Olimpijskich.

Mimo podeszłego wieku nadal cieszył się wspaniałą kondycją, o czym pamiętają jego wychowankowie.

Zmarł w 1981 roku.

Tak bogata biografia człowieka w pełni pokazuje nieprzypadkowość prezentacji i uzasadnia wybór tej postaci spośród Najwybitniejszych Polaków - sportowców.

Trudna i zapewne niemożliwa do powtórzenia przez współczesnych w dzisiejszej specjalizacji sportu będzie ta niezwykła karta historii.
 

Opracowanie: Jarosław Barczyk

Wyświetleń: 1547


Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach Profesor.pl są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.