Sercem wam dziękujemy

(scenariusz na zakończenie gimnazjum)

(Na scenie pojawia się pierwszy uczeń zaczynający piosenkę "Morza i oceany", potem wchodzą wszyscy pozostali i włączają się do śpiewu.)

1. Chyba dobrze wiesz już jaką z dróg
popłyniesz kiedy serce rośnie Ci nadzieją,
że jeszcze są schowane gdzieś
nieznane lądy, które życie twe odmienią.
Chyba dobrze wiesz już jaką z dróg
wśród fal i białej piany statek Twój popłynie.
A jeśli tak, spotkamy się na jakiejś łajbie,
w której szczęście swe odkryjesz.

Refren: Morza i oceany grzmią, pieśni pożegnalny ton.
Jeszcze nieraz zobaczymy się,
czas stawić żagle i z portu wyruszyć nam w rejs.

2. W kolorowych światłach keja lśni,
i lampy portu sennie mruczą "do widzenia".
A jutro gdy nastanie świt,
w rejs wyruszymy, by odkrywać swe marzenia.
Nim ostatni akord wybrzmi już,
na pustej scenie nieme staną mikrofony.
Ostatni raz śpiewamy dziś
na pożegnanie wszystkim morzem urzeczonym.

Uczeń 1 (wychodzi na środek sceny)

Ludzie czekają na coś, co im doda odwagi i życia. Na coś, co w ich życiu
tak bardzo zwykłym od szóstej rano do dziesiątej wieczór - odkryje coś zupełnie niezwykłego.

Na tę dobę, która nie ma godzin i minut, tylko czasy: czas wstawania, czas nakładania koszuli, czas papuci, czas mycia zębów (...). I tak aż do snu, który nie jest snem, tylko czasem snu (...).

Uczeń 2 (dochodzi do ucznia 1)
Szkoło coraz inna, jak uczniowie rośniesz czytelna, pisana bez końca w ich twarzach (...), w skupieniu lekcji, w stopniach odpytań, w znakach zapytań, w pauz wykrzyknikach, w walce o lepsze jutro.

Uczeń 1
Szkoła dawała nam azyl bezpieczeństwa. Często ktoś za nas się martwił, za nas coś załatwiał, troszczył się i czuwał nad nami. Teraz czas, by los wziąć w swe ręce.

Uczeń 2
Myślę, że nie zmarnujemy danego nam czasu.

Uczeń 1
Pragniemy pozostać w waszej pamięci, drodzy Nauczyciele...

Uczeń 2
Jako obrazek namalowany ręką dziecka, nieudolnością-rozbrajający, naiwnością wdzięczny.

Uczeń 1
Chcemy pozostać jako kwiat polny przez wiatr zasiany, ubóstwem bliski, skromnością świeży.

(Na scenę wchodzą pozostali uczniowie i wnoszą kosz z kwiatami)

Uczeń 3
Dziś pora wspomnień i refleksji
Nad tym, co w przeszłość już się zmienia,
Więc na ostatniej naszej lekcji
Dziękujmy, złóżmy też życzenia.

Uczeń 4
Pierwszy kwiatek dla naszej pierwszej pani
Za odkrycie wrót do krainy pełnej ścieżek tajemnych
I uśmiech codzienny.

Uczeń 5
Drugi kwiat dla strażniczki polskiej mowy
Za naukę, jak myśl wyrazić słowem.

Uczeń 6
Kwiaty dla pani i pana od matematyki
Za wędrówki w krainę logiki.

Uczeń 7
Za odkrycie tajników przyrody,
Uczcijmy dziś panią od przyrody,
A za spacery po mapach świata,
Kwiatem obdarujmy geografa.

Uczeń 8
Fizyka i chemia - te upiorne symbole...
Straszne regułki i wzory
Nie raz i nie dwa psuły nam humory
To jednak w życiu nam służą.

Uczeń 9
A historia? - zmora tak wielu...
Jak z datą połączyć zdarzenie?
Lecz pomyśl tylko, przyjacielu -
Przeszłość to nasze korzenie.

Uczeń 10
Władanie paroma językami
Stawia granice otwarte przed nami.
Za możliwości wędrowania światem
Nauczycielom języków podziękujmy kwiatem.

Uczeń 11
Dziś bukiet kwiatów nieśmy w podzięce,
Paniom od sztuki, co nasze ręce
I nasze głosy kształcić zechciały,
Także za wiedzę, którą nam dały.

Uczeń 12
Za tężyznę fizyczną dziękujemy nauczycielom WF-u,
Katechetom, byśmy nie żyli w grzechu.
A paniom ze świetlicy,
Byśmy nie musieli tułać się na ulicy.

Uczeń 13
Pani z biblioteki, która nam książki podsuwała,
Niech będzie w bukietach cała.

Uczeń 14
Tym, co o czystość w szkole dbały,
Ślady po butach wciąż sprzątały
I paniom, dzięki którym obiad
Jedliśmy bez przeszkód co dnia.

Uczeń 16
Bukiet uśmiechów dla naszej pani,
Która przez tyle lat była z nami.
Czas nam swój dała i życzliwość,
Okazywała wielką cierpliwość.

Uczniowie podchodzą do kosza z kwiatami a na środek wychodzi uczeń 1 i 2

Uczeń 1
Dzisiaj na rozdrożu, czekając na to, czym obdarzy nas świat i na jaki bal zaprosi, dziękujemy naszym nauczycielom - mistrzom, którzy próbowali wskazać nam różne drogowskazy życia, przygotowali do drogi
w dorosłość i zachęcali, by śmiało być "gotowym do drogi".

Wszyscy uczniowie śpiewają

Droga, którą idę, jest jak pierwszy własny wiersz,
Uczę się dopiero widzieć świat jaki jest,
Uczę się dopiero świata jaki jest.

Uczeń 2
Dziękujemy dzisiaj wszystkim nauczycielom za trud i cierpliwość, i ten wspólny ciąg dni.

Żegnamy Was

1 Choć w życiu nie raz są chwile tak jak ta,
Że słów nieporadnych nie trzeba, aby wyrazić żal.
Tak szybko mija czas, że ślad minionych lat
Od dziś wspomnień mgłą pozostanie aby powrócić w snach.

Ref. Dzisiaj już żegnamy was, pamiętać będziemy
Wszystko, co łączyło nas, sercem wam dziękujemy.
Dzisiaj już żegnamy was, nową drogą już pójdziemy,
Za to, co łączyło nas, sercem wam dziękujemy,
Sercem wam dziękujemy, sercem wam dziękujemy.


2. Dziś żegnamy już naszej szkoły próg,
Nasz świat lat dziecinnych odchodzi w tysiące różnych dróg.
Zapomnijmy te wszystkie chwile złe
To co wczoraj mogło was zranić, dzisiaj wybaczcie nam.

(Uczniowie wręczają kwiaty)

Opracowanie: Danuta Selewska
Bogumiła Cybula

Wyświetleń: 13919